تیمی از دانشمندان با استفاده از تکنیک‌های مدرن بدون اینکه تابوت‌های باستانی مهر و موم شده را باز کنند توانستند محتویات داخل آن‌ها را کشف کنند.
آگهیتیمی از دانشمندان با استفاده از تکنیک‌های مدرن بدون اینکه تابوت‌های باستانی مهر و موم شده را باز کنند توانستند محتویات داخل آن‌ها را کشف کنند.
این تابوت‌های کوچک که همگی تقریباً بین اواسط قرن هفتم تا سوم پیش از میلاد ساخته شده‌اند مربوط به دوران پسین و بطلمیوسی مصر هستند و برای بیش از دو هزار است که دست نخورده باقی مانده‌اند.
در این پژوهش شش تابوت باستانی که از آلیاژ مس ساخته شده و در موزه بریتانیا نگهداری می‌شوند مورد بررسی قرار گرفتند و دانشمندان با استفاده از فناوری «عکسبرداری نوترونی» نگاهی به داخل آن‌ها انداختند.
دانشمندان میگویند داخل این تابوت‌ها بقایای حیواناتی قرار داشت که تصاویرشان روی بدنه بیرونی تابوت‌ها کشیده شده بود.
مومیایی کردن حیوانات در مصر باستان یک عمل رایج محسوب می‌شد. بقایای حیوانات در مجسمه‌ها، تابوت‌ها یا جعبه‌های مقدس یا نذری قرار می‌دادند و سپس آن‌ها مهر و موم می‌شدند.
جعبه‌ها پیش از این توسط عکسبرداری کامپیوتری اشعه ایکس تجزیه و تحلیل شده بودند، اما دانشمندان به نتایج قطعی دست نیافته بودند. تیم جدید از روشی به نام عکسبرداری نوترونی برای کشف آنچه در داخل ظروف مهر و موم شده پنهان شده بود استفاده کرد.
این روش غیرتهاجمی به عنوان روشی موثر در تشخیص مواد آلی به کار می‌رود و جزئیاتی را آشکار می‌کند که اشعه ایکس قادر به آشکار کردن آن‌ها نیست. عکس‌برداری‌های انجام‌شده به این شیوه نشان داد یکی از این تابوت‌ها حاوی تعدادی استخوان از جمله جمجمه به ظاهر کامل یک مارمولک بود.
تابوت کوچک همچنین با یک شکل مارمولک تزئین شده بود که این نقاشی‌های تزئینی با الگوی گونه‌های مارمولک داخل جعبه و اندازه جمجمه و سایر استخوان‌های آن مطابقت داشت.
دانشمندان میگویند استخوان‌ها در دستکم سه جعبه یافت شده و نشانه‌هایی از بقایای استخوان در دو جعبه دیگر نیز به چشم می‌خورد. مصنوعات نساجی نیز در سه عدد از تابوت‌ها شناسایی شد که نشان می‌دهد استخوان‌ها احتمالاً در پارچه‌هایی پیچیده شده بودند.
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
گمان می‌رود این پارچه‌ها از جنس کتان باشند که معمولاً در صنعت مومیایی‌سازی مصر باستان استفاده می شد.
سه عدد از جعبه‌ها همچنین دارای حلقه‌هایی سربی بودند که محققان تصور می‌کنند ممکن است برای کمک به توزیع وزن در سراسر جعبه استفاده شده باشد. این ماده در فرهنگ مصر باستان جایگاهی «جادویی» داشته و در طلسم‌های عشقی و نفرین استفاده می‌شده است.
نتایج مطالعات جدید در نشریه علمی « Scientific Reports» منتشر شده است.