گزارشی از کارناوال رقص سامبا در برزیل

با همکاری
گزارشی از کارناوال رقص سامبا در برزیل
Copyright 
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

کارناوال رقص سامبا در ابتدا بوسیله برده های آفریقایی آورده شد و سپس با ریتمهای محلی و سنت استعمارگران اروپایی درآمیخته شد. این نوع رقص و آواز با نوعی حالت ملانکولیک همراه است.

جیلبرتو جیل، موسیقی دان و نوازنده می گوید: “اساس سامبا ریتم است. البته با ترکیبی از ملودی. اما ریتم و آهنگ بین دو ضرب از عوامل اصلی تشکیل دهنده سامبا هستند.”
جونیور شال، مدیر مدرسه سامبا تاکید می کند: “اگر احساس بزرگی نمی کنید و نمی خواهید خوشبخت باشید، در اینجا جایی ندارید. چیز دیگری را امتحان کنید. اگر سامبا برای شما خوشبختی نمی آورد، اگر از پوشیدن این لباسهای فوق العاده احساس خوشحالی نمی کنید، متعلق به اینجا نیستید.”
جیلبرتو جیل معتقد است: “جامعه برزیل، سامبا را بعنوان موسیقی ملی خود پذیرفته است. ریودژانیرو مرکز رقص سامبا هم برای ثروتمندان و هم برای فقیران است.”
کارناوال سامبا که همه ساله در شهری با مناظر خیره کننده و سواحل افسانه ای برگزار می شود، فقط چند روز به طول می انجامد، اما برای برگزاری آن دوازده ماه کار سخت در مدارس موسوم به “مدارس سامبا” صورت می گیرد.

مراکز اجتماعی و تفریحی جوانانی از محلات فقیرنشین را گرد هم می آورند و آموزش می دهند ولی در نهایت نمایشی که ارائه می دهند یک نمایش حرفه ای است.
یکی از آنها روزا ماگالایش، طراح معروف کارناوال است که کار امسال او نقش تعیین کننده ای در موفقیت مدرسه سامبای ویلا ایزابل داشت.

او می گوید: “مدرسه سامبا جایی است که مردم یکدیگر را می بینند و مدتها وقت خود را در آنجا می گذرانند. اینجا هیچ اجبار اقتصادی یا اجتماعی وجود ندارد. اینجا برای همه باز است، فقیر یا غنی، بلند قد یا کوتاه قد، برای همه جا هست. اینجا در واقع مثل یک کلوب بزرگ است.”
مدیر سامبا معتقد است که ارابه های آنها زنده اند و با آنها می رقصند و آواز می خوانند.

او می گوید: “ارابه های ما در اینجا همانند کودکان برای والدینشان هستند. آنها که بر روی این ارابه ها می رقصند با شور و شادی و شعفشان به آن زندگی می دهند. بنابراین بچه های ما احساس دوست داشته شدن می کنند. سپس بچه های ما تمام شب را آواز می خوانند و می رقصند، بچه های ما زنده می شوند.”
روزا می گوید: “من نه بلدم برقصم، نه آواز بخوانم و نه بنوازم… اما بلدم که چگونه از زندگی لذت ببرم.”

جونیور معتقد است که مدرسه سامبا بخشی از سحر ریو است و می افزاید: “نمی توان آن را توضیح داد. توضیح برای زمانی است که به کارناوال می آیید. باید اینجا باشید تا گوش دهید و به سبک خودتان سامبا برقصید. نیازی نیست که بطور حرفه ای برقصید، فقط کافی است شادیتان را با حرکات بدنتان نشان دهید.”

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

رقابت فینالیست‌های جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکستر جوان

جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکسترجوان؛ مرحلهٔ نیمه‌نهایی

قهرمان؛ اثری پیشگامانه با هدف شکستن پیش‌فرض‌ها دربارهٔ اُپرا