اگر گفت‌وگو میان پمئو و یوسی کوهن درباره ضربه به اهداف جمهوری اسلامی در سوریه امر عجیبی نباشد، قرار داشتن بخشی از خط انتقال قطعات مورد نیاز برنامه هسته‌ای ایران در دیرالزور و بوکمال، قطعا گزاره‌ای بی‌سابقه است.
آگهیعدم واکنش رسمی ایران به حملات پرشمار و مرگ‌بارنیمه شب سه‌شنبه تا بامداد چهارشنبه به پایگاه‌های نظامی شمال شرق سوریه در مرز با عراق همزمان با انتشار اخباری از منابع آگاه که خواستند «نامشان فاش نشود» گمانه‌زنی‌ها درباره تغییر استراتژی نظامی اسرائیل در آستانه تغییر دولت در ایالات متحده را تقویت کرده است.
پیش از هرچیز باید یادآوری کرد که اسرائیل معمولا پس از حملات هوایی به اهداف در سوریه سکوت می‌کند.
یک روز و نیم پس از این حملات «منحصر به‌فرد»، دست‌کم دو گزارش بخشی از اهداف اسرائیل به بمباران پایگاه‌های نظامی در نزدیکی مرزهای عراق را روشن می‌کند و همزمان به ابهام‌ها درباره رویارویی این دو قدرت منطقه‌ای می‌افزاید.
یک مقام ارشد اطلاعاتی ایالات متحده آمریکا به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت که این حملات گسترده با استفاده از داده‌های محرمانه آمریکا انجام شده است. این منبع اطلاعاتی می‌گوید یوسی کوهن، مدیر موساد هفته گذشته در سفر به واشنگتن با مایک پمپئو، وزیر امور خارجه ایالات متحده درباره این حمله گفت‌وگو کرده است.
به‌گفته همین شخص، انبارهایی که مورد هدف قرار گرفته‌اند، علاوه بر استفاده تسلیحاتی، به‌عنوان بخشی از خط انتقال قطعات مورد نیاز برنامه هسته‌ای ایران هم بوده اند.
اگر گفت‌وگو و تبادل اطلاعات میان پمئو و یوسی کوهن درباره ضربه به اهداف نظامی جمهوری اسلامی در سوریه امر عجیبی نباشد، قرار داشتن بخشی از خط انتقال قطعات مورد نیاز برنامه هسته‌ای ایران در دیرالزور و بوکمال، قطعا گزاره‌ای بی‌سابقه است. در حالیکه هنوز هیچ مقام ایرانی واکنشی به این حملات نداشته است، در صورت صحت این ادعا، معلوم نیست ایران چگونه از بیابان‌های شرق فرات برای برنامه هسته‌ای خود استفاده می‌کرده است.
انتشار گزارش‌هایی در روزنامه‌های اسرائیلی درباره تغییر استراتژی نظامی تل آویو در برابر تهران همزمان با روی کار آمدن جو بایدن، گمانه دیگری است که در صورت صحت، می‌تواند بمباران گسترده مرز سوریه با عراق را توضیح دهد.
روزنامه اسرائیل هیوم (اسرائیل امروز) در گزارشی ادعا کرد رئیس ستاد ارتش اسرائیل از دولت این کشور خواسته است تا درباره سه گزینه نظامی در برابر برنامه هسته‌ای ایران تصمیم بگیرند.
روزنام هاآرتض هم از نگرانی سازمان‌های اطلاعاتی اسرائیل از حضور پررنگ‌تر ایران در عراق، در دوره ریاست جمهوری جو بایدن خبر داد.
اگر این خبرها صحیح باشند، احتمالا اسرائیل برای درگیری با نیروهای ایرانی و متحد ایران ورای مرزهای جولان اشغالی و جنوب سوریه آماده می‌شود. کشیده شدن دامنه درگیری به مرزهای عراق، فارغ از بمباران «انبارهای مورد استفاده در برنامه هسته‌ای ایران» می‌تواند پیامی روشن از سوی اسرائیل به تهران و متحدان پرشمار منطقه‌ای جمهوری اسلامی باشد که نشانگر عزم تل آویو برای «مقابله پیشگیرانه» با هرگونه تهدید امنیتی است.
شکست دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری سوم نوامبر، بنیامین نتانیاهو را از داشتن «قوی‌ترین متحد اسرائیل» و «بهترین دوست تاریخ» محروم کرده است.
نتانیاهو طبیعتا نمی‌تواند روی حمایت جو بایدن برای «مهار تهدید ایران هسته‌ای» به اندازه ترامپ حمایت کند. پرسش اینجا است که آیا دولت اسرائیل در سال‌های آینده با تکیه بر متحدان نوظهور عرب وارد رویارویی مستقیم با ایران خواهد شد یا نه؟ آنطور که می‌دانیم، در دوره ریاست جمهوری باراک اوباما و زمانی که ایالات متحده «نرم‌ترین موضع تاریخ در قبال جمهوری اسلامی» را داشت، اسرائیل توجه بیشتری به گزینه‌های نظامی یکجانبه احتمالی در برابر برنامه هسته‌ای ایران نشان می‌داد.