عکاس و ژورنالیست فرانسوی ۴۳ ساله که از پانزده سال به این سو در مورد افغانستان فعالیت می‌کند، روز پنج شنبه ۱۳ ژوئن مطابق با ۲۴ جوزا ۱۴۰۳ یکی از نمایشگاه های عکس خود را در شهر لیون فرانسه برگزار کرد. ساندرا از مناطق مختلف افغانستان فیلم‌های مستند برای شبکه های تلویزیونی فرانسه تهیه کرده است.
آگهیساندرا کالیگارو عکاس و ژورنالیست فرانسوی برای اولین بار حرفه عکاسی اش را در سال ۲۰۰۷ در افغانستان آغاز کرده است و از آن زمان تا حالا در مورد افغانستان فعالیت می‌کند. ساندرا در ابتدا تنها در بخش عکاسی ولی در چند سال اخیر برای شبکه های تلویزیونی فرانسه مانند France 2 ،Arte و France 5 از مناطق مختلف افغانستان فیلم های مستند زیادی نیز تهیه کرده است. او نمایشگاه های عکس زیادی در افغانستان، شهرهای مختلف فرانسه و سوئیس برگزار کرده است.
این عکاس فرانسوی می‌گوید : «علاوه بر گزارش‌هایم برای مطبوعات، در این کار طولانی‌مدت و دائماً در حال تغییر، با موقعیت های معمولی، در بین لحظاتی که تنش ملموس و احساسات قابل درک است، اما تعارض به ندرت قابل مشاهده است، من به دنبال برجسته کردن ناراحتی محیطی و پریشانی نهفته حاکم بر کشور بوده ام».
خانم کالیگارو در ابتدا به مدت یک ماه برای تهیه گزارش در افغانستان رفت ولی در جریان این مدت در داخل کشور و با مردم ارتباط خوبی داشته و مدت ده سال تا ۲۰۱۷ میلادی در کابل زندگی کرده است.
ساندرا زبان دری را به خوبی فرا گرفته و از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب کشور را سفر کرده است. بعد از آن سال چندین بار برای تهیه گزارش در آن کشور رفت و برگشت داشته و آخرین سفرش هم در دسامبر سال ۲۰۲۳ بوده است. ساندرا می‌گوید که در این یک ونیم سال اخیر کمتر می تواند در افغانستان برود چون دریافت ویزای ژورنالیستی تحت حاکمیت طالبان دشوار شده است.
ساندرا می‌گوید: «من عمیقاً تحت تأثیر افرادی قرار گرفتم که ملاقات کردم و با لطافت به کشور نگاه می کنم. از این ماجراجویی بزرگ، من در نهایت تقریباً هیچ عکس جنگی را را نیاوردم. برعکس، به دور از هیجان گرایی جنگ، این شکنندگی زندگی روزمره است که برای جذب من کافی بود». او با لبخندی تاکید کرد: « من امروز خوشحالم، احساس و تجربه افغانی من را شکل داد و امروز بخشی جدایی ناپذیر از هویت من به عنوان یک عکاس است».
او مردم افغانستان را مهمان نواز تعریف می کند و در مدت اقامتش در داخل کشور کشف کرده که داستان های زیادی برای بازگو کردن وجود دارد. ساندرا این داستانها را در قالب عکسها و مستندهایش بیان کرده است. او می‌گوید که با وجود فرق دینی و فرهنگی، پل های مشترکی بین فرهنگ فرانسه و افغانستان را حس کرده است و همیشه در تلاش بوده تا بجای تفاوت ها این پل های مشترک را نمایان کند.
ساندرا توضیح میدهد: «من تقریباً تصادفی در ۲۵ سالگی وارد افغانستان شدم. می خواستم دوباره با رویای نوجوانی ارتباط برقرار کنم، خبرنگار جنگ باشم. یکی از دوستان روزنامه نگار به من گفت: «برو، افغانستان مکان خوبی برای شروع است». پس از یک ماه اقامت در افغانستان ، پانزده سال در آن کشور سفر کردم.»
او از تجربه زندگی اش در افغانستان می‌گوید : «قبل از سفرم من همیشه افغانستان را کشوری بی ثبات و درگیرجنگ دانستم. ولی بعد فهمیدم که به عنوان یک فرد یا ژورنالیست خارجی تنها راه نشان دادن یک کشور در حال جنگ، گرفتن تصاویر از جنگ نیست. افغانستان کشوری است که نمیتوان تنها با طالبان، قوماندان مسعود و زنان در زیر برقه تعریف کرد. از این لحاظ من خواستم از طریق وارد شدن به زندگی مردم، رنج و فرهنگ شان را به نمایش بگذارم، من این برچسب که من فرانسوی هستم و تو افغان را برداشتم و با یک نگاه متفاوت از مردم مانند یک همسایه، یک شهروند و یا از یک پدر عکس گرفتم.»
این ژورنالیست بعد از به قدرت رسیدن طالبان در تابستان ۲۰۲۱ در ولایت های مختلف افغانستان از قبیل هلمند و سمنگان سفر کرده است. او می‌گوید که در دوران حکومت جمهوری سابق امکان سفر در این ولایت ها وجود نداشت چون طالبان شدیدا در این محل ها حضور داشتند و حتی برای هر کسی می‌توانست خیلی خطرناک باشد. او در سفرش در این ولایت ها دریافته است که کمک های بین المللی در این مناطق اصلا نرسیده، هیچ امکاناتی وجود نداره و مردم در شرایط بدی زندگی میکنند.
طالبان در جریان بیشتر از یک سال اول حاکمیت شان در افغانستان به روزنامه نگاران خارجی اجازه فعالیت می دادند. ولی در این یک نیم سال اخیر شرایط برای این ژورنالیست‌های خارجی نیز دشوار شده است.