مردم پرتغال خواستار استقلال بیشتر رئیس جمهور از احزاب سیاسی اند

آگهی

مردم پرتغال روز بیست چهارم ژانویه رئیس جمهور تازه خود را بر می گزینند. شمار بی سابقه ده نامزد انتخاباتی برای جانشینی کاواکو سیلوا رقابت می کنند، اما رقیبان اصلی یعنی حزب سوسیالیست (PS) و حزب سوسیال دموکرات (PSD) در این انتخابات نامزد رسمی ندارند. حزب سوسیال دموکرات، پشتیبانِ «مارسلو ربلو دو سوزا» است که طبق نظرسنجی ها نامزد محبوب و رئیس جمهور احتمالی آینده است. درحالیکه حزب سوسیالیست همزمان از «سامپیو دو نووا» نامزدِ مستقل و «ماریا دو بِلِم» نامزد سوسیالیست پشتیبانی می کند.

نونو آگوستو، پژوهشگر جامعه شناسی سیاسی معتقد است که چهره احزاب سیاسی در چند سال گذشته آسیب دیده است. وی می گوید:«فکر می کنم تصویر احزاب خدشه دار شده و فشار زیادی برای حمایت از استقلال ریاست جمهوری از احزاب سیاسی وجود دارد. وانگهی، بسترِ موجود، نتیجه انتخابات اخیر مجلس و همگرایی احزاب چپ و همزمان رابطه ای است که بین نامزدها و رئیس جمهور برقرار شده است.»

ائتلاف حزب سوسیال دموکرات و حزب مردم (CDS-PP)، برنده آخرین انتخابات مجلس شد اما آنتونیو کوستای سوسیالیست بود که سوگند نخست وزیری را ادا کرد. حزب سوسیالیست توانست پشتیبانی چپها (حزب کمونیست و حزب زیست بومیِ سبزها) را به دست آورد که در مجموع اکثریت کرسی های مجلس را کسب کردند. اما گویا این توافق شکننده ای است چرا که این حزبها در برابر مسائل چالش برانگیزی نظیر بدهی های کشور یا مسئله ناتو، مواضع متفاوتی دارند. نقش رئیس جمهور در برقرار کردن ثبات بیش از پیش مهم است.

آگوستو درباره مسئولیت های تازه رئیس جمهوری می گوید: «در واقع، حالا رئیس جمهور، نسبت به زمانی که در بستر یک اکثریت مطلق قرار داشت، مسئولیتهای بیشتری برای تعدیل شرایط و تلاش برای به هم پیوستن احزاب مختلف و تبیینِ فرآیندها دارد.»

در میان قدرت احزاب سیاسی، رئیس جمهور قدرتی دارد که در پرتغال به «بمب اتمی» معروف است.

آگوستو درباره اقتدار ریاست جمهوری در پرتغال می گوید: «نظام ما یک نظام شبه ریاست جمهوری است. نظام ما پارلمانی یا ریاست جمهوری نیست. این هم نتیجه مجموعه ای از عناصر تاریخی است که به رئیس جمهور قدرت بنیادین انحلال مجلس و همچنین برگزاری انتخابات و تعیین دولت و معرفی نخست وزیر را می دهد.»