موفقیت حزب افراطی پودموس در اسپانیا: از اعتراضات خیابانی تا پارلمان اروپا

موفقیت حزب افراطی پودموس در اسپانیا: از اعتراضات خیابانی تا پارلمان اروپا
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

در انتخابات اتحادیه اروپا که در ماه مه گذشته برگزار شد، موفقیت حزب پودموس (پدمس) در اسپانیا چشمگیر بود.

پودموس به اسپانیایی یعنی «ما می توانیم». آنها نام خود را از شعار باراک اوباما وام گرفته اند. این حزب در ژانویه گذشته تأسیس شد و تنها در عرض ۴ ماه توانست ۸ درصد کل آرای و ۵ کرسی در پارلمان اروپا را از آن خود کند.

پابلو ایگلسیاس، ۳۵ ساله، فرد اول حزب، با ظاهری که شباهت چندانی به سیاستمداران ندارد، رهبری مبارزات انتخاباتی را به دست گرفته است. او تمایلات چپ دارد و رفتار نامتعارف او سبب می شود از تمام سیاستمدارهای کهنه کاری که در راهروهای پارلمان اروپا قدم برمی دارند، متفاوت به نظر برسد.

اما خاستگاه حزب پودموس چیست و این حزب نوپا چه دغدغه هایی دارد؟ وی در این باره می گوید: «برای ما مهم بود که بتوانیم با انجام مذاکره، فردی از [حزب چپ رادیکال] سیریزا در یونان را در یکی از مقامهای ریاست در پارلمان اروپا به قدرت برسانیم. به این ترتیب دیر یا زود نشان خواهیم داد که ما مردم کشورهای جنوب اروپا نمی خواهیم مستعمره آلمان و تروییکا باشیم. نمی خواهیم قدرتهای مالی اروپا که کسی به آنها رأی نداده است، سرنوشت شهروندان ما را تعیین کنند.»

پودموس از جنبش اعتراضی موسوم به «۱۵ ماه مه» یا «جنبش خشمگینان» که در سال ۲۰۱۱ هزاران اسپانیایی خشمگین از سیاستهای ریاضت اقتصادی را به خیابانها کشاند، برآمده است. ایگلسیاس و یک استاد علوم سیاسی در دانشگاه مادرید به نام خوان کارلوس مونِدرو تصمیم گرفتند این خشم را برای ایجاد تغییرات بنیادی سیاسی به کار بگیرند.

کارلوس مونِدرو هم اکنون فرد دوم حزب است و برنامه های حزب را اینگونه توضیح می دهد: «ملی کردن نهادهای اقتصادی اشتباه است. مدیریت کالاهایی که در اختیار همگان است، باید همگانی باشد. آب، انرژی، بخش مالی، بخشهایی از اقتصاد هستند که باید تحت کنترل باشند. بانکها را باید کنترل کرد. اختیار انرژی را نباید در دست شمار معدودی شرکت خصوصی قرار داد. وقتی با کالاهای عمومی سر و کار داریم باید شرطهایی گذاشت و برآورده کرد.»

نتایج انتخابات پارلمان اروپا برای احزاب کهنه کار اسپانیا مأیوس کننده بود: حزب راست مردم (پاپ) و و حزب اپوزیسیون، حزب کارگران سوسیالیست (پس) بدترین نتایج از آغاز دوران پس از فرانکو تا کنون را کسب کردند. این دو حزب قدیمی که در انتخابات ۵ سال پیش ۸۰ درصد آرا را کسب کردند، در انتخابات اخیر توانستند تنها ۵۰ درصد کل آرا را از آن خود کنند.

این احزاب بشدت از پودموس انتقاد می کنند و آن را حزبی پوپولیست می دانند. خوزه ایگناسووی توره بلانکا، رئیس اداره شورای روابط خارجی اروپا (اکفر) در مادرید ادعا می کند که پودموس یکی دیگر از احزاب عوامگرای مخالف اتحادیه اروپاست.

وی می گوید: «آنها از نظر ایدئولوژیک چپگرای افراطی هستند و از جنبشهای چپ آمریکای لاتین در ونزوئلا تا پرو قویاً تأثیر گرفته اند. شعارهای آنها بر ضد کشورهای شمال جهان، ضد نهادهای موجود، ضد سرمایه داری، و البته برضد اروپا نتیجه همین تأثیرهاست. اما در عین حال می خواهند که طرفداران خود را بیشتر کنند و همه نوع گرایش را به خود جذب کنند. ادعا خواهند کرد که نماینده چپ یا راست نیستند، بلکه نماینده مردمی هستند که از نهادهای موجود ناراضی اند. ایدئولوژی خود را به این صورت بیان می کنند. از این رو، به باور من آنها حزبی پوپولیستی و عوام گرا هستند.»

