درگذشت آزی آزبورن در ۷۶ سالگی؛ «شاهزاده تاریکی» دو هفته پس از کنسرت خداحافظی خاموش شد

آگهی

در بیانیه‌ای که خانواده او برای اعلام خبر درگذشتش منتشر کردند، آمده است: «با اندوهی فراتر از آنچه کلمات بتوانند بیان کنند، باید خبر درگذشت آزی آزبورن عزیزمان را اعلام کنیم. او در کنار خانواده و در میان عشق و محبت از دنیا رفت. از همه می‌خواهیم که در این زمان، حریم خصوصی خانواده ما را محترم بشمارند.»

این بیانیه به امضای همسرش شارون و فرزندانش جک، کلی، ایمی و لوئیس رسیده است.

آزی آزبورن یکی از چهره‌های شاخص و صاحب‌سبک موسیقی راک و از اسطوره‌های سبک هوی‌متال بود که به‌عنوان خواننده اصلی گروه بلک سبث به شهرت رسید و لقب «شاهزاده تاریکی» را به خود اختصاص داد.

او با حضور در برنامه پیشگام واقع‌نمای «آزبورن‌ها» (The Osbourns) که زندگی خانوادگی آشفته‌شان در لس‌آنجلس را به تصویر می‌کشید، نسل تازه‌ای از طرفداران را به دست آورد و به‌عنوان شخصیتی دوست‌داشتنی و عجیب‌وغریب شناخته شد.

آزی آزبورن در سال‌های اخیر با مشکلات متعدد جسمی دست‌وپنجه نرم می‌کرد و در سال ۲۰۱۹ به نوعی از بیماری پارکینسون مبتلا شد. آخرین حضور عمومی او به پنجم ژوئیه و کنسرت «بازگشت به آغاز» گروه «بلک سبت» در استادیوم ویلا پارک بازمی‌گردد. این اجرا نقطه پایان کارنامه درخشان او و بازگشتی پراحساس به بیرمنگام، زادگاهش بود.

آزبورن در صحنه این کنسرت روی تخت سیاهی مزین به نقش خفاش نشسته بود و به‌رغم ضعف جسمانی، پنج قطعه را با گروه شخصی‌ و چهار قطعه دیگر را با اعضای اصلی «بلک سبت» یعنی تونی آیومی، ترنس «گیزر» باتلر و بیل وارد اجرا کرد و به‌شدت تحت‌تاثیر واکنش تماشاگران قرار گرفت. گفته می‌شود این رویداد بیش از ۱۹۰ میلیون دلار برای امور خیریه جمع‌آوری کرد.

دلیل انتخاب نقش خفاش، یکی از بزرگترین جنجال‌های دوران کاری او بود. او در جریان تور کنسرت Diary of Madman در سال ۱۹۸۲ به اشتباه سر یک خفاش زنده را با دندان گاز گرفت و از تن جدا کرد، زیرا فکر می‌کرد که اسباب‌بازی است.

آقای آزبورن درحال اجرای آهنگی بود که یکی از تماشاگران، یک خفاش زنده را به روی صحنه پرتاب کرد. آزبورن که تصور می‌کرد این خفاش یک اسباب‌بازی پلاستیکی است، خفاش را برداشت و سر آن را با دندان کند.

او بلافاصله متوجه شد که این حیوان واقعی بوده، چون به گفته خودش «خفاش شروع به تکان خوردن در دهانم کرد.» پس از آن فورا کنسرت را ادامه داد، اما بعدا به بیمارستان منتقل شد و تحت درمان برای بیماری هاری قرار گرفت.

شارون همسرش درباره آخرین کنسرت او گفت: «آزی مصمم بود با طرفدارانش به‌درستی خداحافظی کند. این نقطه پایان اوست.»

آقای آزبورن در سال ۲۰۲۰ به طور علنی از ابتلای خود به بیماری پارکینسون خبر داد.

او در گفت‌وگویی با روزنامه تلگراف در سال ۲۰۲۰، از اینکه به‌رغم سبک زندگی بی‌قاعده‌اش به دهه هفتم زندگی‌اش رسیده ابراز شگفتی کرد و گفت: «بد هم عمل نکردم. در نهایت، زندگی فوق‌العاده‌ای داشتم.»

«بلک سبت»

زمانی که آلبوم نخست «بلک سبت» در سال ۱۹۶۹ و در اوج جنگ ویتنام با عنوان «بلک سبت» منتشر شد، از سوی بسیاری «بیگ‌بنگ هوی‌متال» لقب گرفته است.

این اثر در آن زمان و همزمان با جنبش هیپی‌ها، جشن صلح‌طلبانه آن‌ها را با موسیقی‌ سرشار از تهدید و تاریک درهم شکست. تصویر روی جلد این آلبوم، چهره‌ای وهم‌آلود را در منظره‌ای خشک و تیره نشان می‌داد.

