فیلم «ادی عقاب» روایتگر سخت کوشی ورزشکاری بلندپرواز

آگهی

فیلم «ادی عقاب» داستانی کلاسیک از فیلمهای ورزشی است. ورزشکاری که هیچکس او را جدی نمی گیرد و با تلاش و پشتکار فوق العاده، به چیزی کمتر از بهترین شدن قانع نیست. اما این فیلم چیزی فراتر از فیلمهای ملال آور و تکراری ورزشی است.

ادی عقاب روایتگر تلاش مایکل ادواردز، اسکی باز سرشناس بریتانیایی است که با نمایش منحصر بفرد خود در المپیک زمستانی ۱۹۸۸ نه تنها باعث حیرت تماشاگران شد، بلکه توجه مردم جهان را به ورزش اسکلی جلب کرد.

بر خلاف بسیاری از فیلمهایی که بر اساس زندگی افراد مشهور ساخته می شود، شخصیت واقعی داستان از محصول کار ناراضی می شود، مایکل ادواردز، بسیار از نتیجه کار خوشنود است.

او می گوید: «من کمی نگران این بودم که آنها من را به صورت یک ابرقهرمان به تصویر بکشند و همین مساله باعث تمسخر من بشود. اما وقتی برای اولین بار فیلم را دیدم واقعا تحت تاثیر قرار گرفتم. آنها کارشان فوق العاده بود. آنها واقعا توانستند که روح داستان را بخوبی حفظ کنند. بسیار بهتر از چیزی بود که تصور می کردم.»

مایکل ادواردز می گوید: «و هیو جکمن که نقش مربی من را بازی می کرد، به نظر می رسید که بنوعی مجموعه ای از همه مربیان من است. البته مربیان من به خوش تیپی او نبودند. من در مدت ۲۲ ماه حدود بیست یا سی مربی عوض کردم که هرکدام از آنها بخشی از شخصیت هیو جکمن را در خود داشتند.»

مایکل ادواردز قرارداد ساخت فیلم درباره زندگی خود را حدود هجده سال پیش امضا کرد. اما به نظر می رسد که این مدت طولانی ارزش صبر کردن داشته است.

مایکل ادواردز که با دست خالی برای تمرینات به آمریکا رفته بود پس از این که می بیند پول کافی برای ادامه تمرین ندارد مجبور می شود که برای راهیابی به المپیک فقط در رشته اسکی پرش تمرکز کند که هم هزینه کمتری داشت و هم داوطلب دیگری در تیم بریتانیا برای این رشته وجود نداشت.

دکستر فلچر، کارگردان فیلم می گوید: «من تلاش کردم که فیلمی نسازم که عدالت را درباره شخصیت اصلی آن و آن چه که او به دست آورد و دستاوردهایش اجرا نکند. او مردی بسیار الهام بخش است. او توانست با توجه به شرایط ویژه ای که داشت بزرگترین نمایش را بر روی کره زمین عرضه کند و به دنبال بزرگترین جایزه یعنی مدال المپیک برود. این مساله، روح فیلم من است.»

در نهایت اگرچه ادی عقاب نتوانست به مدال المپیک دست پیدا کند و به مقام آخر رسید، تبدیل به نماد ورزشکاران غیرحرفه ای شد که با دست خالی به سوی هدفهای بزرگ می پرند.