در پی قرعهکشی جام جهانی ۲۰۲۶ که جمعه شب در کندی سنتر واشنگتن برگزار شد و بر اساس برنامه اعلام شده از سوی برگزارکنندگان، تیم ملی ایران دو دیدار نخست خود را در مرحله گروهی این رقابتها به ترتیب در روزهای ۲۶ و ۳۱ خرداد ماه مقابل نیوزیلند و بلژیک در ورزشگاه سوفای شهر لسآنجلس انجام انجام خواهد داد.
با توجه به جمعیت انبوه ایرانیان ساکن در این منطقه از آمریکا، این سوال مطرح میشود که آیا دو بازی نخست تیم ملی در لسآنجلس فرصتی طلایی برای جلب حمایت تماشاگران و پاگذاشتن به مسابقات با بهرهمندی از این امتیاز بزرگ همانند «بازیهای خانگی» است یا اینکه حضور فعالان وابسته به گروههای اپوزیسیون و ایرانیتبارهایی که مخالف حمایت از «تیم ملی حکومتی» هستند به التهاب سیاسی در سکوها دامن خواهد زد و برآیند آن به زیان ملیپوشان تمام خواهد شد؟
از منظر فوتبالی، این یک فرصت بالقوه برای جلب حمایت انبوه دیاسپورای ایرانی (بیش از ۵۰۰ هزار نفر در کالیفرنیا) و ایجاد جوی شبهخانگی است که تیم ملی ایران بی شک در صورت بهره بردن از آن، پر قدرتتر در میدان ظاهر خواهد شد.
اما همه چیز در این میان به رفتار و سازماندهی ایرانیهای ساکن لسآنجلس و یا آندسته از دیاسپورا از دیگر مناطق آمریکا و حتی جهان بستگی دارد که فرصت حضور در این رقابتها را به عنوان تماشاگر پیدا کردهاند.
با توجه به تجربههای قبلی و سابقه دوگانگیهای موجود در دیاسپورا در حمایت از تیم ملی به عنوان «نماد مردم» در برابر «تیم رژیم»، احتمال بالاگرفتن التهاب و رنگ و بوی سیاسی گرفتن مسابقات تیم ملی ایران در آمریکا و تبدیل شدن آن به صحنه اعتراضات اپوزیسیون بسیار بالاست که در این صورت میتوان گفت بزرگترین زیان را ملیپوشان در این رقابتها خواهند کرد.
از سوی دیگر، این احتمال نیز مطرح است که وزن و اهمیت این بازیها به حدی بر نگرش و دیدگاههای مختلف سیاسی تماشاگران غلبه کند که شاهد حمایت چشمگیری از ملیپوشان ایران مقابل رقبا در استادیومهای محل انجام دیدارهای جام جهانی ۲۰۲۶ در آمریکا باشیم.
اگر به تجربههای قبلی که بدون شک با شرایط امروز ایران متفاوت است رجوع کنیم میتوان در این خصوص به حضور دهها هزار ایرانی در بازی دوستانه سال ۱۳۷۸/ ۱۹۹۹ میان تیم ملی ایران و آمریکا در کالیفرنیا اشاره کرد که با حمایتهای خود از تیم ملی جوی شبیه استادیوم آزادی را در بازیهای خانگی این تیم فراهم کردند.
این دیدار روز ۲۶ دی ۱۳۷۸ با حضور بیش از ۱۰۰ هزار نفر در استادیوم رزبول که اغلب آنها را ایرانیها تشکیل میدادند، برگزار شد. حمایت پرشور تماشاگران ایرانی در این مسابقه مثال زدنی بود و این دیدار در نهایت با تک گل مهدی مهدویکیا با نتیجه تساوی یک بر یک به پایان رسید.
بدون شک بخش عمده این حمایت چشمگیر به محبوبیت تیم ملی ۹۸ ایران بر میگردد که ستارههای آن را چهرههایی به دور از تعلقات حکومتی تشکیل داده بودند.
از سوی دیگر تحولات سالهای اخیر در ایران به خصوص پس از اعتراضات خونین ۱۴۰۱ و پا گرفتن جنبش «زن، زندگی، آزادی» شرایط متفاوتی را در میان ایرانیان خارج از کشور رقم زده و همین موضوع شاید انتظارها برای حمایت همهجانبه از تیم ملی در میان تماشاگران را کمرنگ کند.
بخش بزرگی از دیاسپورا (به ویژه ایرانیان ساکن اروپا و آمریکا) در جام جهانی ۲۰۲۲ تیم ملی را تحریم کرد زیرا اعتقاد داشت بازیکنان به اندازه کافی از اعتراضات داخلی حمایت نکردند؛ آنزمان، بسیاری نیز حتی در ایران پس از باخت تیم ملی به آمریکا شادی کردند و آن را شکست رژیم دانستند.
