بهزاد عبدالرئیم‌اُف، پیانیست اهل ازبکستان، از سفر موسیقایی‌اش می‌گوید؛ از آغازهای ساده و فروتنانه در تاشکند تا اجرا در صحنه‌های مطرح جهانی.
آگهی
از یادگیری گام‌های ابتدایی با مادرش در تاشکند تا تکمیل هنر نوازندگی‑نزد استادان نامدار در ایالات متحده، بهزاد عبدالرئیم‌اُف، پیانیست ازبک، مسیر حرفه‌ای درخشانی را روی صحنه‌های معتبر جهانی پیموده است.
در این قسمت از مجموعه‌ی تغییردهندگان ازبکستان، او به یاد می‌آورد که چگونه نخستین آموزگارش، تامارا پوپوویچ، مبنای تکنیکی نوازندگی را در او پی‌ریزی کرد و چگونه آموزش‌های بعدی نزد هم‌میهنش، استانیسلاو یودنیش، درک عمیق‌تری از سبک‌ها و آهنگ‌سازان به او بخشید.
عبدالرئیم‌اُف از مسئولیتی می‌گوید که نوازندگان بر دوش دارند؛ اینکه پلی باشند میان آهنگ‌ساز و شنونده و ساعت‌های بی‌شماری را صرف تفسیر و تعبیر پارتیتورها می‌کند تا احساسات را در دل مخاطبان بیدار سازد.
او از دشواری‌های سفرهای پی‌درپی و درعین‌حال، هیجانِ تحقق رؤیاهای کودکی‌اش می‌گوید: اجرا در سالن‌هایی چون کارنگی هال، اپرای سیدنی. برای او، موسیقی فراتر از مرزها، سیاست و زمان است و در این میان، با افتخار، میراث ازبکی‌اش را به جهان عرضه می‌کند.