ناحیه “کاختی” در شرق گرجستان مهد شراب به حساب می آید. باستانشناسان می گویند نهال انگور هشت هزار سال پیش در اینجا به بار آمده است. میزان انگوری که امروزه در این منطقه کشت می شود بیش از ایتالیا و فرانسه است.
شرابهای خانگی مایه افتخار کاختیها و نشانه میهمان نوازی آنها است. صد و چهار نوع تاک انگوری که در صومعه تاریخی “آلاوردی” هستندف از قرن ششم تاکنون حفظ شده اند. شیوه منحصر به فرد شراب سازی در گرجستان توسط راهبان ارتدوکس شروع شده و ادامه یافته است.
یکی از راهبان این صومعه می گوید: “ساخت شراب از اولین روزهای بنای صومعه شروع شده است. این سنت در گرجستان دست نخورده باقی مانده و نقش مهمی در مراسم دینی دارد. حتی پیش از مسیحیت نیز بخش اساسی زندگی مردم بوده است.”
عاملی که شراب این ناحیه را منحصر بفرد می کند، استفاده از خمرههای بزرگ گلی برای تخمیر و نگهداری شراب است که از زمان قدیم مانده است. استادان ماهر هنوز با ایجاد طرح مخصوص به خود بر روی سطح ظرف، آن را امضا می کنند.این علامت نشانه اعتبار محصول به شمار می آید.
صومعه، بعدها فناوری مدرن را هم بکار گرفت ولی هنوز از سبک قدیم استفاده می شود. کشیش صومعه می گوید: “بطور سنتی انگور با پای در این مخزنها که با چوب یکپارچه درخت ساخته شده، فشرده می شود.این روش امروز هم در شرایطی بکار گرفته می شود.”
وی در تالار محل نگهداری شراب روش قدیمی را توضیح می دهد: “می بینید که خمرهها زیر خاک هستند با سنگهای صاف پوشده شده اند. وقتی با شراب پر شدند با گل در آن را مهر می کنیم و روی آن سنگ می گذاریم تا رطوبت به آن نرسد.”
هر روستایی در دره حاصلخیز “کاختی” شراب خاص خود را می سازد. این سنت نسل به نسل منتقل شده و در آوازها و ترانههای محلی ، در هنر و صنعت دیده می شود. شهر بازسازی شده “سیگناگی” در حصار دیوار ساخته شده به دور شهر، زیبایی قرن هجدهم خود را حفظ کرده و به “شهر عشق” و صنعتگران مشهور است.
داویت، سازنده نقشهای چوبی می گوید دانههای شراب رشتهای هستند که همه نسلها را به هم پیوند می دهند. وی به اهمیت تاکستان در فرهنگ گرجیها تأکید می کند و می افزاید، قدیمیها می گفتند برای روستایی انگور از خانواده مهمتر است. سنت شراب سازی از مصائب فراوان در طول تاریخ گرجستان گذشته، در مقابل مهاجمین مقاومت کرده و قوی تر از همیشه باقی مانده است.
تاکستان برای یک خانواده گرجی، فقط منبع شراب نیست، آنها با فرو کردن انگور در آب انگور غلیظ، یک آب نبات خوشمزه طبیعی به نام “چورچلا” می سازند. یک زن روستایی می گوید: “چورچلا برای سلامتی شما خوب است. از نان مغذی تر است. هنگام برداشت محصول هر خانواده ۵۰۰ تا ۶۰۰ عدد چورچلا می سازد.”
پس از دو هفته که چورچلا در آفتاب خشک شد، آماده مصرف است و در مهمانیها در کنار شراب خانگی، به نشانه میهمان نوازی گرجیها عرضه می شود. یکی از روستاییان توضیح می دهد که انگورها با پوست و هسته کنار گذاشته می شوند تا بعداً هسته آنها در آورده شود. خمره شراب هم تا بهار بسته می ماند. کاختیها به شما اطمینان می دهند شرابی که حاضر می شود در دنیا بهترین است.
سرانجام چند تن از اهالی کاختی به سلامتی عشق بر روی زمین و به امید زندگی شاد و طولانی شراب خانگی خود را می نوشند. کشیش صومعه آلاوردی شراب را نعمتی می داند که از طرف خدا آمده است. وی می گوید: “شراب هدیهای است که خدا از طریق کار انسان به ما داده تا دلهایمان را شاد، بدنهایمان را قوی و روحمان را ناب کند.”
دنی لوکتیه، خبرنگار یورونیوز و تهیه کننده برنامه در پایان به شما وعده می دهد که در برنامه آینده زندگی در گرجستان، شما را به ناحیهای از گرجستان در کنار دریای سیاه ببرد.