ارکستر فیلارمونیک وین که یکی از بهترین ارکسترهای جهان به شمار می‌رود، تا کنون شاهکارهای بی‌شماری را در عرصۀ موسیقی به نمایش گذاشته است و یکی از بهترین اجراهای آن که هرساله علاقمندان موسیقی را از سراسر جهان به وین می‌کشاند، کنسرت سال جدید میلادی است.
آندریس نلسون، رهبر ارکستر می‌گوید: «در این ارکستر، مسالۀ هویت بسیار برجسته است. بویژه زمانی که فیلارمونیک وین کنسرت سال نو را اجرا می‌کند. اجرایی که توسط هیچ فرد و گروه دیگری ممکن نیست. این دی‌ان‌ای ارکستر است.»
در کنار پولکاها و دیگر انواع رقص‌ها، این ارکستر شیوۀ منحصر بفردی را نیز برای اجرای موسیقی والس دارد.
ولفگانگ ولادار، نوازندۀ ساز هورن می‌گوید: «برای اجرای این بخش از موسیقی، باید توجه داشت که ضرب دوم کمی زود و ضرب سوم کمی دیرتر زده می‌شود. چنین چیزی را نمی‌توان به زبان ریاضی توضیح داد بلکه باید آن را احساس کرد...... وقتی شما به یک ارکستر آمریکایی گوش می‌دهید، متوجه می‌شوید که ریتم در همه جا یکنواخت است و همین شیوه تقریبا در اجرای تمام قطعات رعایت می‌شود. آنها خیلی خوب اجرا می‌کنند اما کارشان با احساس توأم نیست.»
به گفتۀ برخی، صدای ارکستر فیلارمونیک وین غیرقابل توصیف است که احتمالا دلیل آن نیز سازهای ویژۀ آن است؛ سازهایی که در هیچ جای دیگر جهان نواخته نمی‌شوند.
آنتوان میترمایر، نوازندۀ تیمپانی وین می‌گوید: «ساز تیمپانی که من در این ارکستر استفاده می‌کنم، از پوست بز ساخته شده و به همین دلیل صدایی گرم و عمیق دارد. چیزی شبیه به یک شراب قرمز خوب و سنگین.»
در دیگر ارکسترها، ساز تیمپانی از پلاستیک یا پوست گوساله ساخته شده است.
سازهای دیگر این ارکستر نیز همه بصورت سفارشی ساخته شده‌اند؛ از جمله سازهای أوبوا، سازهای مثلث و هورن‌ها.
ولفگانگ ولادار، نوازنده هورن می‌گوید: «صدای آنها بسیار بلند به گوش می‌رسد اما واقعیت این است که صدای این سازها بلندتر از صدای هورن‌های مدرن نیست؛ که این هم در زمان اجرای ارکستر یک مزیت است و باعث شفافیت موسیقی می‌شود.»
از آنجایی که کنسرت سال جدید میلادی رهبر دائمی ندارد، می‌تواند از سلایق متعددی بهره ببرد و به همین دلیل امسال رهبری آن را آندریس نلسون از لتونی برعهده داشت.
یوهان اشتراکر، نوازنده ترومبون می‌گوید: «آندریس نلسون نوازنده سازهای بادی هم هست. به همین دلیل وقتی با هم در تور بودیم، او در فاصلۀ میان اجراها ترومپت می‌نواخت. از نظر من، این کار او را واقعا دوست داشتنی می‌کند.»
ولفگانگ ولادار، نوازنده هورن می‌گوید: «او رابطۀ بسیار نزدیکی با گروه دارد و به جای اینکه نقش یک تصمیم گیرندۀ مطلق و فراتر از ما را بازی کند، به گونه‌ای رفتار می‌کند که گویی یکی از ماست.»
آندریس نلسون، رهبر ارکستر دربارۀ اجرای موسیقی والس در این کنسرت نیز می‌گوید: «این چیزی زیبا و همزمان غم‌انگیز، وهم‌انگیز و شیطنت‌آمیز است؛ قطعا خیلی هم اتریشی هست.»
به گفتۀ یوهان اشتراکر نوازنده ترومبون، موسیقی اشتراوس در شهر وین بود که به شهرت رسید. او دربارۀ احساسش در زمان اجرای این موسیقی نیز می‌گوید: «احساسی مانند خواندن بین خطوط است؛ یعنی درک و احساس همزمان در موسیقی.»