EnglishFrançaisDeutschItalianoEspañolPortuguêsРусскийTürkçeΕλληνικάMagyarفارسیالعربيةShqipRomânăქართულიбългарскиSrpski
جهان

بحران روهینگیا؛ افزایش کمکهای بین المللی برای مقابله با سوء تغذیه کودکان

Access to the comments نظرها
نگارش از Euronews
بحران روهینگیا؛ افزایش کمکهای بین المللی برای مقابله با سوء تغذیه کودکان

سیل ورود اقلیت مسلمان روهینگیا از میانمار به بنگلادش ادامه دارد. طبق گزارش «سازمان بین المللی مهاجرت» از ماه اوت تا کنون بیش از ۶۰۰ هزار نفر از مسلمانان اقلیت روهینگیا وارد بنگلادش شده اند. یونیسف می گوید که ۶۰ درصد این پناهجویان را کودکان تشکیل می دهند. اکثر این کودکان دچار سوء تغذیه هستند و آثار رنج در چهره شان مشهود است. مونیکا پینا، خبرنگار یورنیوز درباره کمکهای بین المللی که پناهجویان در اردوگاههای مرزی در بنگلادش دریافت می کنند، گزارشی تهیه کرده است.

گذرگاه مرزی «آجومانپارا» نواری باریک به پهنای چند متر است. سیل پناهجویان روهینگیا در انتظار ورود به اردوگاه های پناهجویان در بنگلادش به این گذرگاه سرازیر شده اند. از زمان آغاز درگیریهای مسلحانه میان مسلمانان روهینگیا و ارتش میانمار در ماه اوت سال ۲۰۱۷ میلادی، این گذرگاه محل عبور ۳۵ هزار نفر از پناهجویان بوده است.

آمادگی سازمانهای غیر دولتی گذرگاه مرزی «آجومان پارا» برای رویارویی سیل عظیم پناهجویان

سیل انبوه پناهجویان برای ورود به بنگلادش از رودخانه مرزی ناف عبور می کنند. سازمانهای غیر دولتی برای رویارویی با این افراد استراتژی هایشان را تقویت کرده اند. به محض عبور پناهجویان از مرز، تیمهای سیار سازمانهای غیر دولتی با آب و غذا و کمکهای پزشکی به کمک پناهجویان می شتابند. گاهی چند روز طول می کشد که مقامات دولتی اجازه ورود تازه واردان را به اردوگاهها بدهد.

بیشتر بخوانید:گزارش اختصاصی یورونیوز از پناهجویان روهینگیا در مرز بنگلادش

رشیده زنی جوان ۲۵ ساله را در این محل می بینیم. او می گوید: «سربازان ارتش میانماری خانه پدرم را آتش زدند. پدر مادرم داخل خانه بودند و زنده زنده سوختند. نظامیان همه دار و ندارمان را با خودشان بردند.»

احمد سید، یکی دیگر از پناهجویان روهینگیا می گوید: «برای عبور و مرور محدودیت وضع کردند، برای کار و خروج از منزل بعد از ساعت شش عصر نیاز به مجوز کار داشتیم. اول گاوهایمان را بردند و بعد همه چیزمان را بردند.»

کمیسر کمکهای بشر دوستانه اروپا: نسل کشی تنها توصیفی است که می توان برای این وضعیت به کار برد

هجوم انبوه پناهجویان منجر به احداث اردوگاههای جدید شده است. اردوگاه پر ازدحام «کوتوپالونگ» در «آنجومان پارا» در حال حاضر پذیرای حدود ۴۶۰ هزار پناهجوست و به شهری شلوغ می ماند. کریستوس استیلیانیدس، کمیسر کمکهای بشردوستانه و مدیریت بحران اتحادیه اروپا که از این اردوگاه دیدن کرده است می گوید نیاز به راه حل سیاسی هست.

وی می گوید: «باید دولت میانمار را متقاعد کنیم که با ما درباره حقوق بشر به گفتگو بنشیند. موضوع بر سر دین نیست بلکه پای حقوق انسانی در میان است، حقوق بنیادی هر فرد انسان. من با نظرآقای گوترش، دبیر کل سازمان، موافقم که نسل کشی تنها توصیفی است که می توان برای این وضعیت به کار برد.»

سوء تغذیه حاد کودکان پناهجوی روهینگیا

رفیکا دو ماه پیش وارد اردوگاه کوتوپالونگ شده است. پدر و مادرش در میانمار در حال فرار از دهکده شان کشته شده اند. در حال حاضر مادربزرگ رفیکا از او مراقبت می کند. آنها را در مرکز «سازمان جهانی مقابله با گرسنگی» ملاقات می کنیم. رفیکا می گوید: «وقتی اینجا آمدم خیلی خیلی گرسنه بودم. اولین وعده غذا را که خوردم حالم بهتر شد. در این هفت روزی که در راه بودم تا به بنگلادش برسم هیچ چیز نخورده بودم.»

از ماه اوت تاکنون، سازمان جهانی مقابله با گرسنگی غذای پناهجویان را تامین می کند. آنها کارشان را با تهیه ۸۰۰ غذا در روز شروع کردند. زنان باردار و شیرده به مرکز این سازمان می آیند.

