انجماد تخمک برای حفظ توانایی باروری در آینده، یکی از شیوه‌هایی است که بطور فزاینده توسط زنان در سراسر جهان استفاده می‌شود؛ اما روی آوری به این شیوه در کره جنوبی که یکی از پایین‌ترین نرخ‌های باروری را در جهان دارد، بطور چشمگیری افزایش یافته است.
گزارش رسانه‌های کره جنوبی حاکی از آن است که با افزایش هزینه‌های مسکن و آموزش، رسیدن به سطحی از امنیت مالی به یک اولویت جدی برای زنان کره‌ای تبدیل شده و به همین دلیل تمایل آنها برای فرزندآوری نیز بطور قابل توجهی کاهش یافته است.
به همین دلیل زنان عجله‌ای برای بچه‌دار شدن ندارند و ترجیح می‌دهند با انجماد تخمک‌هایشان و از مسیر لقاح آزمایشگاهی، فرزندآوری را به آینده موکول کنند.
تنها در سال گذشته میلادی در مرکز پزشکی CHA که بزرگترین کلینیک باروری این کشور است، حدود ۱۲۰۰ زن مجرد اقدام به انجماد تخمک‌هایشان کرده اند و تحقیقات خبرگزاری رویترز نیز نشان می‌دهد که آمار متقاضیان این شیوه در کره جنوبی، طی دو سال اخیر دو برابر شده است.
انجماد تخمک برای حفظ توانایی باروری در آینده، یکی از شیوه‌هایی است که بطور فزاینده توسط زنان در سراسر جهان استفاده می‌شود؛ اما روی آوری به این شیوه در کره جنوبی که یکی از پایین‌ترین نرخ‌های باروری را در جهان دارد، بطور چشمگیری افزایش یافته است.
بنا بر آمارهای رسمی، نرخ باروری (میانگین شمار کودکان متولد شده از یک زن در طول عمر باروری او) در کره جنوبی در سال گذشته تنها ۰.۸۱ بوده است؛ آنهم در حالی که این نرخ در میان ۳۸ کشور عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه ۱.۵۹ است.
کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه که می‌توان آن را مهمترین سازمان بین‌المللی تصمیم‌گیرنده در موضوعات اقتصادی دانست عبارتند از: استرالیا، اتریش، ایسلند، بلژیک، کانادا، شیلی، کلمبیا، کاستاریکا، دانمارک، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، مجارستان، ایرلند، اسرائيل، ایتالیا، ژاپن، لتونی، لیتوانی، لوکزامبورگ، مکزیک، هلند، نیوزلند، نروژ، لهستان، پرتغال، جمهوری اسلواکی، اسلوونی، اسپانیا، سوئد، سوئیس، ترکیه، بریتانیا، جمهوری چک، کره جنوبی، ایالات متحده آمریکا.
کاهش نرخ زاد و ولد در کره جنوبی در حالی است که دولت مبالغ هنگفتی را صرف اعطای یارانه و امتیاز به خانواده‌های دارای فرزند کرده است. علاوه بر این دولت در سال گذشته میلادی بودجه‌ای ۳۷ میلیارد دلاری را به تامین مالی سیاستهای فرزندآوری اختصاص داده است.
یکی از مهمترین دلایل پایین بودن نرخ زاد و ولد در این کشور، سیستم آموزشی بسیار رقابتی و گران آن است که باعث شده تدریس‌های خصوصی به یک ضرورت برای بسیاری از کودکان آنهم از سنین پایین تبدیل شود.
هزینۀ مسکن نیز در این کشور افزایش یافته است و بطور مثال، تملک یک آپارتمان در شهر سئول، حدود ۱۹ سال از متوسط درآمد سالانۀ یک خانوار را به خود اختصاص می‌دهد؛ این رقم پیش از این در سال ۲۰۱۷ میلادی تنها ۱۱ سال بوده است.
اجبار به ازدواج به عنوان یک پیش‌شرط برای بچه‌دار شدن نیز یکی دیگر از موانع زنان جوان در این کشور است که باعث شده تنها حدود ۲ درصد از تولدها خارج از چهاچوب ازدواج باشد؛ این رقم برای کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه حدود ۴۱ درصد است.
جونگ جائه-هون، استاد مطالعات رفاه اجتماعی در دانشگاه زنان شهر سئول معتقد است که برای افزایش نرخ زاد و ولد در این کشور ضروری است نگرش جامعه به زنان و تعیین پیش‌شرط ازدواج برای بچه‌دار شدن تغییر کند.
به گفتۀ او در سال گذشته میلادی تنها ۱۹۲ هزار و ۵۰۰ ازدواج در کره جنوبی به ثبت رسیده که پایین‌ترین رقم ثبت شده در این کشور محسوب می‌شود؛این رقم نسبت به یک دهه قبل حدود ۴۰ درصد و نسبت به سال ۲۰۱۹ و دوران قبل از شیوع کرونا حدود ۲۷ درصد کاهش نشان می‌دهد.
به گفتۀ این استاد دانشگاه «حداقل کاری که دولت می‌تواند انجام دهد این است که مانع کسانی نشود که مایلند حتی با وجود مجرد بودن، بار مالی بچه‌دار شدن را به دوش بکشند».