انتقاد ها از پودموس به همین جا ختم نمی شود. پابلو ایگلسیاس فردی افراطی خوانده می شود. مخالفان حزب، افراد حزب را متهم کرده اند که از اقدامات مسلحانه گروه اِتا برای جدایی منطقهٔ باسک از اسپانیا و تشکیل یک دولت مستقل حمایت می کنند و از دولت ونزوئلا پول می گیرند. زیرا ایگلسیاس و همکارانش با حکومت چاوز ارتباط داشته اند.

ایگلسیاس در دفاع از خود می گوید: «ما را به ارتکاب جرم متهم کرده اند، گفته اند که از منابع غیرقانونی تأمین مالی شده ایم، زیرا دریافت کمک از دولتهای خارجی برای حزب سیاسی خلاف قانون است و حمایت از تروریستها هم غیرقانونی است. به ما چنین تهمتهایی می زنند. اگر ادعا می کنند که مرتکب جرم شده ایم می توانند شکایتشان را در دادگاه مطرح کنند. اما این کار را نمی کنند و فقط این حرفها را برای ترساندن مردم مطرح می کنند.»

پودموس ساختار یک حزب سیاسی را ندارد. مقر آنها در محله کارگر نشین “سان بلاس” در مادرید است. در انتخابات اخیر آنها ۱۴ درصد آرای این محله را به دست آورد. هر هفته مردم در محلی جمع می شوند و پیشنهادهایشان را به میان می آورند و در چارچوب دموکراسی ای که همه در آن مشارکت دارند، درباره این پیشنهادها بحث می کنند.

یکی از هواداران پودوموس می گوید: «ساختار قدرت در حزب کاملا افقی است و هر کسی که مایل باشد می تواند در فعالیتها شرکت کند. هدف ما این است که سازمانی سیاسی باشیم در نتیجه بحثهای زیادی درباره سیاستها و سازمان حزب در می گیرد. »

اما سوال این است که آیا مردم کشوری که در آن از هر چهار نفر یک نفر بیکار است و خبرهای مربوط به فساد صفحات اول روزنامه ها را پر کرده است، برای تغییرات پیشنهادی پودموس آماده اند؟

گروهی معتقدند که این حزب با گرایشات پوپولیستی جایگزینی برای احزاب سنتی اسپانیا شده است. عده ای نیز می گویند که پودموس می تواند تغییراتی ایجاد کند. پودموس در مادرید طرفداران زیادی دارد و از نظر تعداد آرا در بین احزاب دیگر، سومین حزب شده است. چالش بعدی این، انتخابات شهرداری ها در ماه مه آینده است. پیش از آن، حزب باید مسیر خودش را تعیین کند. به این منظور اولین نشست سراسری پودموس در ماه آینده (اکتبر) برگزار خواهند شد. اما مسیر پیش روی آنها طی سالهای آینده در پارلمان اروپا از هم اکنون مشخص است.

ایگلسیاس در این مورد می گوید: «آنچه در اروپا باقی مانده، طبقاتی از سیاستمداران است که در برابر قدرتهای مالی و قدرتهای خارجی مثل ایالات متحده زانو زد اند. ما حضور نظامی ایالات متحده در اروپا را نمی خواهیم. چرا باید کنترل نظامی ما اروپایی ها در دست دیگران باشد؟ ما آزادی اروپا را می خواهیم و عدالت اجتماعی و یکپارچگی که با فاشیسم نو که نماینده اش نهادهایی مانند صندوق بین المللی پول و بانک مرکزی اروپا هستند، مخالفیم.»

نمی توان در قضاوت در مورد فردی که تنها درعرض چند ماه به چهره ای رسانه ای تبدیل شده است، تعجیل کرد. تنها زمان مشخص می کند که به قدرت رسیدن این حزب افراطی چه دستاوردهای ملموسی برای سیاست داخلی اسپانیا خواهد داشت.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

کارگران نامرئی در مزارع اروپا؛ حقوق کم، استثمار و در معرض خطر سلامت

زغال‌سنگ، طلای سیاه یا بلای جان لهستان؟

مسیر بالکان غربی، دروازه جدید مرگ برای پناهجوها