نشست جهانی بنیاد وایز درباره آموزش

نشست جهانی بنیاد وایز درباره آموزش
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

نشست جهانی بنیاد وایز با موضوع آموزش، یکی از مهمترین نهادهای آموزش جهانی است. بیش از هزار متخصص، هر سال در دوحه قطر گرد هم می آیند تا راه حل های نوآورانه برای تغییرات در نحوه آموزش پیشنهاد کنند.

جایزه نیم ملیون دلاری وایز، اولین و تنها جایزه نقدی بین المللی است که به آموزش اختصاص داده شده است. این پاداش در توسعه آموزش بسیار مهم است و هدفش قدردانی از اشخاصی است که نقش برجسته ای در این زمینه ایفا کرده اند. نام برنده جایزه اول تا آخرین لحظه مخفی نگه داشته شده بود. او آقای فاضل حسن عبد اهل بنگلادش است. با او مصاحبه می کنیم.

ماها برادا: “آقای عبد تبریک می گویم. لطفا درباره طرح هایتان توضیح دهید”.

فاضل حسن عبد: “من موسس و رییس سازمان براک هستم. ما چهل سال پیش با هدف کاهش فقر در بنگلادش کارمان را شروع کردیم. همزمان با کاهش فقر، خواستار ارایه آموزش به مردم بودیم. سازمان ما 35 هزار مدرسه تک معلمی با یک میلیون و دویست هزار دانش آموز دارد. تاکنون پنج میلیون فارغ التحصیل داشتیم که به دانشگاه رفتند و پزشک و مهندس شدند. ما همچنین یک دانشگاه با چهار هزار دانشجو داریم”.

ماها برادا: “این جایزه چه مفهومی برایتان دارد“؟

فاضل حسن عبد: “این جایزه برایم بسیار مهم است چون برای اولین بار جایزه ای به آموزش اهمیت می دهد. جوایز باعث تشویق مردم برای رسیدن به کمال است. علت وجود جوایز جستجوی برتری و ممتازی است”.

ماها برادا: “در نظر دارید با پول جایزه چکار کنید“؟

فاضل حسن عبد: “پول به آموزش اختصاص خواهد یافت. چند مدرسه و یک یا دو کتابخانه راه اندازی خواهم کرد”.

به شش طرح آموزشی به خاطر سهمشان در بدعت در آموزش، جایزه اهدا شد. از میان آن ها می توان به پروژه “اتصالات” در ایالات متحده اشاره کرد. در این فضای مجازی، سرفصل های آموزشی با کیفیت بالا و به صورت رایگان در اختیار دانشجویان قرار می گیرد. در ویتنام “منابع آموزشی آزاد” از این طرح برای عرضه اطلاعات اینترنتی رایگان برای معلمان و دانش آموزان، استفاده می کند.

منابع آموزشی آزاد ویتنام

معبد ادبیات در هانوی، مقر اولین دانشگاه ویتنامی است. امروز دانشجویان به این محل برای استراحت، مطالعه و نیایش می آیند. تعدادی از آن ها از “منابع آموزشی آزاد ویتنام” استفاده می کنند.

“منابع آموزشی آزاد“، برگرفته از پروژه “اتصالات” دانشگاه رایس هیوستن و ام آی تی بوستون، از دسترسی رایگان به محیط مجازی حمایت می کند. جایی که استادان و دانشجویان می توانند با کمک روش های جدید، اطلاعات آموزشی را به صوت رایگان به اشتراک بگذارند.

مدیر برنامه “منابع آموزشی آزاد“، آقای مین دو می گوید: “هر ماه پنجاه هزار دانش آموز از وبگاه ما بازدید می کند و آن ها هفتصد هزار بار به آن وارد می شوند. آن ها می توانند یا کتاب ها را آنلاین بخوانند یا آن ها را بارگیری کنند یا حتی نسخه چاپی آن را سفارش دهند”.

به این ترتیب “منابع آموزشی آزاد” فضای آموزشی اینترنتی رایگان و آزاد برای دسترسی معلمان و دانش آموزان ایجاد کرده است. هزینه نسخه چاپی یک کتاب، بستگی به تعداد صفحات آن دارد و به طور میانگین یک یورو است.

کین چی، دانشجوی دانشگاه فرهنگ هانوی می گوید: “به نظرم این سیستم به درد بخور و دسترسی به آن بسیار آسان است. من می توانم از آن در هر جا استفاده کنم، در کلاس، در خانه، در کافه ای که به سیستم ارتباطی بی سیم مجهز است”.

استاد نگو تو تان از دانشگاه علوم هانوی می گوید: “از سال قبل در دانشگاه و با سیصد دانشجویم شروع به تنظیم سرفصل های درسی و استفاده از این سیستم کردم”.

امروز بیست هزار سرفصل به لطف جامعه دانشگاهی و افرادی که دانش خود را از طریق مواد آموزشی و فروم های بحث به اشتراک می گذارند در دسترس است. 150 عضو دانشکده در ایجاد کتاب درسی “منابع آموزشی آزاد ویتنام” شرکت کرده اند.

