مسابقه‌ای که صعود و فرودش با ۱۰ بار صعود به دماوند برابر است؛ چگونه یک ایرانی «مسیر غول‌ها» را دوید؟

آگهی

این مسابقه در بخش ایتالیایی کوه‌های آلپ انجام می‌شود و یکی از سخت‌ترین رقابت‌های فوق ماراتن کوهستان جهان است.

پیام دیباج تنها نماینده ایران بود که امسال در این مسابقه شرکت کرد و در ۶ شبانه روز توانست این مسافت طولانی را با عبور از پستی‌ها و بلندی‌های کوه‌ها و مبارزه با آب‌ و هوای سرد ارتفاعات آلپ طی کند و به خط پایان برسد.

آقای دیباج در گفت‌وگو با یورونیوز می‌گوید که برای شرکت در این مسابقه ورزشکار باید از «هر جهت قوی باشد». او می‌افزاید: «فقط یک دونده عادی نمی‌تواند در این مسابقه شرکت کند، هم باید خیلی زیاد و طولانی مدت بدود و به دوهای طولانی عادت داشته باشد، هم بدنسازی زیاد می‌خواهد به خاطر اینکه زمان طولانی قرار است روی عضله‌های بدن فشار زیادی بیاید.»

او در ادامه با اشاره به «‌بی‌خوابی» در جریان مسابقه می‌گوید: «بی‌خوابی در این زمان طولانی به‌شدت فشار می‌آورد و توهم ایجاد می‌شود، حتی غش و بی‌هوش شدن بخشی از ماجراست. خیلی از کسانی که نمی‌توانند ادامه بدهند به خاطر همین بی‌خوابی است.»

تمرینات و عادت به فضای کوهستان نیز از جمله مهمترین مسائلی است که شرکت‌کنندگان در چنین مسابقه‌های باید داشته باشند. به گفته آقای دیباج شرکت‌کنندگان در این مسابقه باید «آنقدر صعود و فرود داشته باشند که بتوانند ۲۵ هزار متر صعود و فرود را در چند روز تحمل کنند. ۲۵ هزار متر صعود با ۱۰ بار صعود و فرود پشت هم دماوند برابر است.» به گفته او این تمرین‌ها باید طولانی مدت باشد و «در عرض چند هفته یا چند ماه بدن را آماده نمی‌کند.»

آقای دیباج در این گفتگو تاکید کرد که برای شرکت در این مسابقه بعد از تمرینات طولانی بدن سازی در شرایط سخت، مثل گرما و در ساعت‌های طولانی می‌دوید تا خود را آماده کند. وی «تمرین در خستگی» را عامل افزایش استقامت دانست.

او در این مسابقه به دلیل فشار زیاد، دچار آسیب از هر دو پا شد با این وجود به مسابقه ادامه داد و آن‌را با موفقیت به پایان رساند.

در این مسابقه شرکت‌کنندگان باید در ۶ روز خود را به خط پایان برسانند و علاوه بر این پیش از پایان زمان در محل‌هایی که از پیش تعیین شده حضور داشته باشند، در غیر این صورت از ادامه مسابقه محروم خواهند شد.

آقای دیباج می‌گوید کخ مهمترین چالش مسابقه برای او دویدن با آسیب و رسیدن به محل‌های تعیین شده پیش از زمان مقرر بود: «در کیلومتر ۲۰۰ آسیب دیدم و مهمترین چالشم این بود که پیش از زمان تعیین شده به محل‌های مقرر برسم. عملا از کیلومتر ۲۰۰ کارم تمام شده بود اما توانستم بالاخره مسابقه را به پایان برسانم.»