تاثیر مثبت داروی ۷۰ ساله ترک الکل بر روی آسیب‌های ریوی ناشی از کرونا

یک سلول نوتروفیل (زرد)، در حال آزاد کردن تله‌های موسوم به نت (سبز) برای به دام انداختن باکتری‌ها (بنفش)
یک سلول نوتروفیل (زرد)، در حال آزاد کردن تله‌های موسوم به نت (سبز) برای به دام انداختن باکتری‌ها (بنفش) Copyright CHDENK/Wikipedia
نگارش از یورونیوز فارسی
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

محققان دانشگاهی در آمریکا دریافته‌اند که یک داروی قدیمی که برای درمان اعتیاد به الکل تجویز می‌شده است می‌تواند آسیب‌های ریوی ناشی از ویروس کرونا را درمان کند.

آگهی

محققان دانشگاهی در آمریکا دریافته‌اند که یک داروی قدیمی که برای درمان اعتیاد به الکل تجویز می‌شده است می‌تواند آسیب‌های ریوی ناشی از ویروس کرونا را درمان کند.

«دی‌سولفیرام» در دهه‌های نخستین قرن بیستم به عنوان ماده‌ای برای تولید لاستیک و کنترل آفات مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما بعد به عنوان داروی ضدانگل تجویز می‌شد. با مشاهده تاثیر مثبت آن بر معتادان الکلی و تایید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)، این محصول از سال ۱۹۵۱ بدین سو برای درمان افراد مبتلا به اعتیاد به الکل مورد مصرف قرار گرفت.

ساز و کار عملکرد این دارو بدین صورت است که اجازه نمی‌دهد آنزیم دفع الکل در بدن عمل کند، عاملی که سبب ایجاد حساسیت حاد به الکل و تقویت علائم خماری در فرد می‌شود و معتادان را از مصرف مجدد منصرف می‌کند.

در پژوهش جدید محققان دریافتند که استفاده از این دارو در موارد ابتلا به کووید-۱۹ می‌تواند در درمان التهاب ریه و آسیب‌های آن موثر باشد. استفاده از داروهای قدیمی برای بیماری‌های جدید و مشاهده اثر آن‌ها روشی متداول در پزشکی به شمار می‌رود.

دکتر رابرت شوارتز، متخصص کبد و استاد در دانشکده پزشکی ویل کورنل، در این باره گفت: «همزمان با اینکه اطلاعات بیشتری درباره زمینه آسیب‌های ریوی کسب می‌کنیم، این احتمال وجود دارد که بتوانیم به طور خاص فرآیندهای آسیب‌رسان به ریه را هدف قرار دهیم.»

آسیب‌های ریه‌ای که تا کنون شناخته شده‌اند اکثرا توسط سلول‌های ایمنی بدن به نام «تله‌های خارج سلولی نوتروفیل» (NET) ایجاد می‌شوند. در واقع این سلول‌ها اگرچه می‌توانند ارگانیسم‌های عفونی در بدن را به دام انداخته و از بین ببرند، اما عوارض دارند و باعث می‌شوند مایع و لخته‌های خونی در ریه‌ها جمع شود و التهاب به وجود آید. دی‌سولفیرام یکی از مراحل تشکیل این سلول‌های ایمنی را مسدود می‌کند و نمی‌گذارد چنین سلول‌هایی تشکیل شوند.

پژوهشگران می‌گویند در آزمایشاتی که روی موش‌ها انجام شده است، داروی ‌دی‌سولفیرام به ۹۵ درصد از موش‌های مبتلا به کووید-۱۹ اجازه داد بتوانند زنده بمانند. در مقابل تنها ۴۰ درصد از موش‌های مبتلا که چنین دارویی را دریافت نکرده بودند، زنده ماندند.

دکتر شوارتز اضافه کرد: «در حال حاضر هیچ گزینه درمانی مناسبی برای آسیب ریه ناشی از کووید وجود ندارد، بنابراین به نظر می‌رسد دی‌سولفیرام ارزش بررسی بیشتر در این زمینه را دارد به ویژه در بیماران شدید کووید-۱۹».

پژوهشگران می‌گویند این دارو در مقام مقایسه بهتر از داروی معمول دگزامتازون، یک داروی استروئیدی سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، عمل کرده و بیشتر از آن توانسته از بافت ریه بیمار محافظت کند.

محققان می‌گویند برای اثبات تاثیر‌گذاری این دارو هنوز به آزمایشات بیشتری نیاز است. دانشمندان در حال انجام یک آزمایش بالینی کوچک با شرکت ۶۰ بیمار کووید-۱۹ در دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو هستند تا بتوانند اثرات دی‌سولفیرام را بر بیماران انسانی مشاهده کنند.

در تحقیق جدید دانشمندانی از دانشکده پزشکی دانشگاه کورنل و آزمایشگاه سرطان‌شناسی کلد اسپرینگ هاربر با یکدیگر همکاری داشته‌اند.

نتایج مطالعات جدید در نشریه علمی «JCI insight» منتشر شده است.

به اینستاگرام یورونیوز فارسی بپیوندید

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

اداره دارویی اروپا به دو داروی مبتنی بر پادتن برای درمان کرونا مجوز داد

آیا قرص‌های ضد کووید-۱۹ به زودی در داروخانه‌ها فروخته می‌شوند؟

تاکنون استفاده از چه داروهایی در درمان کرونا موثر بوده است؟