دو پژوهش تازه نشان می‌دهد قابلیت‌های شگفت‌انگیزی که حیوانات در دوره خواب زمستانی از خود نشان می‌دهند در ژن‌های انسان هم وجود دارد. این کشف می‌تواند سرنخ‌هایی برای فعال کردن این قابلیت و یافتن درمان‌های تازه برای دیابت و آلزایمر فراهم کند.
آگهی
حیواناتی مثل سنجاب‌ها و خرس‌ها در خواب زمستانی مقاومت شگفت‌انگیزی از خود نشان می‌دهند؛ آنها مدت‌های طولانی بدون غذا و آب زنده می‌مانند و با کاهش متابولیسم بدن، سرمای نزدیک به نقطه انجماد را تحمل می‌کنند. این حیوانات با وجود از دست دادن شدید وزن، دچار تحلیل عضلانی یا عصبی نمی‌شوند و سلامت خود را حفظ می‌کنند.
پژوهشگران می‌گویند وقتی این حیوانات از خواب زمستانی بیرون می‌آیند، علائمی مشابه دیابت آلزایمر و سکته مغزی در آنها بهبود می‌یابد.
الیوت فریس، نویسنده یکی از این تحقیقات می‌گوید: «اگر بتوانیم ژن‌های بدن‌مان را مثل حیوانات در خواب زمستانی تنظیم کنیم شاید بتوانیم دیابت نوع دو را هم مثل آنها از حالت غیرطبیعی به حالت عادی برگردانیم.»
این تحقیقات بر خوشه‌ای از ژن‌ها به نام «محل توده چربی و چاقی» تمرکز دارد؛ ناحیه‌ای که در خواب زمستانی حیوانات نقشی کلیدی بازی می‌کند.
به گفته دانشمندان بخش‌های اطراف این ناحیه فعالیت ژن‌های مجاور را تنظیم می‌کنند؛ آنها به حیوانات کمک می‌کنند پیش از زمستان وزن بگیرند و سپس ذخایر چربی خود را در طول خواب زمستانی به‌آرامی مصرف کنند.
کریس گرِگ، پژوهشگر دانشگاه یوتا می‌گوید: «چیزی که جالب است این است که همین ناحیه، قوی‌ترین عامل ژنتیکی برای چاقی در انسان محسوب می‌شود.»
پژوهشگران وقتی بخش‌های ویژه ژنی مرتبط با خواب زمستانی را در موش‌ها دست‌کاری کردند، تغییراتی در متابولیسم و وزن آنها مشاهده شد.
برخی از این جهش‌ها باعث افزایش سریع‌تر وزن شدند و برخی دیگر روند افزایش وزن را کند کردند. این تغییرات ژنی همچنین بر توانایی موش‌ها برای بازیابی دمای بدن پس از ورود به حالتی شبیه خواب زمستانی تاثیر گذاشت.
سوزان استاین‌وَند، یکی از نویسندگان این پژوهش می‌گوید: «وقتی یکی از این بخش‌های کوچک و ظاهرا بی‌اهمیت دی‌ان‌ای را حذف می‌کنید، فعالیت صدها ژن تغییر می‌کند.»
پژوهش‌های قبلی نشان داده حیوانات در خواب زمستانی می‌توانند تحلیل عصبی را معکوس و از تخریب عضلات جلوگیری کنند و روند پیری و طول عمر خود را بهبود دهند.
پژوهش‌های تازه نشان می‌دهد اگر بتوانیم از بعضی «کلیدهای متابولیکی» بدن عبور کنیم، انسان هم کدهای ژنتیکی لازم برای داشتن «قابلیت‌های شگفت‌انگیز» شبیه خواب زمستانی حیوانات را دارد.
به گفته محققان، «این تحقیقات چارچوبی ژنتیکی برای بهره‌گیری از سازوکارهای حیوانات در خواب زمستانی فراهم می‌کند تا بتوانیم کنترل متابولیسم انسان را بهتر درک کنیم.»
دکتر استاین‌وند می‌گوید: «انسان‌ها این چارچوب ژنتیکی را دارند؛ فقط باید کلیدهای کنترل این ویژگی‌ها را پیدا کنیم.»
دانشمندان معتقدند بررسی بیشتر این ژن‌ها و نواحی اطرافشان می‌تواند به مقاوم‌سازی مشابه در بدن انسان کمک کند.
دکتر گرِگ می‌گوید: «این احتمال وجود دارد که با درک سازوکارهای ژنتیکی مرتبط با خواب زمستانی بتوان راهبردهایی برای مداخله و کمک به درمان بیماری‌های مرتبط با افزایش سن پیدا کرد.»
به اینستاگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
او می‌افزاید: «اگر چنین قابلیتی در ژنوم ما نهفته باشد، می‌توانیم از حیوانات در خواب زمستانی بیاموزیم و سلامت خودمان را بهبود دهیم.»