اعتراضات سراسری در ونزوئلا روز شنبه نیز ادامه یافت؛ اعتراضاتی که در شهرهای مختلف از جمله کاراکاس زنان در خط نخست آن بودند. این اعتراضات یک هفته پس از برگزار می شود که نیکلاس مادورو، رئیس جمهوری از ایجاد «یک مجلس مردمی» خبر داد؛ آنچه بار دیگر خشم مخالفان را برانگیخت.
در همین حال تعداد کشتهشدگان رشته اعتراضات غالبا خشونت آمیز مخالفان دولت در ونزوئلا که از حدود ۴۰ روز پیش اوج گرفت به دستکم ۳۷ تن رسید. این اعتراضات همچنین بیش از ۷۰۰ زخمی برجای گذاشته است. نیروهای امنیتی دست کم ۱۵۰ تن را بازداشت و روانه زندان کرده اند.
نیکلاس مادورو، رئیس جمهور سوسیالیست ونزوئلا که دورهای بحرانی را می گذراند بارها از مخالفان دعوت کرده تا در مذاکره و گفتگو با دولت شرکت کنند.
هفته گذشته او به مناسبت روز جهانی کارگر، از تصمیم خود برای ایجاد یک «مجلس مردمی» جدید به موازات پارلمان ونزوئلا سخن گفت؛ مجلسی با قدرت بازنویسی قانون اساسی و متشکل از شهروندان عادی که بتواند به ناآرامیهای چند هفته اخیر در این کشور پایان دهد.
انتشار این خبر، بر نگرانیهای مخالفان افزود. به باور آنها این اقدام ترفند تازهای از سوی رئیس جمهوری برای به حاشیه راندن نمایندگان منتقدی است که هم اکنون در پارلمان ونزوئلا اکثریت را در اختیار دارند. مخالفان دولت می گویند نیکلاس مادورو قصد دارد بخش عمده اعضای «مجلس مردمی» جدید را از میان حامیان خود و اتحادیههای کارگری طرفدار دولت برگزیند. از همین رو مخالفان بار دیگر خواستار برگزاری اعتراضات سراسری در جریان تعطیلات آخر هفته شده اند.
ونزوئلا اخیرا با افت شدید قیمت نفت هم روبروست؛ آنچه بحران اقتصادی دولت را تشدید کرده است. شرایط نامساعد اقتصادی آتش خشم معترضان را نسبت به نحوه اداره کشور شعله ورتر کرده و کمتر روزی را می توان دید که فروشگاهها هدف غارت قرار نگیرند.
در حالی که مخالفان دولت را مسئول رکود اقتصادی و سرکوب حقوق دموکراتیک می دانند، دولت ونزوئلا اوضاع نابسامان اقتصادی را زاییده توطئه اپوزیسیون و کشورهای خارجی قلمداد می کند.
تنشها در ونزوئلا پس از آن بالا گرفت که دیوان عالی کشور در ۲۹ مارس با سلب اختیار از پارلمان، حق تصویب یا تغییر قوانین را از آن خود کرد. این تصمیم موجی از انتقادها را در داخل و خارج کشور به همراه داشت تا جایی که دیوان عالی ونزوئلا ناگزیر از تصمیم خود عقب نشینی کرد.
با این حال، معترضان عقب نشینی نکردند و این رویداد، نارضایتی دیرینه آنها نسبت به اوضاع نامساعد اقتصادی کشور را وارد مرحله تازهای کرد و از آن پس به اعتراضات خود ادامه دادند. مخالفان طی این مدت چند بار تظاهرات سراسری برگزار کردند و این اعتراضات در بیشتر موارد به خشونت کشیده شد.