پرتغال یکشنبه شب به جمع کشورهایی پیوست که «کشور فلسطین» را به رسمیت شناخته‌اند.
آگهی
وزیر خارجه پرتغال با اعلام این خبر در نیویورک، محل برگزاری نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد گفت: «به رسمیت شناختن کشور فلسطین نتیجه تحقق یک سیاست اساسی، پایدار و مورد توافق گسترده است.»
رئیس دستگاه دیپلماسی پرتغال افزود: «پرتغال از راه‌حل دو کشوری حمایت می‌کند، چرا که آن را تنها مسیر دستیابی به صلحی عادلانه و پایدار می‌داند؛ صلحی که همزیستی و روابط مسالمت‌آمیز میان اسرائیل و فلسطین را ترویج می‌کند.»
ساعاتی قبل از اعلام این تصمیم پرتغال کشورهای بریتانیا، کانادا و استرالیا اعلام کرده بودند که «کشور فلسطین» را به رسمیت می‌شناسند.
تصمیم این کشورها در آستانه دومین سالگرد حملات حماس به اسرائیل و آغاز جنگ بی‌پایان غزه اتخاذ شده است.
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
به رسمیت شناختن «کشور فلسطین» چه اهمیتی دارد؟
انتظار می‌رود فرانسه، بلژیک و شماری دیگر از کشورها نیز روز دوشنبه در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک به رسمیت شناختن «کشور فلسطین» را اعلام کنند.
حدود سه چهارم از کشورهای عضو سازمان ملل متحد «کشور فلسطین» را به رسمیت شناخته‌اند. اعلام موجودیت «کشور فلسطین» در سال ۱۹۸۸ از سوی یاسر عرفات، رهبر سازمان آزادی‌بخش فلسطین صورت گرفت.
از سرزمین‌هایی که فلسطینیان ادعای مالکیت بر آن را دارند هم‌اکنون کرانه باختری تحت اشغال اسرائیل است و نوار غزه به ویرانه تبدیل شده است.
روسیه همراه با همه کشورهای عربی، تقریبا تمام کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین و بیشتر کشورهای آسیایی از جمله هند و چین قبلا «کشور فلسطین» را به رسمیت شناخته‌اند.
اولین کشوری که «کشور فلسطین» را به رسمیت شناخت الجزایر بود. این کشور آفریقایی تنها دقایقی پس از سخنرانی یاسر عرفات در سال ۱۹۸۸ «کشور فلسطین» را به رسمیت شناخت.
حمله اسرائیل به نوار غزه که در پی حمله حماس به این کشور در روز هفت اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد، تاکنون باعث شده است که ۱۲ کشور به جمع کشورهایی بپیوندند که «کشور فلسطین» را به رسمیت می‌شناسند.
اهمیت شناسایی «کشور فلسطین» هنگامی مشخص می‌شود که فهرست کشورهایی که با این اقدام مخالف هستند بررسی شود. آمریکا و اسرائیل به همراه ژاپن، کره جنوبی، سنگاپور، پاناما و کامرون از جمله کشورهایی هستند که «کشور فلسطین» را به رسمیت نمی‌شناسند.
در میان کشورهای اروپایی نیز آلمان و ایتالیا قصد شناسایی «کشور فلسطین» را ندارند. در مجموع حدود نیمی از کشورهای اروپایی «کشور فلسطین» را به رسمیت نمی‌شناسند.
«نقطه میانی بین سیاست و حقوق»
رومن لوبوف، استاد حقوق بین‌الملل در دانشگاه اکس-مارسی در جنوب فرانسه می‌گوید به رسمیت شناختن «کشور فلسطین» یکی از «پیچیده‌ترین مسائل» در حقوق بین‌الملل است و به «نوعی نقطه میانی بین سیاست و حقوق» محسوب می‌شود.
به گفته این استاد حقوق بین‌الملل کشورها آزادند که زمان و شکل به‌رسمیت‌شناسی را خودشان انتخاب کنند، با تفاوت‌هایی که ممکن است صریح یا ضمنی باشند.
به گفته رومن لوبوف «به رسمیت شناختن به معنای تشکیل یک کشور نیست همان‌طور که عدم به رسمیت شناختن مانع از موجودیت آن کشور نمی‌شود.»
هرچند به رسمیت شناختن «کشور فلسطین» بیشتر جنبه نمادین دارد اما فیلیپ سندز، حقوقدان ماه اوت در مقاله‌ای در «نیویورک تایمز» در این باره نوشت: «می‌دانم که برای بسیاری این فقط یک نماد است، اما در واقع از نظر نمادین، این موضوع می‌تواند همه چیز را تغییر دهد. چرا که وقتی شما کشور فلسطین را به رسمیت می‌شناسید، اساسا فلسطین و اسرائیل را از نظر حقوق بین‌الملل در جایگاهی برابر قرار می‌دهید.»
در نظر گرفتن دو طرف مناقشه چند دهه‌ای در خاورمیانه به عنوان دو کشور برابر می‌تواند بر روی روند تحولات منطقه تاثیر بگذارد. با این حال به نظر می‌رسد این تاثیر تا زمانی که اتفاق نظر در مورد به رسمیت شناختن «کشور فلسطین» وجود ندارد و آمریکا در جمع مخالفان این اقدام است، محدود باشد.