«نسل آینده ما را به خیانت متهم می‌کند» این جمله‌ای بود که در افتتاحیه بیست و چهارمین کنفرانس تغییرات اقلیمی گفته شد. این کنفرانس قدمت طولانی دارد. در این ویدئو با تاریخچه مذاکرات آشنا شوید و ببینید چرا تا کنون مذاکرات به نتیجه رضایت بخش نرسیده است.
سه سال پیش بعد از سالها مذاکره، ۱۹۵ کشور توافق نامه‌ای برای محدود کردن تغییرات آب و هوایی امضاء کردند که هدف از آن کاهش دمای زمین به دو درجه پیش از زمان صنعتی شدن بود.
آگهیاما سال گذشته دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا اعلام کرد کشورش از این توافق خارج می‌شود چرا که معتقد است ادعای دانشمندان در مورد تغییرات اقلیمی حقیقی نیست و امضای این توافقنامه با پیشرفت صنعتی و اقتصادی آمریکا منافات دارد.
خروج ایالات متحده یکی از مشکلات اساسی توافقنامه‌ای بود که کارشناسان بیش از دو دهه برای تنظیم آن زحمت کشیدند چرا که آمریکا دومین تولید کننده گازهای گلخانه‌ای در جهان است.
بیشتر بخوانید:
- واکنش ترامپ به گزارش تغییرات اقلیمی آمریکا: آن را باور نمی‌کنم
- گرمایش زمین تا پایان قرن جاری «صدها میلیارد دلار» به اقتصاد آمریکا ضربه می‌زند
- خروج رسمی آمریکا از پیمان اقلیمی پاریس
همچنین قرار بود به کشورهای در حال توسعه حدود ۱۰۰ میلیارد دلار کمک مالی شود تا مصرف سوخت‌های فسیلی خود را کم کرده و آن را با انرژی‌های پاک جایگزین کنند.
در اولین اجلاس توسعه پایدار که در سال ۱۹۷۲ در استکهلم، پایتخت سوند برگزار شد مسائل زیست محیطی کم کم در دستور کار‌های بین‌المللی قرار گرفت.
سران کشورهای عضو سازمان ملل بیست سال یعنی در سال ۱۹۹۲ در شهر ریو دو ژانیرو برزیل جمع شدند و «دیپلماسی سبز» را پایه گذاری کردند.
بدین ترتیب از سال ۱۹۹۵، سالانه کنفرانس‌هایی با عنوان «کوپ (COP)» برگزار می‌شود که امضاءکنندگان توافقنامه‌های زیست محیطی راه‌های مبارزه با تغییرات اقلیمی و کاهش گازهای گلخانه‌ای را بررسی می‌کنند.