آشپزخانه سازمان روزانه ۵۰ هزار وعده غذایی آماده می کند که ۷۰۰۰ غذا در داخل این مرکز به مصرف می رسد و بقیه هم به اردوگاهها و سایر پناهگاههای موقت اطراف ارسال می شود.

روزانه ۱۵ آشپز در مرکز سازمان جهانی مقابله با گرسنگی در اردوگاه «کوتوپالونگ» کار تهیه این غذاها را بر عهده دارند. عده ای از پناهجویان هم بطور داوطلبانه به آنها کمک می کنند.

سوچیسمیتا روی، یکی از مسئولان این سازمان درباره نوع غذایی که پناهجویان می خورند می گوید: «هر روز پناهجویان غذای گرم می خورند. به آنها یک غذای سنتی بنگلادش، به نام “کیچاری” می دهیم که خیلی مغذی است و طبق دستور دولت بنگلادش برای مبارزه با سوء تغذیه حاد تهیه شده است.»

اطفال پناهجو روهینگیا از آسیبهای روانی رنج می برند

روزانه ۷۰ هزار لیتر آب برای پناهجویانی فرستاده می شود که در اردوگاههای موقت اطراف هستند و به آب دسترسی ندارند. طبق آمار یونیسف، ۲۱ درصد از کودکان زیر پنج سال از سوء تغذیه رنج می برند. برغم کمکهایی که وجود دارد، وضیت تغذیه این کودکان نسبت به سال گذشته بدتر شده است.

سوچیسمیتا روی می گوید که بیشتر کودکان در اردوگاه «کوتوپالونگ» دچار سوء تغذیه متوسط تا حاد هستند و آثار رنج از چهره شان می بارد: «روزانه بیش از یکصد کودک را فقط به این مرکز می آورند تا وضعیت تغذیه شان بررسی شود. علاوه بر این، وضعیت کودکان زیر پنج سال را زیر نظر داریم. تیمهای سیار ما به سراغ آنها می روند.»

اکثر کودکان پناهجو روهینگیا که به بنگلادش می آیند از نظر روانی آسیب دیده اند و تلاش می کنند خودشان را با زندگی جدید تطبیق بدهند. در این محل از آنها مراقبت می شود.

یکی روانشناس سازمان جهانی مبارزه با گرسنگی می گوید که به وضعیت یکصد کودک در اینجا رسیدگی می شود. او می افزاید: «به کودکان مشاوره فردی می دهیم و جلسات گروهی هم برای آنها برگزار می کنیم تا بتوانند با این شرایط مقابله کنند.»

سازمان های غیردولتی اجازه ورود به ایالت شمالی راخین را ندارند. کریستوس استیلیانیدس اولین کمیسر اروپایی است که ماه مه گذشته توانست به آنجا برود. او می گوید که با وضعیت بدی روبرو شده است: «مسلماً ارزیابی وضعیت بسیار مشکل و دردآور است. متوجه شدم که وضعیت یکدست نیست. بین جوامع مختلف محلی ارتباط برقرار نیست و این مشکل بزرگی برای فرایند آشتی و رسیدن به آرامش است.»

«به بنگلادش آمدم که از جنگ و خشونت فرار کنم»

سازمان ملل متحد می گوید: «اعدام های خودسرانه و سریع، افراد مفقودالاثر، زندان و شکنجه.» بخشی از اقداماتی شونت آمیزی است که علیه اقلیت مسلمان روهینگیا اعمال می شود.

نور جهان مادربزرگ رفیکا می گوید: «در دو سه سال گذشته شکنجه ها خشن تر شده، و مثل این است که در زندان باشیم. هیچ جا نمی توانستیم برویم، زنها را شکنجه و به آنها تجاوز می کردند، بچه ها را می کشند، اینها را با چشم خودم دیده ام. هیچ آزادی نداشتیم و به همین دلیل به بنگلادش آمدم، به بنگلادش آمدم که از جنگ و خشونت فرار کنم.»

برای توقف سیل پناهجویان روهینگیا به یکی از فقیرترین کشورهای دنیا، بنگلادش و میانمار توافق کرده اند که در بازگشت پناهجویان به خانه هایشان همکاری کنند و اتحادیه اروپا هم از این سیاست حمایت می کند اما نگرانیهایی هم دارد.

کریستوس استیلیانیدس در این باره می گوید: «مشکلات زیادی بر سر راه بازگشت اقلیت روهینگیا به خانه هایشان وجود دارد، اما اتحادیه اروپا خواهان این بازگشت است چون تنها راه رسیدن به وضعیتی صلح آمیز در ایالت راخین است.»

سازمان ملل هم می خواهد که در درازمدت پناهجویان به سرزمین خودشان بازگردند اما در در حال حاضر نگران است اگر پناهندگانی مثل رفیکا به میانمار بازگردند به جای اینکه به آنها اجازه داده شود به خانه هایشان بازگردند به اردوگاه های خاص فرستاده شوند.

Aid Zone Bangladesh