وقتی نزدیک به دو دهه پیش جنگ برای آخرین‌بار به نزدیکی پایتخت لبنان رسید، بلال سهلاب خانواده‌اش را به یک شهر کوهستانی آرام برد. آنها آپارتمانی اجاره کردند و در آنجا ماندند تا زمانی که خطر بمباران‌ها تمام شد. اما این‌بار نه ماشینی برای فرار وجود دارد، نه پول کرایه‌ای، و نه امیدی به پایان خصومت‌‌ها.
آگهیساکنان حومه جنوبی بیروت موسوم به «ضاحیه» که عمدتاً شیعه‌نشین هستند، پس از حمله هوایی اسرائیل به محله آنها در هفته گذشته که منجر به کشته شدن فواد شکر فرمانده ارشد حماس به همراه پنج غیرنظامی شد، در معرض خطر جدی قرار گرفتند.
تنها ساعاتی پس از این حمله نیز اسماعیل هنیه، رهبر حماس در تهران کشته شد و سپس گروه شبه‌نظامی حزب‌الله و سایر متحدان ایران قول دادند که از اسرائیل انتقام بگیرند.
بسیاری از ساکنان «ضاحیه» معتقدند حمله هوایی اخیر نشانه آن است که تنش‌های حزب‌الله و اسرائیل که در ۱۰ ماه اخیر به موازات جنگ غزه ادامه داشته و عمدتا به مناطق مرزی محدود بوده، اکنون گسترده‌تر شده و به خانه‌های آنها رسیده است.
در جریان آخرین جنگ اسرائیل و حزب‌الله در سال ۲۰۰۶ میلادی اسرائیل به ساختمان‌های این منطقه نیز حمله کرد و ساکنان را مجبور کرد برای حفظ جان خود به دیگر شهرها فرار کنند.
اما اکنون حتی راهی برای فرار باقی نمانده است زیرا فروپاشی اقتصاد لبنان در پنج سال اخیر ارزش پول را آنچنان کاهش داده که هیچ امکانی برای پس‌انداز وجود نداشته باشد. بلال سهلاب می‌گوید بحران اقتصادی لبنان باعث شده حقوق ماهانه او از ۵ هزار دلار به ۵۰۰ دلار کاهش یابد.
سهلاب به ناچار همسر و فرزندانش را به یک منطقه کوهستانی در شرق بیروت نزد اقوامشان فرستاده و خودش برای ادامه کار همچنان در جنوب بیروت باقی مانده است.
خیلی ها مانند بلال سهلاب به دنبال یافتن آپارتمانی در مناطق کوهستانی شرق بیروت هستند؛ اما با افزایش تقاضا برای خانه‌های این مناطق، قیمت اجاره ماهانه آنها نیز افزایش یافته و حتی به هزار دلار رسیده که برای آن‌هایی که دارای امکانات متوسط هستند بسیار گران است.
فاطمه سیف‌الدین که ۵۳ ساله و سرایدار دانشگاه است، آپارتمانی به قیمت ۵۰۰ دلار در ماه پیدا کرده؛ اما با حقوق ماهانه او که فقط ۳۰۰ دلار است، نمی‌توان چنین آپارتمانی را اجاره کرد.
ماجد، مردی ۵۰ ساله است که در «ضاحیه» از راه رانندگی با یک تاکسی امرار معاش می‌کند. او نیز همسر و پنج فرزندش را به منطقه‌ای در بیش از ۵۰ کیلومتری شمال بیروت فرستاده تا با خانواده برادرش زندگی کنند.
او به خبرنگار رویترز می‌گوید: «این وضعیت مرا می‌ترساند... وقتی به جنگ فکر می‌کنید برای فرزندانتان می‌ترسید. هر ماه که می‌گذرد، وضعیت بدتر می‌شود.»
اختلافات قومی و مذهبی
با وجود سپری شدن دهه‌ها از زمان پایان جنگ داخلی لبنان (۱۹۷۵ تا ۱۹۹۰ میلادی)، دشمنی‌های فرقه‌ای همچنان یکی از دلایل اصلی دشواری در یافتن سرپناهی برای ساکنان شیعه جنوب لبنان است.
در سال ۲۰۰۶ میلادی پس از اتحاد حزب‌الله لبنان با «جنبش میهنی آزاد» که در میان جامعه مسیحی لبنان محبویت بالایی دارد، این امکان برای ساکنان «ضاحیه» نیز فراهم شد تا در برخی از محله‌های مسیحی‌نشین ساکن شوند؛ اما با افزایش تنش‌ها میان دو حزب در سال جاری، و با افزایش انتقاد مسیحیان از حزب‌الله لبنان که می‌گویند کشور را به جنگ کشانده، بار دیگر از خانواده‌های شیعه در مناطق مسیحی‌نشین استقبال کمتری می‌شود.
در شبکه‌های اجتماعی نیز برخی از کاربران می‌گویند نباید به خانواده‌های شیعه اجازه داد در مناطقی که فرقه‌های دیگر زندگی می‌کنند، خانه‌ای اجاره کنند زیرا جنگ و درگیری نتیجه فعالیت همین گروههای شیعه است.
ناصر، مردی ۷۰ ساله که راننده و ساکن «ضاحیه» است، می‌گوید: «هیچ‌کس همدلی نمی‌کند، یا درک نمی‌کند که این یک وضعیت جنگی است و ما باید به یکدیگر کمک کنیم. در عوض، مردم از یکدیگر سوء استفاده می‌کنند و همدیگر را زنده زنده می‌خورند».