در دهه ۶۰ میلادی دیدن افرادی که در خیابان یا در پارک در حال دویدن هستند، بسیار نادر بود و کمی عجیب به نظر می رسید اما امروزه میلیونها نفر در سراسر جهان چنین کاری را انجام می…
در دهه ۶۰ میلادی دیدن افرادی که در خیابان یا در پارک در حال دویدن هستند، بسیار نادر بود و کمی عجیب به نظر می رسید اما امروزه میلیونها نفر در سراسر جهان چنین کاری را انجام می دهند.
فیلم مستند «آزاد برای دویدن» (Free to run) داستان شگفت انگیز زنی دونده را به تصویر کشیده است که به نماد آزادی تبدیل شد.
کاترین سویتزر، اولین زنی است که در رقابتهای ماراتن بوستون آمریکا شرکت کرده است. او در سال ۱۹۶۷ میلادی رسما در این مسابقه دوید. در مسابقه ای پرماجرا، زیرا سازمان دهندگان آن سعی داشتند از حضور کاترین جلوگیری کنند. فدراسیون دو و میدانی نیز زنان را از شرکت در رقابتهای ماراتن و همچنین دویدن در جاده ها منع کرده بود.
در آن زمان این اعتقاد وجود داشت که زنان نمی توانند در مسافتهای طولانی بدوند و به همین دلیل تا سال ۱۹۸۴ میلادی ماراتن زنان به عنوان یک ورزش در مسابقات المپیک وجود نداشت.
فیلم مستند «آزاد برای دویدن» بازگو کننده داستان فرد شگفت انگیز دیگری نیز هست. داستان فرد لبو، مهاجری در آمریکا با اصلیتی رومانیایی که در ماراتن نیویورک شرکت کرد.
پیر مورات، کارگردان سوئیسی این فیلم علاوه بر پرداختن به داستان این دو دونده، به وضعیت ورزش در گذشته نیز پرداخته است یعنی زمانی که دو، ورزشی صرفا برای طبقات ممتاز جامعه محسوب می شد.
فیلم «آزاد برای دویدن» را می توان مستندی عالی درباره تاریخ قرن بیست دانست.