تصمیم جنجالی رئیس «کوپ ۲۶» در افتتاح یک معدن زغال سنگ در بریتانیا
نظرها
در حالیکه تنها یکسال از میزبانی مذاکرات تغییرات آب‌وهوایی «کوپ ۲۶» توسط بریتانیا در شهر گلاسکو می‌گذرد؛ این کشور قصد دارد در اقدامی کم‌سابقه در سه دهۀ گذشته، یک معدن جدید زغال سنگ را به بهره‌برداری برساند.
مایکل گوو، وزیر مسکن و جوامع بریتانیا روز چهارشنبه طرح افتتاح یک معدن زغال سنگ را در کامبریا، منطقه‌ای در شمال‌غرب انگلیس به امضا رساند.
ساعاتی قبل از این کار نیز دولت ممنوعیت ساخت مزارع بادی جدید در خشکی‌های بریتانیا را برداشت که از نظر بسیاری، این اقدام دولت «گمراه کردن اذهان عمومی از ماجرای معدن زغال سنگ» توصیف شده است.
دو روی متفاوت یک سکه
دولت امیدوار است بهره‌برداری از این معدن زغال سنگ باعث ایجاد بیش از ۵۰۰ شغل شود؛ با این وجود پیامدهای منفی زیست‌محیطی این کار بسیار جدی است بطوریکه کمیته تغییرات آب و هوایی بریتانیا تخمین زده زغال سنگی که از این معدن استخراج شود، سالانه حدود ۹ میلیون تن گاز گلخانه‌ای را وارد هوا کند.
طرفداران بهره‌برداری این معدن استدلال می‌کنند که این پروژه به شدت اشتغال‌زا است و سوخت فسیلی مورد نیاز صنعت فولادسازی بریتانیا را نیز تضمین می‌کند؛ با این حال قرار است ۸۵ درصد از زغال سنگ استخراج شده صادر شود.
منتقدان نیز معتقدند که این تصمیم باعث افزایش انتشار جهانی گازهای گلخانه‌ای و تضعیف تلاش‌های بریتانیا در دستیابی به هدف «کربن صفر» می‌شود. آنها بر این نکته تاکید دارند که «این اقدام به انتشار جهانی گاز دی‌اکسید کربن اضافه می‌کند؛ زیرا که زغال‌سنگ استخراجی قرار نیست صرف مصارف داخلی بریتانیا شود و از حجم نیاز داخلی این کشور کم کند بلکه با صادرات آن به دیگر نقاط، بر حجم آلودگی جهانی می‌افزاید».
به اینستاگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
الوک شارما، رئیس اجلاس «کوپ ۲۶» و از اعضای حزب حاکم محافظه‌کار، علیه این تصمیم اعلام موضع کرده و گفته است: «گشایش یک معدن جدید زغال‌سنگ نه تنها یک گام به عقب برای بریتانیا است، بلکه به اعتبار بین‌المللی این کشور به عنوان ریاست کوپ ۲۶ و کشور پیشرو در مبارزه جهانی علیه تغییرات اقلیمی، لطمه خواهد زد.»
این معدن قرار است تا سال ۲۰۴۹ میلادی فعال باشد؛ یعنی فقط یک سال تا ضرب‌الاجل تعیین شده از سوی دولت بریتانیا برای توقف انتشار گازهای گلخانه‌ای در سال ۲۰۵۰ میلادی.
به گفته متخصصان محیط زیستی، به صفر رساندن تولید دی‌اکسید کربن تا اواسط قرن میلادی برای جلوگیری از افزایش دمای بیش از ۱.۵ درجه سانتیگراد زمین بسیار ضروری است.