فعالیت به عنوان نامزد انتخابات پارلمانی، کاری پر خطر است. تا کنون ۹ نامزد از جمله یک زن در حملاتی جداگانه کشته شده، دو نامزد ربوده و چهار نفر نیز از سوی اعضای گروههای افراطی اسلامگرا بشدت زخمی شده‌اند.
آگهیزرغونه بلوچ مادر ۳۵ سالۀ دو فرزند، نامزد انتخابات پارلمانی افغانستان است؛ انتخاباتی که قرار است شنبه ۲۰ اکتبر برگزار شود.
امسال ۴۱۷ زن نامزد این انتخابات شده‌اند؛ رفتاری شجاعانه در جامعه‌ای محافظه کار که مخالفت و خشونت، بخشی جدایی‌ناپذیر از آن شده است. حضور زنان در انتخابات امسال، بیش از هر زمان دیگری در تاریخ افغانستان است.
زرغونه بلوچ از منطقه‌ای در جنوب ولایت قندهار نامزد شده است. او در رشتۀ اقتصاد درس خوانده و سابقۀ همکاری با دفتر برنامۀ انسانی سازمان ملل را دارد؛ همین موضوعات باعث شده که او از حمایت بسیاری از مردان در این منطقه نیز برخوردار شود.
عبدالحمید، یکی از رای دهندگان می‌گوید: «او تحصیل کرده است و سابقۀ فساد و رشوه نیز ندارد.»
خانم بلوچ می‌گوید: «جامعۀ قندهار یک جامعۀ محافظه‌کار است و زنان در این جامعه بطور سنتی نقش کمی در سیاست ایفا می‌کنند. اما اکنون می‌بینم که مردم در حال تغییر هستند و در مقایسه با گذشته بگونه‌ای متفاوت می‌اندیشند. من نهایت تلاشم را خواهم کرد تا این افراد را بخوبی نمایندگی کنم زیرا این مردها که امروز در کنار من ایستاده‌اند، از من می‌خواهند تا صدایشان باشم.»
فعالیت به عنوان نامزد انتخابات پارلمانی، کاری پر خطر است. بنا بر گزارش‌های رسمی، تا کنون ۹ نامزد از جمله یک زن در حملاتی جداگانه کشته شده، دو نامزد ربوده و چهار نفر نیز از سوی اعضای گروههای افراطی اسلامگرا بشدت زخمی شده‌اند.
علاوه بر این خطرات عمومی که همۀ نامزدها را تهدید می‌کند، زنان به دلیل دیدگاههای جنسیت زدۀ جامعه افغانستان با چالش دیگری نیز مواجه هستند؛ چالش آزار و اذیت جنسی که یک مشکل قدیمی و همیشگی است و به دلیل تابوهای اجتماعی افغانستان به ندرت از آن سخن گفته می‌شود.
همچنین بسیاری از زنان عضو پارلمان افغانستان از این موضوع شکایت دارند که سخنان و فعالیتشان از سوی همکاران مرد، جدی گرفته نمی‌شود؛ با این حال دست از مبارزه برنداشته‌اند.
مریم سما یکی دیگر از زنان نامزد در انتخابات پارلمانی افغانستان است. او که ۲۶ سال سن دارد، به تازگی شغلش را در یکی از شبکه‌های تلویزیونی این کشور به عنوان مجری ترک کرده تا وارد فعالیتهای سیاسی شود و با وجود خطرات، کمپین انتخاباتی خود را به راه انداخته است.
او می‌گوید که می‌خواهد صدای زنان افغانستان شود؛ زنانی که از حقوقشان حمایت نمی‌شود و بویژه در سیستم قضایی کشور، به اندازه کافی نماینده ندارند.
خانم سما می‌گوید: «ما می‌خواهیم برای زنان یک کمیته اختصاصی حقوقی ایجاد کنیم که دقیقا بتواند مساله زنان و مسائل حقوقی‌شان را بصورت مشخص دنبال کند. به وضعیت زنان در افغانستان باید بصورت خاص‌تر پرداخته شود.»
در قانون اساسی جدید افغانستان که پس از بیرون راندن طالبان از دستگاه قدرت این کشور نوشته شد، آمده است که دست‌کم ۶۸ کرسی از ۲۵۰ کرسی پارلمان افغانستان باید به زنان اختصاص یابد؛ چیزی که نشان می‌دهد وضعیت افغانستان در حفظ رعایت حقوق زنان در دستگاه قانونگذاری، دست‌کم روی کاغذ بهتر از شماری از کشورهای غربی است.
در حال حاضر ۲۸ درصد از کرسی‌های پارلمان افغانستان در اختیار زنان است که ۸ درصد بیشتر از شمار زنان در مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکاست.
اما با وجود تلاش جوامع بین‌الملل در ترویج برابری حقوق زن و مرد در این کشور، مشکلات به جا مانده از گذشته مانند ازدواج کودکان و قتل زنان توسط اعضای خانواده تحت عنوان «قتل‌های ناموسی» همچنان در این کشور دیده می‌شوند و دختران افغان هنوز هم فرصت کمتری برای تحصیل و برخورداری از آموزش رسمی در مقایسه با پسران دارند.
بیشتر بخوانید: