روایت تری گیلیام، کارگردان مطرح بریتانیایی از اپرا، سینما و زندگی هنری

با همکاری
روایت تری گیلیام، کارگردان مطرح بریتانیایی از اپرا، سینما و زندگی هنری
نگارش از Katharina Rabillon
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
لینک کپی پیست کد امبد ویدیو:Copy to clipboardCopied

کارگردان، فیلمنامه نویس و انیماتور برجسته سینما در گفتگو با یورونیوز دیدگاه خود را در باره ساخت دومین اپرای هکتور برلیوز و نیز تفاوت این ژانر هنری با سینما بیان کرده است.

تری گیلیام، کارگردان شهیر سینمای بریتانیا دومین اپرای هکتور برلیوز را اینبار در پاریس به روی صحنه می برد. او در این اثر همانند فیلم «برزیل» جهانی رویایی و منحصر به فرد خلق می کند.

اپرای «بن‌ونوتو چلینی»، شاهکارهکتور برلیوز، عشق چلینی به ترزا را روایت می کند و اینکه چگونه او رقیب خود را با طراحی و ساخت مجسمه برنزی «پرسئوس» سرگردان کرد. جان اوسبورن، خواننده تنور آمریکایی و پرتی یانده، خواننده سوپرانو اهل آفریقای جنوبی و برنده جایزه «اوپرالینا» نقش های اصلی را بر عهده دارند.

کارگردان، فیلمنامه نویس و انیماتور برجسته سینما در گفتگو با یورونیوز دیدگاه خود را در باره ساخت اپرا اینگونه بیان می کند: «در فیلم ها من همیشه با دوربین به صحنه فیلمبرداری نزدیک هستم. در اینجا با لئا هاسمن که مرا در کارگردانی یاری می کند تعامل زیادی دارم. اندک چیزی که از اپرا می دانم را از او آموختم. لئا بر روی سن با خواننده ها کار می کند و من بر این کار نظارت می کنم. این شیوه ای نیست که در سینما از آن استفاه کنم زیرا آنجا باید در بطن اجرای سکانس ها حضور داشته باشم. در فیلم زمان زیادی برای تکرار وجود ندارد. ما برای فیلمبرداری خارج می شویم و لحظه زمانی شکل می گیرد که دوربین روشن است. ممکن است یک یا دوبار تکرار صحنه ای را تکرار کنیم که من هنوز به این شیوه عادت ندارم. ریتم من کاملا متفاوت است.»

نقش مهم بازیگران در اپرا

گیلیام با اشاره به نقش خواننده ها و بازیگران در اپرا می گوید: «تنها داشتن خواننده خوب کافی نیست باید از بازیگران خوبی نیز بهره برد. این مسئله بسیار مهم است زیرا در غیر اینصورت پرسوناژها به خوبی شکل نمی گیرند و ما تنها سعی می کنیم آنها را بر روی سن نگه داریم بدون آنکه بتوانند به خوبی رو به جمعیت آواز بخوانند. اگر بر روی شخصیتی تمرکز دارید که عاشقش هستید نمی گویید: سلام تماشاگران مرا دوست بدارید. نه، کاری می کنید که دوستتان داشته باشند.»

هنر، چالش میان طراحی و خلق فانتزی

این کارگردان مطرح سینما معتقد است که یک هنرمند خوب نمی تواند تک بعدی باشد. به گفته او: «هنرمند خوب باید از شور و شوق کافی، روحیه انعطاف پذیر و روح رویاپرداز برخوردار باشد. او باید همچنین بر پیرامون خود تسلط کافی داشته باشد. فکر می کنم هنر به نوعی چالش میان طراحی و خلق فانتزی است. اگر این دو خوب پیش برود شما به هدف زده اید. حالا برای خلق اثر هنری باید مدام با خود کلنجار بروید زیرا اگر می خواهید خوب کار کنید باید بدترین منتقد خودتان باشید. ممکن است لحظه ای از کار خود متنفر و لحظه دیگر از همان کار راضی باشید.»

مرز باریک دوست داشتن و نفرت در هنر

تری گیلیام در پایان با اشاره به ظرافت کار هنری و نزدیک بودن مرز دوست داشتن و تنفر می گوید: «هرآنچه در سینما و اپرا انجام می دهم به همان اندازه آنرا دوست دارم که ممکن است از آن متنفر باشم. ظرافت زیادی در این کار وجود دارد. در حال حاضر هیچ پروژه خاصی در دست ندارم زیرا زمانی که کار را به اتمام می رسانید انگار دنیا فرو ریخته است. زمانی که کار می کنید دنیایی وجود دارد که شما در حال ساختنش هستید. این دنیا وجود دارد و بر زندگی شما سایه افکنده است. وقتی کار به پایان رسید مانند دکور همه چیز ناپدید می شود، روشنایی از بین می رود، مثل اینکه در حفره سیاهی فرو رفته اید، همانند همین اتاقی که ما اینک در آن نشسته ایم.»

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

تاویانی، کارگردان «سزار باید بمیرد» درگذشت

تری گیلیام اپرای برلیوز را در پاریس به صحنه برد

رقابت فینالیست‌های جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکستر جوان