کین پام، موسس و رییس بنیاد ویتنام می گوید: “شکاف کنونی، نبود مواد آموزشی و یادگیری بهتر به صورت جهانی است. به لطف “منابع آموزشی آزاد ویتنام” این شکاف را پر خواهیم کرد. ما به ویتنام کمک می کنیم تا بهترین روش ها برای یادگیری و آموزش را برای داخل و خارج کشور پیدا کند و آن ها را روی اینترنت قرار دهد”.

یکی دیگر از پروژه های برنده “سونا لتراس” است. ابتکار این برنامه، آموزش خواندن و نوشتن به دانش آموزان ناشنوا و ترویج زبان اشاره است. ببینیم چگونه مرکز توسعه فن آوری ها در شیلی، مکزیک و آرژانتین این برنامه را اجرا می کند.

نشانه های سکوت

ناشنوا بودن در آرژانتین به معنای محرومیت از تحصیل است. چون نبود مدارس برای ناشنوایان باعث می شود که آن ها نه به صورت شفاهی و نه از طریق زبان اشاره، صحبت کردن را نمی آموزند. با این حال، در بعضی نقاط تغییراتی در حال وقوع است.

خوان ایگناسیو توزی: “وقتی کوچک بودم و کسی با من حرف می زد، من نمی فهمیدم. ولی همچنان که بزرگ شدم و زبان اشاره را آموختم، بسیار آسان تر شد”.

گابریلا فالسا، مادر این جوان می گوید: “وقتی او موفق به برقراری ارتباط شد، فهمید که زبان اشاره یک وسیله ارتباطی است. بعضی مواقع وقتی من عصبانی می شوم و او نمی فهمد، زبان اشاره به درک آنچه می گویم به او کمک می کند. برایم سخت است، یادگیری زبان اشاره کار آسانی نیست”.

مدرسه خوان در ده کیلومتری خانه اش قرار دارد و او می تواند همراه دیگر اعضای خانواده اش زبان اشاره را بیاموزد.

خوان : “در مدرسه معمولی من نمی توانم با کسی ارتباط برقرار کنم. در مدرسه مخصوص ناشنوایان، می توانم”.

این مدرسه از برنامه رایانه ای که در شیلی طراحی شده استفاده می کند.

سسیلیا آوالوس می گوید: “زبان اشاره زبانی بصری و فضایی است. ولی زبان نوشتاری متفاوت است. افراد ناشنوا پشتیبانی آوایی که افراد شنوا دارای آن هستند را ندارند، تا امکان یادگیری خواندن و نوشتن را داشته باشند”.

اما یادگیری خواندن و نوشتن با برنامه رایانه ای جدید آسان تر است. با این برنامه یادگیری بصری سرگرم کننده و تعاملی است.

سسیلیا آوالوس: “این برنامه بسیار پویا است. آن براساس زبان اشاره است و به لطف فن آوری، برنامه ای بسیار جذاب برای کودکان است. زبان اشاره بسیار غنی است، با یک سطح انتزاع موثر. تحقیق ها نشان می دهد که سطح فکری افرادی که از کودکی با این زبان آموزش دیده اند در نتیجه کمبود ارتباطات تحت تاثیر قرار نگرفته است”.

و اکنون همکارم اورورا ولز، جزییات بیشتری درباره این پروژه را از ریکاردو روساس موسس آن جویا می شود.

اورورا ولز: “پروژه شما جوایز متعدد ملی کسب کرده و اکنون این جایزه بین المللی در دوحه. چگونه طرح “سونا لتراس” از این بهره خواهد برد“؟

ریکاردو روساس: “اول از همه باعث شد ما را بشناسند. برای ما مهم است تا در مناطق جغرافیایی مختلف با ما آشنا شوند و ما می خواهیم این برنامه را تا حد ممکن گسترش دهیم. برنامه ما به کودکان ناشنوا زبان اشاره را مانند یک زبان دوم آموزش می دهد و می تواند بسیاری از زبان ها را ترجمه کند”.

اورورا ولز: “پس فردی از ژاپن و شخص دیگری از شیلی می توانند همدیگر را بفهمند؟”

ریکاردو روساس: “راستش را بخواهید، یک زبان اشاره بین المللی وجود ندارد، مثل نبود زبان گفتاری بین المللی. زبان های ملی برای افراد ناشنوا از کشوری به کشور دیگر فرق می کند، همچنین نقاطی که زبان مشترک دارند مانند کاستیلانو در آمریکای لاتین و اسپانیا، زبان های اشاره آن ها نیز متفاوتند. خبر خوب این است که زبان های اشاره بیش از زبان های گفتاری به هم شبیه اند. پس می توانیم بگوییم که جوامع ناشنوا می توانند کمی همدیگر را بفهمند”.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

علم، تجارت و ورزش: زنانی که در قطر تفاوت ایجاد می‌کنند

زنان در قطر، رهبر تحول در نوآوری دیجیتال، پایداری و مُد

قطر از کشف گاز بیشتر در پارس‌ جنوبی خبر داد؛ «پروژه افزایش ۱۶میلیون تنی برداشت را فورا کلید می‌زنیم»