رقص کنان تا صبحدم با ارکستر فیلارمونیک وین

با همکاری
رقص کنان تا صبحدم با ارکستر فیلارمونیک وین
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

ماه ژانویه، اوج فصل مجالس رقص در وین است. ارکستر فیلارمونیک وین دربهای خانه هنری خود، «موزیک فراین»، را روز ۲۴ ژانویه بر روی مجلس رقص گشود و کارناوال وین را در یکی باشکوه ترین و مجلل ترین مجالس رقص همراهی کرد.

در این مجالس، نوازندگان ارکستر را تنها در آغاز با سازهاشان خواهید دید. اینجا همه مایلند برقصند. آنلین لنائرتز، نوازنده چنگ در ارکستر فیلارمونیک وین، مجالس رقص را اینگونه شرح می دهد: «موسیقی، والتس، لباس های شیک و زیبا، گویی پای به دنیای قصه ها گذاشته اید. زیبایی مسحور کننده ای که در آن خود را گم می کنید. بسیار هیجان انگیز است.»

هیچ چیز به دست بخت و تصادف سپرده نمی شود: رقص هایِ بدقت طراحی شده و روزهایِ سختِ تمرین زیرِ نظرِ استادان، رقصهای باشکوه و چشم نواز را می آفرینند. پس از ورود بانوان شرکت کننده و شریکان رقصشان، مجلس رقص آغاز می شود و سه هزارمیهمان در فاصله کوتاهی به آنها می پیوندند.

بنیامین شمیدینگر، نوازنده سازهای کوبه ای در ارکستر فیلارمونیک وین می گوید: «این هنگام سال، فصل کارناوال ها و مجالس رقص در وین است. این یک فرهنگ اتریشی است و در وین به صورت یک سنت در آمده است.» او می افزاید که این، سنتی زیبا و قدیمی است و امیدوار است سالیان سال بر جای بماند.

برگزاری مجلس رقص ارکستر فیلارمونیک وین سنتی تقریبا نود ساله است. اولین مجلس رقص ارکستر فیلارمونیک وین سال ۱۹۲۴ برگزار شد. پس از وقفه ای که به علت جنگ جهانی دوم در برگزاری مراسم رقص افتاد، از سال ۱۹۳۲ ارکستر فیلارمونیک همراهی مجالس رقص را از نو گرفت. طبق سنت هرسال از یکی از رهبران بزرگ ارکستر دعوت می شود تا ارکستر فیلارمونیک را در اجرای یکی از آثار محبوب در رپرتوار ارکستر رهبری کند وامسال قرعه به نام گوستاوو دودامل، رهبر ارکستر ۳۲ ساله و ویولونیست ونزوئلایی افتاده است.

گوستاوو دودامل تجربه حضور خود در مجلس رقص را اینگونه می گوید: «این احساس به انسان دست می دهد که بخشی از یک خانواده است. حضور در این مجلس رقص مانند رخدادی خانوادگی است، هم برای ارکستر فیلارمونیک و هم برای روح وینی. وقتی اینجا باشید، این را واقعا حس می کنید.»

در سالن طلایی، والتس ها و پولکاهای سنتی وینی، بی هیچ واهمه ای، با ریتم های امروزی در می آمیزند و آنچنان که آنلین لنائرتز می گوید حس تحسین و تمجید را در انسان بر می انگیزد. وی می افزاید: «من اتریشی نیستم، اما این غرور و افتخار شهروندان وین را به آنچه دارند و به خاطر فرهنگشان، تحسین می کنم. واقعا تجربه زیبایی است.»

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

رقابت فینالیست‌های جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکستر جوان

جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکسترجوان؛ مرحلهٔ نیمه‌نهایی

قهرمان؛ اثری پیشگامانه با هدف شکستن پیش‌فرض‌ها دربارهٔ اُپرا