به هر شکل سردادن شعارهای ضدحکومتی در استادیومها (مثل «زن، زندگی، آزادی» یا صدا زدن نام علی کریمی) یا نفوذ حامیان رژیم در سکوها، سناریوهایی محتمل است که میتواند به التهابهای سیاسی دامن بزند و به ایجاد تنشهای امنیتی منجر شود.
گرانترین ورزشگاه جهان در تسخیر ایرانیها
«سوفای»، گرانترین و مدرنترین ورزشگاه تاریخ آمریکا که ایران دو بازی نخست خود را مقابل نیوزیلند و بلژیک در آن برگزار میکند در منطقه اینگلوود لسآنجلس واقع شده و گرانترین ورزشگاه جهان نیز شناخته میشود.
لسآنجلس یکی از اصلیترین مراکز تجمع ایرانیان در آمریکا با صدها هزار ایرانی و ایرانیتبار است و به همین دلیل انتظار میرود فضای ورزشگاه در بازیهای ایران بسیار «خانگی» باشد. فیفا نیز در برنامهریزی رسمی خود برای این مسابقات اعلام کرده که هر سه بازی مرحله گروهی ایران در خاک آمریکا برگزار میشود که میزبان دو مورد آن ورزشگاه سوفای لسآنجلس است.
هزینه ساخت مجموعه استادیوم سوفای حدود ۵٫۵ میلیارد دلار برآورد شده که آن را به گرانترین استادیوم ساختهشده در تاریخ ورزش جهان و آمریکا تبدیل کرده است. این پروژه بخشی از توسعه عظیم «هالیوود پارک» است که شامل فضاهای تجاری، اداری، مسکونی و تفریحی در اطراف ورزشگاه میشود.
مالک اصلی این پروژه، «استن کرونکی» مالک باشگاه لسآنجلس رمز (در انافال یا لیگ حرفهای فوتبال آمریکایی) است و این ورزشگاه به عنوان استادیوم خانگی دو تیم یعنی لسآنجلس رمز و لسآنجلس چارجرز در «انافال» استفاده میشود. مدل درآمدی ورزشگاه بر پایه میزبانی مسابقات لیگ حرفهای فوتبال آمریکایی، کنسرتهای بزرگ، رویدادهای بینالمللی مثل سوپربول و حالا جام جهانی فوتبال است.
ظرفیت پایه استادیوم حدود ۷۰ هزار نفر است که با سازههای موقت برای رویدادهای بزرگ مانند جام جهانی و سوپربول تا حدود ۱۰۰ هزار نفر قابل افزایش است. طرح کاسهای ورزشگاه به گونهای است که تماشاگران در ردیفهای پایین بسیار نزدیک به زمین قرار میگیرند و فضای صوتی فشردهای ایجاد میشود.
سقف شفاف و یکپارچه، کل ورزشگاه و بخشهایی از مجموعه اطراف آن را میپوشاند و در عین حال به نور طبیعی امکان ورود میدهد. طراحی مدرن و چندمنظوره آن باعث شده سوفای همزمان برای فوتبال آمریکایی، فوتبال (ساکر)، کنسرتها و دیگر رویدادها قابل استفاده باشد.
امکانات ویژه و فناوری
درخشانترین تجهیزات داخل ورزشگاه، صفحهنمایش غولپیکر حلقهایشکل آن است که ۳۶۰ درجه دور زمین را احاطه کرده و از هر نقطه سکوها قابل مشاهده است. این صفحهنمایش دوطرفه با وضوح بالا امکان نمایش همزمان تصویر، آمار و گرافیک را برای تمام تماشاگران فراهم میکند.
زیرساختهای پیشرفته صدا و نور در طراحی ورزشگاه بهگونهای تنظیم شده که شدت تشویقها چند برابر به گوش بازیکنان برسد و برخی رسانهها از آن با تعبیر «صدای جهنم» یاد کردهاند. شبکه وسیع وایفای، فضاهای ویآیپی، سوئیتهای لوکس، رستورانها و فضاهای پذیرایی متعدد، سطح تجربه تماشاگران را در کلاس بالاترین ورزشگاههای دنیا قرار داده است.
گفتنی است که پس از دو دیدار نخست در سوفای، مسابقه سوم تیم ملی ایران در مرحله گروهای برابر مصر در ورزشگاه لومن فیلد سیاتل برگزار میشود.
با توجه به تمرکز جمعیت ایرانیان در منطقه لسآنجلس و ظرفیت حدود ۷۰ هزار نفری ورزشگاه، احتمالاً بخش بزرگی از سکوها در این دو بازی در اختیار طرفداران ایرانی خواهد بود و در صورت غلبه جنبه ورزشی بر التهابهای سیاسی۷ فضایی کمسابقه برای تیم ملی ایجاد میکند. این شرایط میتواند مزیت روانی و انگیزشی مهمی برای شاگردان قلعهنویی در شروع تورنمنت رقم بزند.