ممنوعیت فروش الکل در بعدازظهر به سال ۱۹۷۲ برمیگردد که برای جلوگیری از نوشیدن کارمندان دولت در ساعات کاری تصویب شد.
تایلند یکی از بیدغدغهترین مقاصد سفر جهان است؛ جایی که کولهگردها، خانوادهها، بازنشستگان و مسافران لوکس برای گردش میان جزیرهها، جشنهای ساحلی ماه کامل، خوراکیهای خیابانی تا نیمهشب و حالوهوای آسانگیر مشهورش به آن میآیند.
اما پشت این شهرت، برخوردی شگفتانگیز سختگیرانه با الکل نهفته است. اکنون یکی از قدیمیترین محدودیتهای کشور بر نوشیدنیهای الکلی ممکن است در آستانه لغو باشد.
دهههاست که تایلند فروش الکل را بین ساعت ۲ تا ۵ بعدازظهر ممنوع کرده؛ بازهای در میانه روز که بارها مسافران بیخبر را سردرگم و گاه گرفتار کرده است.
این وضعیت ممکن است بهزودی تغییر کند. کمیتههای سیاست ملی الکل و کنترل نوشیدنیهای الکلی کشور پیشنهاد دادهاند این محدودیت کاملا برداشته شود.
یک مشاوره عمومی ۱۵ روزه در جریان است. اگر تصویب شود، ممنوعیت ممکن است تا اوایل دسامبر برداشته شود، مشروط به اعلام رسمی دفتر نخستوزیر.
چرا این قانون اکنون تغییر میکند؟
با وجود وعده آسمانهای آفتابی، جاذبه یکی از بزرگترین آشپزیهای جهان و موجی که وایت لوتوس ایجاد کرده، صنعت گردشگری تایلند تحت فشار است.
حتی با وجود چشمانداز امیدوارکننده برای فصل اوج زمستان، اداره گردشگری تایلند در اکتبر هشدار داد که کشور در سال ۲۰۲۵ فقط ۳۳.۴ میلیون بازدیدکننده خواهد داشت، حدود ۶ درصد کمتر از سال گذشته. این نخستین کاهش سالانه در یک دهه، بهجز دوره همهگیری است.
چشمانداز سال ۲۰۲۶ هم فقط اندکی بهتر است.
بهگفته اداره روابطعمومی دولت، تایلند برای سال آینده حدود ۳۴ میلیون ورود بینالمللی پیشبینی میکند، اما مسئولان انتظار دارند هزینه هر سفر پایین بماند.
برای کشوری که گردشگری از کسبوکارهای ساحلی تا زندگی شبانه را سرپا نگه میدارد، مسئولان در تکاپوی یافتن راههایی هستند تا کشور را برای بازدیدکنندگان پذیراتر کنند.
معاون نخستوزیر، سوفون سارام، گفت این اقدام با هدف تحریک گردشگری و فعالیت اقتصادی در دورههای اوج مانند سال نو و سونگکران، جشن آبپاشی ماه آوریل در تایلند که میلیونها نفر را جذب میکند، انجام میشود.
او افزود منطق اولیه این ممنوعیت دیگر برقرار نیست.
او ۱۳ نوامبر بیرون از کاخ دولت بانکوک به خبرنگاران گفت: «ممنوعیت فروش بعدازظهر سالها پیش برای جلوگیری از نوشیدن کارکنان دولت در ساعات اداری وضع شد، اما آن دوره تمام شده است، پس باید این ممنوعیت برداشته شود.»
قانونی با تاریخی که مدام تکرار میشود
رابطه تایلند با قواعد الکل کمی شبیه نوار موبیوس است؛ بیپایان میان تغییرات و عقبگردها دور میزند و دوباره به نقطه شروع برمیگردد.
ممنوعیت ۲ تا ۵ بعدازظهر به سال ۱۹۷۲ برمیگردد و دولتهای پیاپی میان سختگیری بیشتر و تسهیل مقررات در نوسان بودهاند. همین ماه، مقامها برای مدتی کوتاه مقررهای را احیا کردند که برای هر کسی که در ساعات محدودیت در بارها یا رستورانها نوشیدنی مینوشید جریمه ۱۰ هزار بات تایلند (۲۶۷ یورو) تعیین میکرد؛ گردشگران بیخبر هم شاملش میشدند.
در حال حاضر فروش الکل از ۱۱ صبح تا ۲ بعدازظهر و از ۵ عصر تا ۱۲ نیمهشب مجاز است. مکانهایی در مناطق تعیینشده زندگی شبانه در مراکز مهم گردشگری میتوانند بهطور قانونی تا ۴ صبح نوشیدنی سرو کنند.
پیشنهاد لغو این ممنوعیت بخشی از مباحثی است که میتواند ساعات مجاز عرضه الکل را بیشتر کند، هرچند مقامها هنوز بر سر دامنه این تغییرات به توافق نرسیدهاند.
این تغییر برای مسافران چه معنایی دارد؟
اگر دفتر نخستوزیر آن را تصویب کند، این تغییر یکی از گیجکنندهترین ویژگیهای سفر در تایلند را برمیدارد؛ جایی که مسافران با وجود پرجنبوجوش بودن بارها، اغلب میبینند بعدازظهرها اجازه خرید یک آبجو ندارند.
برای کشوری که خودانگیختگیاش محبوب است، از بارگردی در محلههای پرهیاهوی بانکوک تا قرارهای بعد از غروب کنار ساحل با دوستان تازه، این تغییر سیاست را به واقعیت روزمره نزدیکتر میکند.
با رکود صنعت گردشگری، به نظر میرسد تایلند آماده است هر کاری لازم باشد انجام دهد تا جایگاهش را بهعنوان یکی از وسوسهانگیزترین مقاصد تعطیلات جهان حفظ کند.