کمک یک خیریه به قربانیان قاچاق جنسی در آمریکا برای پنهان کردن علائم دوران بردگی

آگهی

این سازمان اکنون با همکاری یک سالن خالکوبی کوچک در فلوریدا، به بازماندگان قاچاق جنسی کمک می‌کند تا علامت‌هایی که پیش از این توسط قاچاقچیان روی بدن آنها خالکوبی شده و در واقع علامت‌های تجاری قاچاقچیان بود را بپوشانند.

برای آنها این علامت‌ها یادگار دوران دردناکی است که به عنوان برده در خدمت قاچاقچیان جنسی بودند.

امیلی، نام مستعار یکی از بازماندگان قاچاق جنسی است که قصد دارد علامتی را که سال‌ها پیش توسط یکی از قاچاقچیان روی مچ پای او خالکوبی شده بود، بپوشاند.

او می‌گوید: «ضربه‌ای که در دوران کودکی به من وارد شد و دیگر تجربه‌هایی که داشتم، من را بگونه‌ای برای آنچه اکنون می‌توانم ببینم آماده کرده است؛ بویژه درباره نقش مردان و سوء‌استفاده‌ها.»

هالی هریس، یکی دیگر از بازماندگان قاچاق جنسی است؛ او کتابی نیز منتشر کرده و در آن تجربیات خود را در این باره شرح داده است و اکنون از دیگر قربانیان حمایت می‌کند.

او می‌گوید: «خالکوبی قربانیان، راهی برای قاچاقچیان بود تا بگویند "این مال من است". یکجور مهر روی دارایی‌شان. این کار همچنین یک بازی ذهنی با قربانیان بود و قاچاقچیان به این ترتیب می‌گفتند که "تو نام من یا علامت من را روی بدنت داری، بنابراین تو متعلق به من هستی و همیشه به سوی من برمی‌گردی. این علامتی است که به تو یادآوری می‌کند که تو همیشه به من نیاز داری.»

نیکول دولاک، مسئول اطلاع رسانی در این سازمان غیرانتفاقی، درباره چگونگی اجرای این ابتکار می‌گوید: «من در حال خالکوبی کردن چیزی به افتخار پدرم که فوت کرده بودم که ناگهان این ایده به ذهنم رسید و آن را با صاحب سالن خالکوبی در میان گذاشتم و او نیز موافقت کرد که کمک کند.»

چریتی پینگار، صاحب این سالن نیز می‌گوید: «پیش از دیدار با نیکول دولاک، از وجود مشکل قاچاق جنسی در کشورمان بی‌اطلاع بودم و فکر می کردم چنین چیزی فقط در دیگر کشورها وجود دارد. وقتی شنیدم چنین اتفاقاتی در کشور خودمان می‌افتد واقعا دلم شکست. به همین دلیل وقتی نیکول پیشنهاد کرد که بخشی از وقت و تلاشم را به این خیریه اهدا و صرف برطرف کردن این علامت‌ها کنم تا بدن زنان به آنها بازگردانده شود، گفتم بله حتما.»

هالی هریس، از بازماندگان قاچاق جنسی که اکنون علامت‌های دوران بردگی را با خالکوبی پوشانده، می‌گوید: «همینکه مجبور نیستم هرروز به این علامت‌ها نگاه کنم و به یاد قاچاقچیان و زندگیم در گذشته بیفتم، یعنی آزاد هستم. حالا که این علامت‌ها پوشانده شدند، هروقت به بدنم نگاه می‌کنم، فقط خالکوبی‌های زیبا را می‌بینم و دیگر مجبور نیستم به آنچه زیر آنها بوده فکر کنم.»

بریانا کول، یکی دیگر از بازماندگان قاچاق جنسی نیز که روی علامت دوران بردگی یک گل زیبا را خالکوبی کرده، می‌گوید: «مهم‌ترین چیزی که یاد گرفتم این بود که ارزش نجات یافتن را دارم. برای مدت طولانی به چنین چیزی باور نداشتم و فکر می‌کردم سزاوار اتفاقاتی هستم که برایم افتاده است. اما در جریان بهبودی، دریافتم که نباید این اتفاقات می‌افتاد و چنین سختی‌هایی حق من نبود و اینکه من ارزش نجات یافتن را دارم.»