«بیش از ۵.۵ میلیون نفر محتاج به کمک‌های فوری هستند. اگر ما نتوانیم کمک‌های لازم را برای این جمعیت فراهم کنیم، تمام دستاوردهای توسعه پایدار در افغانستان که تا به امروز به دست آورده‌ایم از دست خواهد رفت.»
«زمین‌های کشاوزی نابود شدند و حیواناتم نیز جان سالم به در نبردند. چند الاغ را نیز در بیابان رها کردم چرا که دیگر نمی‌توانستم تغذیه مناسب برایشان فراهم کنم.»
کشاورز
جنگ و تنش در افغانستان تا به امروز میلیون‌ها نفر را آواره کرده است. اما حال این بحران خشکسالی است که ساکنان مناطق مختلف افغانستان را مجبور به مهاجرت اجباری داخلی کرده است.
مراد خان اسحاق‌زی، کشاورز ۸۰ ساله اهل غورماچ است که حتی جنگ نتوانست او را از خانه و کاشانه‌اش دور کند. اما امسال خشکسالی بی‌سابقه ناشی از ماه‌های پیاپی بی‌باران و خشک شدن زمین‌های زراعی او را آواره کرده است.
اسحاق‌زی یکی از ۲۵۰ هزار شهروند ولایت‌های غرب افغانستان است که به دنبال خشک شدن منابع آبی، از بین رفتن دام و نابود شدن محصولات کشاورزی راه جاده را در پیش گرفت و با گذشتن از مناطق مورد مناقشه بین نیروهای دولتی و طالبان به هرات رسید.
اسحاق‌زی در مورد زندگی خود در مرکز ولایت بادغیس به خبرگزاری فرانسه گفت: «زمین‌های کشاوزی نابود شدند و حیواناتم نیز جان سالم به در نبردند. چند الاغ را نیز در بیابان رها کردم چرا که دیگر نمی‌توانستم تغذیه مناسب برایشان فراهم کنم.»
این مهاجران اجباری افغانستان در حومه شهر هرات چادر برپا کرده‌اند و زندگی خود را در شرایط سخت و بدون کم‌ترین امکانات از سر گرفتند.
زندگی در اردوگاه موقت پناهندگان داخلی افغانستان در حومه هرات بسیار دشوار است. مردانی که تا همین چندی پیش توانایی سرپرستی خانواده خود را با کار کشاورزی و دام‌پروری داشتند، حال بدون شغل روز خود را در کنار چادرها و به تماشای کودکانشان که در حال بازی با تکه‌های سنگ هستند می‌گذرانند.
زنان نیز روز خود را به پختن نان می‌گذارنند، تنها غذایی که توانایی تهیه آن را دارند.
خشکسالی ۱۵ سال پیش به طور موقت اسحاق‌زی را از خانه خود دور کرد اما آن مهاجرت موقتی بود. او می‌گوید امسال با همه سال‌ها فرق دارد و «تا به حال چنین خشکسالی در عمرم ندیده بودم.»
مقامات افغانستان و گروه‌های کمک بشردوستانه بین‌المللی انتظار این تعداد از آوارگان داخلی را نداشته و غافلگیر شده‌اند.
با نزدیک شدن زمستان و کمبود امکانات یکی از بزرگترین مشکلات گروه‌های کمک بشردوستانه فراهم کردن سرپناه مناسب، غذا و امکانات بهداشتی است.
هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل در افغانستان، توبی لانزر، به خبرگزاری فرانسه می‌گوید: «بیش از ۵.۵ میلیون نفر محتاج به کمک‌های فوری هستند. اگر ما نتوانیم کمک‌های لازم را برای این جمعیت فراهم آوریم، تمام دستاوردهای توسعه پایدار که تا به امروز به دست آورده‌ایم از دست خواهد رفت.»
خشکسالی امسال زندگی ۲.۲ میلیون نفر را در افغانستان تحت تاثیر قرار داده است. در حدود ۱.۴ میلیون نفر نیازمند کمک فوری مواد غذایی هستند.
بر اساس گزارش‌های سازمان ملل بیش از ۷۰ درصد از خانواده‌های ساکن غرب افغانستان به مواد غذایی دسترسی ندارند و بیش از ۳۳ هزار و دویست کودک زیر پنج سال دچار سوءتغذیه و نیازمند رسیدگی فوری هستند.