موسیقی «بلک سبت» بلند، سنگین و خشمگین بود و نشانه‌ای از یک تغییر جهت بنیادین در موسیقی «راک اند رول» به شمار می‌رفت.

آلبوم دوم گروه با نام Paranoid شامل قطعات کلاسیکی چون «War Pigs»، «Iron Man» و «Fairies Wear Boots» بود.

ترانه «Paranoid» که در بسیاری از جدول‌های رده‌بندی آثار موسیقی در اروپا در میان ده اثر برتر قرار گرفت، به امضای موسیقایی گروه بدل شد.

هر دو آلبوم از سوی خوانندگان مجله Rolling Stone در میان ده آلبوم برتر تاریخ موسیقی هوی‌متال انتخاب شدند.

«بلک سبت» در سال ۱۹۷۹، اوزی آزبورن را به‌دلیل تاخیرهای مکرر در تمرینات و غیبت در اجراها، از گروه اخراج کرد.

ترنس «گیزر» باتلر، نوازنده باس گروه، در خاطرات خود با عنوان Into the Void نوشت: «می‌دانستیم چاره‌ای جز اخراج او نداریم، چون کاملا از کنترل خارج شده بود. اما همه‌مان از این وضعیت به‌شدت ناراحت بودیم.»

آزبورن یک سال بعد با آلبوم Blizzard of Ozz به‌عنوان هنرمند مستقل بازگشت و سال بعد نیز Diary of a Madman را منتشر کرد. این دو آلبوم هارد راک کلاسیک فروش چندمیلیونی را تجربه کردند و شامل قطعات ماندگاری چون«Crazy Train»، «Goodbye to Romance» و «You Can’t Kill Rock and Roll» هستند.

آزی آزبورن بار اول در سال ۲۰۰۶ همراه با بلک سبث و بار دیگر در سال ۲۰۲۴ به‌عنوان هنرمند مستقل به تالار مشاهیر راک اند رول راه یافت.

اعضای اصلی «بلک سبت» در ژوئیه ۲۰۲۵ پس از ۲۰ سال برای نخستین‌بار دوباره در بریتانیا روی صحنه رفتند. این کنسرتی آخرین اجرای زندگی حرفه‌ای‌ آزی آزبورن بود. او به ۴۲ هزار هوادار گفت: «بگذارید دیوانگی آغاز شود.»

فیل آنسلمو، خواننده گروه هوی‌متال آمریکایی پنترا، گفت: «بلک سبث، ما بدون آن‌ها آدم‌های دیگری بودیم. این حقیقت دارد. خود من بدون بلک سبت هیچ‌وقت با میکروفن روی صحنه نمی‌رفتم.»

واکنش هنرمندان

دنیای موسیقی با انتشار خبر درگذشتش واکنش گسترده‌ای نشان داد.

التون جان، خواننده و آهنگساز سرشناس بریتانیایی گفت: «او دوستی عزیز و پیشگامی بزرگ بود که جایگاهش را در میان خدایان راک تثبیت کرد. او همچنین از بامزه‌ترین افرادی بود که تاکنون ملاقات کرده‌ام. بسیار دلتنگش خواهم شد. به شارون و خانواده‌اش تسلیت و عشق می‌فرستم.»

رونی وود، که در کنسرت خداحافظی همراه آزی آزبورن به اجرا پرداخت، گفت: «از شنیدن خبر درگذشت آزی آزبورن بسیار اندوهگینم. چه کنسرت خداحافظی زیبایی در ‘بازگشت به آغاز’ برگزار کرد.»

گروه متالیکا نیز که در همان اجرا حضور داشت، عکسی از خود در کنار آزبورن منتشر کرد و نوشت: «بیان معنای آزی آزبورن برای متالیکا در کلمات نمی‌گنجد؛ قهرمان، اسطوره، پیشگام، منبع الهام، راهنما، و از همه مهم‌تر، دوست، تنها برخی از واژگانی هستند که به ذهن‌مان می‌رسند. آزی و شارون به ما ایمان داشتند و زندگی و مسیر حرفه‌ای ما را دگرگون کردند. او به ما آموخت چگونه در صحنه‌های بزرگ حاضر شویم، در حالی که همزمان انسانی گرم، پذیرا، صمیمی و در همه حال درخشان بود.»

این گروه مشهور آمریکایی افزود: «از این فقدان عمیقا دل‌شکسته و اندوهگین هستیم و عشق و همدردی خود را نثار شارون، خانواده‌اش، هم‌گروهی‌ها و دایره بزرگ دوستان او می‌کنیم. او میراثی شگفت‌انگیز از خود به‌جا گذاشت و جای خالی‌اش بسیار احساس خواهد شد.»