نگارش از Akis Tatsis
تاریخ انتشار
•به روز شده در
هم‌رسانی این مطلب
در ازبکستان، هنرمندانی هنوز پشم و ابریشم را در هم می‌تنند تا سنت‌های جاده‌ی ابریشم را زنده نگه دارند و از دل تاروپود، قالی‌هایی شگفت‌انگیز بیافرینند که تاریخ، رنگ و عشق در آن‌ها موج می‌زند.
در مسیر کهن جاده‌ی ابریشم ازبکستان، هنر قالی‌بافی هنوز میراثی زنده است و ادامه دارد.
در خیوه، سمرقند و بخارا، دستان استادکاران با درهم‌تنیدن پشم و ابریشم، آثاری می‌آفرینند که بازتابی از تاریخ، هنر و عشق‌اند.
با استفاده از رنگ‌های طبیعی برگرفته از دل خاک، نخ‌های رنگین می‌تابند و نقش‌هایی می‌بافند که بازتاب باورهای کوچ‌نشینی، نمادهای آتشِ زرتشتی و هماهنگی زندگی در دشت‌های استپ است.
از صبرِ نهفته در هر گره تا درخششِ ابریشمِ دست‌ریس، هر جزئی از این قالی‌ها یاد و روحِ بافنده‌ی خود را در دل دارد.
در ازبکستان، بافندگی فقط یک پیشه و هنر نیست؛ – ضرب‌آهنگِ فرهنگ، رنگ و گذرِ زمان است.
هم‌رسانی این مطلب