نشریه اینترنتی مِمو؛ چهره عریان جنگ

نشریه اینترنتی مِمو؛ چهره عریان جنگ
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

مَنو برابو، گییِم بایه و فابیو بوچارلی، سه نفر از پنج عکاس خبری هستند که مجله اینترنتی جدیدی را با نام مِمو(Me-Mo) بنیان گذاشته اند که در انگلیسی

آگهی

مَنو برابو، گییِم بایه و فابیو بوچارلی، سه نفر از پنج عکاس خبری هستند که مجله اینترنتی جدیدی را با نام مِمو(Me-Mo) بنیان گذاشته اند که در انگلیسی مخفف Memory in Motion یا حافظه پویا است. این نشریه تنها روی لوح رایانه ها قابل دریافت است.

مضمون شماره اول، «وحشت» است. این سه عکاس جوان و صاحب نام (هر پنج عضو تحریریه از برندگان جوایز برتر عکاسی خبری دنیا هستند)، برای معرفی این مجله به پاریس سفر کردند.

آندره آ نِری، خبرنگار بخش ایتالیایی یورونیوز، برای آشنایی بیشتر با این تجربه، با این گروه گفتگو کرده است:

گشودن معبر جدید در میدان جنگ

گییِم بایه، اهل باسک اسپانیا است. او از چهارده سالگی، زمانی که برای شرکت در یک دوره آموزشی کوتاه به سارایوو رفته بود، به عکاسی علاقمند شد و تاکنون برای نشریات متعددی کار کرده است. گییِم هدف از راه انداختن «مِمو» را خلق یک محیط جدید برای عکاسی خبری می داند و می گوید: «ممو برای ما به معنای یک گام به پیش و در واقع یک قدم طبیعی برای آزمودن شیوه ای جدید بود. هیچوقت این ادعا را نداریم که پارادایم جدیدی را در عالی ترین سطح عکاسی خبری به وجود آورده ایم. راستش، مساله کمی فراتر از این حرف ها است. تلاشِ ما گشودن راهی جدید است. باید ببینیم تا کجا پیش می رویم.»

عکاسان هدف جدید تیراندازان هستند

فابیو بوچارلی، عکاس ایتالیایی، در سالهای گذشته، در بسیاری از جبهه های نبرد در لیبی، سوریه، سودان جنوبی و مالی حضور داشته است. او با اشاره به روبرت کاپا، از مشهورترین عکاسان تاریخ میدان های نبرد می گوید: «مستند کردنِ یک جنگ از زمان روبرت کاپا تا همین حالا همیشه خطرناک بوده است. آنچه تغییر کرده، نقش خبرنگار در مناطق جنگی است. در سالهای اخیر، چه ارتشهای منظم و چه گروههای شبه نظامی، به اهمیت روزنامه نگاران و عکاسان در میدانهای نبرد پی برده اند. بنابراین، نه تنها دیگر از جان خبرنگاران محافظت نمی شود، بلکه ما یکی از هدفهای معمول در خلال جنگ هستیم.»

از اسارات در لیبی تا جنگ داخلی اوکراین

منو برابو، خبرنگار مستقلی است که شاید بیش از دیگران همکارانش طعمِ ناامنی را چشیده است. او در سال ۲۰۱۱ در لیبی ربود شد. پس از آزادی، برای پوشش اخبار تحولات و جنگ داخلی اوکراین به این کشور سفر کرد.

از او پرسیدیم آیا نبرد دونباس، در شرق اوکراین را یک جنگ داخلی تعریف می کند یا نه؟

منو برابو پاسخ داد: «با توجه به مقیاس آنچه در اوکراین می گذرد، باید گفت که مساله فراتر از یک جنگ داخلی است. برای من، اوکراین با دیگر تجربه های حرفه ایم یک تفاوت دارد: قبل از این که تحولات سیاسی به جنگ ختم شود، در آنجا حضور داشتم. همین هم به من این امکان را داد تا از نزدیک شاهد روندِ تشدیدِ بحران باشم. از همان زمان رخدادهای کریمه، برایم روشن بود که کار به کجا خواهد کشید.»

یک نشریه واقعا «مستقل»

مِمو نشریه ای کاملا مستقل است. به معنای واقعی کلمه. نه کسی به آن پول می دهد، نه تبلیغی را منتشر می کند و نه حتی مدیری هست که خط و ربطِ کار اعضای تحریریه را مشخص کند. مهمترین هدف این نشریه، استفاده بهینه از فنآوری برای روایت مستند واقعیات است.

پول اولیه راه اندازی مجله ممو، از راه سرمایه گذاریِ اجتماعی تامین شد. برای شروع، تنها به پانزده هزار یورو نیاز بود، اما استقبال از طرح بیش از این بود و بنیانگذاران بیست هزار یورو جمع کردند.

از اروپا تا میدان جنگ

کافه رستوران ۶۱ (Le 61) در پاریس، محل قرار ملاقات خبرنگار یورونیوز با این عکاسان، تصادفی انتخاب نشده بود. رِمی اوردان، خبرنگار روزنامه لوموند که بویژه به دلیل پوشش اخبار محاصره سارایوو به شهرت رسید، صاحب این بار است که یکی از پاتوق های محبوب روزنامه نگاران و عکاسان پاریسی است.

رمی اوردان، خبرنگار سابق لوموند و صاحب کافه ۶۱ می گوید: «مجله ممو، به خودی خود یک تجربه موفق عکاسی خبری است و در عین حال، یک نمایش موفق از پویایی این حرفه در دنیای امروز است. ما در کافه خودمان خیلی وقتها میزبان نمایشگاه های عکاسی خبری هستیم.»

هر پنج عضو اصلی هیات تحریریه، پس از معرفی مجله خود در بارسلون، لندن و پاریس به محل کارشان باز می گردند: میدانهای جنگ در چهار گوشه دنیا.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

«تجربه مُد ووگ» در دوبی؛ معرفی طراحان نوظهور

هجوم هواداران به بریتنی اسپیرز در جریان سفر او به اسرائیل

آیا ارزش زنان در هند از گاو کمتر است؟