«این مین‌ها که معمولا زیر علف‌ها یا پای درخت‌ها کاشته شده جان مردم را می‌گیرد و به زندگی جامعه آسیب می‌زند.»
آگهیزمینهای مین‌گذاری‌شده میراث خطرناک جنگ داخلی آنگولاست که برای سالها زندگی مردم را در مناطق شرقی این کشور مختل کرده است.
اما در سالهای اخیر یک سازمان غیرانتفاعی به نام «گروه مشاوران مین» وظیفهٔ پاکسازی میدان‌های مین را در استان‌های شرقی آنگولا برعهده گرفته است. این سازمان با همکاری دولت بیش از ۱۰ میلیون متر مربع زمین مین‌گذاری‌شده را پاکسازی کرده و حالا اجتماعات محلی توانسته‌اند از نو شکوفا شوند و توسعه پیدا کنند.
جنگ داخلی آنگولا که ۲۰ سال پیش تمام شده میراثی هولناک به جا گذاشت که زندگی عادی کشاورزان، کارگران و مردم عادی را مختل کرده بود. اما مین‌یابی و مین‌روبی کاری طاقت‌فرسا بود.
دنیل تریاد سوزا، مدیر این سازمان می‌گوید: «پاکسازی این مناطق که در زمان درگیری‌های مسلحانه مین‌گذاری شده بوده نتیجهٔ کار سازمان غیرانتفاعی و غیردولتی ماست. این سازمان کارِ سختِ پاکسازی زمین‌های منطقه را انجام داده و حالا مردم می‌توانند آزادانه در اینجا رفت‌وآمد کنند.»
مینگا که دختری ۱۸ ساله است یکی از کسانی است که از این میدان‌ها جان به در برده. او که خود در شش سالگی قربانی انفجار مین بوده وضعیت قبلی زمین‌های منطقه را به‌خوبی به خاطر دارد می‌گوید: «این مین‌ها که معمولا زیر علف‌ها یا پای درخت‌ها کاشته شده‌اند، جان مردم را می‌گیرند و به زندگی جامعه آسیب می‌زنند.»
قربانی‌های بیشماری شبیه مینگا هستند که با زخم و نقص عضو سر می‌کنند، آنها می‌کوشند به کمک فیزیوتراپی زندگی‌شان را دوباره بسازند.
مینگاه اکنون در روابط عمومی این سازمان غیرانتفاعی کار می‌کند و معتقد است که همکاری‌اش با این سازمان به خودش و دیگران کمک می‌کند. زنان علاوه بر انجام بسیاری از کارهای مربوط به پاکسازی می‌کوشند با اطلاع‌رسانی، آگاهی جامعه را نسبت به موضوع افزایش بدهند.
مین‌گذاری ساخت‌وساز را هم در این منطقه مختل کرده بود. سالوادور فرناندو صاحب یک شرکت ساختمانی دراین‌باره می‌گوید: «نمی‌شد آزادانه در این زمین‌ها راه رفت، بنابراین ساخت‌وساز هم شدنی نبود. اما شکرِ خدا پاکسازی‌ها واقعا کارساز بود.»
کشاورزی این ناحیه آنگولا هم بر اثر مین‌گذاری‌ها آسیب دیده بود. ترزا وی‌یه‌را، که موفق شده کار مزرعه‌داری‌اش را پس از پاکسازی مین‌ها توسعه بدهد می‌گوید: «کسانی که واقعا عاشق کار کشاورزی هستند نباید کار را رها کنند. خود من با یک هکتار زمین شروع کردم و حالا روی ۴۰۰ هکتار زمین کار می‌کنم.»
دنیل معتقد است که مین‌روبی سبب رشد قابلیت‌های این منطقه در چندین زمینه شده است او می‌افزاید: «قابلیت کشاورزی در منطقه لوکاست بالاست، البته در درجهٔ اول قابلیت گردشگری خوبی دارد و همچنین امکان ساخت‌وساز هم اینجا زیاد است.»
آنها همچنین در منطقه و خیابان‌ها روشنایی برق دارند و نیز با همکاری فرمانداری توانسته‌اند تعدادی صفحات خورشیدی کار بگذارند که روشنایی خیابان‌ها را در شب‌ها تأمین می‌کند.
پس از تلاشی چند ساله، حالا نور امید از دور به چشم می‌خورد و خطری که زمانی زیرپای این مردم کمین کرده بود دیگر از میان رفته است.