دانستنی‌ها؛ زمین‌لرزه و سونامی نیروگاه اتمی فوکوشیما دایچی ژاپن
آگهی
زمین لرزه ۹ ریشتری روز جمعه ۱۱ ماه مارس ۲۰۱۱ میلادی، ساعت ۲:۴۶ دقیقه بعد از ظهر سواحل شمال شرق ژاپن و نیروگاه اتمی فوکوشیما دایچی را لرزاند.
ساعت ۳:۳۰ بعد از ظهر، حدود ۴۵ دقیقه بعد، سونامی با امواجی به ارتفاع ۱۴ متر به نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما دایچی کوبید، نیروگاهی که مجهز به شش راکتور اتمی و اداره آن بر عهده شرکت برق توکیو (تپکو) بود.
نیروگاه اتمی فوکوشیما دایچی طوری طراحی و ساخته شده بود تا در برابر زمین لرزه ۸ ریشتری و سونامی با امواج ۵.۷ متری ایستادگی کند اما در آن روز یارای مقابله با قهر طبیعت را نداشت.
بدنبال وقوع زمین لرزه راکتورهای شماره ۱، ۲، و ۳ به گونه‌ای که طراحی شده بودند بطور اتوماتیک از کار ایستادند. سپس به دنبال سونامی جریان برق قطع شد. آب مولدهای دیزلی را فرا گرفت و سطح آب در سیستم خنک کننده راکتورها به شدت پایین آمد.
اختلال در سیستم‌ها و کارکرد نیروگاه باعث شد تا ابتدا میله‌های سوخت داخل راکتور شماره ۱ گرم شود و شروع به ذوب شدن کند، اتفاقی که در چند روز بعدی برای راکتورهای شماره ۲ و ۳ روی داد.
سپس در ۱۲ ماه مارس در راکتور شماره ۱ انفجار هیدروژنی رخ داد. دو روز بعد در ۱۴ ماه مارس، سازه راکتور شماره ۳ منفجر شد و مواد رادیواکتیویته به پیرامون انتشار یافت. یک روز بعد، ۱۵ ماه مارس مخزن سوخت مصرف شده در راکتور شماره ۴ آتش گرفت و منفجر شد.
هر چند ارتش ژاپن وارد عمل شده بود اما چند ماه طول کشید تا شرکت تپکو بتواند شرایط را تحت کنترل درآورد.
در طول چندین ماه هزاران لیتر آب برای کاهش درجه حرارت میله‌های سوخت مصرف شد. مقداری از این آب آلوده به اقیانوس آرام راه یافت.
فاجعه نیروگاه فوکوشیما دایچی ژاپن با درجه ۷ (بالاترین حادثه هسته‌ای) پس از حادثه اتمی سال ۱۹۸۶ چرنوبیل در اوکراین، آخرین و بدترین حادثه اتمی بود.