«علیزه» تنها یک ماه داشت که پدرش و مادرش را در انفجار انتحاری فرودگاه کابل از دست داد؛ انفجاری که ۱۸۳ کشته برجای گذاشت
در ۲۶ اوت ۲۰۲۱ میلادی، همزمان با هجوم نیروهای طالبان به سمت کابل پایتخت افغانستان، خانواده جوانی با چند فرزند در هراس از آينده و به امید آغاز زندگی نوین در خارج از افغانستان، خود را به فرودگاه کابل رساندند.
آگهیاما آن روز، انفجار مهیبی جان محمد و سمیرا نیازی، پدر و مادر این خانواده را گرفت و بچه‌ها را آواره کرد؛ در آن حمله انتحاری ۱۸۳ نفر جان باختند.
عموی خانواده بعدها توانست کودکان را به کمک شبکه‌های اجتماعی پیدا کند؛ اما خبری از یکی از بچه‌های گم‌شده نبود: علیزه. او به هنگام وقوع انفجار و کشته شدن پدر و مادرش، تنها یک ماه داشت.
یک نوجوان ۱۶ ساله، علیزه را با خود به هواپیمایی رساند که آن روز خاک افغانستان را به مقصد دوحه پایتخت قطر ترک می‌کرد.
حالا پس از گذشت حدود ۲ سال، علیزه توانسته با خواهر و برادر و عمویش در قطر دیدار کند.
یارمحمد نیازی، عموی علیزه پس از این جدایی طولانی، سرانجام توانست او را در مرکز نگهداری کودکان یتیم در دوحه ببیند.
علیزه پس از ورود به دوحه به «دریما»، یک مرکز نگهداری از کودکان یتیم منتقل شده بود و کارکنان این مرکز، او را «مریم» می‌نامیدند.
وزارت خارجه قطر با هماهنگی سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM) و یونیسف برای یافتن خانواده این کودک تماس‌هایی برقرار کرد و درنهایت پس از پیدا شدن بستگان او، یک کیت دی‌ان.ای برای تایید رابطه خویشاوندی آنها به کابل فرستاده شد.
دو خواهر، برادر، عمو، خاله‌ها و پسرعموی علیزه همگی به دوحه آمدند تا به او بپیوندند.
این خانواده به مدت یک هفته با علیزه در این مرکز ملاقات خواهند کرد تا پیش از شروع روند ترک کشور با یکدیگر بیشتر آشنا شوند.
آنها امیدوارند پس از آن بتوانند به ایالات متحده یا بریتانیا بروند.