هنری کیسینجر، وزیر خارجه پیشین آمریکا روز شنبه در حالی ۱۰۰ ساله شد که نظریات و عملکردش در عرصه بین‌المللی همواره مناقشه برانگیز بوده است.
آگهیهواداران هنری کیسینجر از او به عنوان سیاستمداری «آینده‌نگر» ستایش می‌کنند و منتقدانش وی را به دلیل نقش‌آفرینی در جنگ ویتنام یک «جنایتکار جنگی» می‌دانند.
رئیس پیشین دستگاه دیپلماسی ایالات متحده یکی از نزدیکان ریچارد نیکسون، رئیس‌جمهوری پیشین این کشور بود. او به مدت شش سال در دولت‌های دو رئیس‌جمهوری جمهوریخواه، ریچارد نیکسون و سپس جرالد فورد در مقام مشاور امنیت ملی آمریکا فعالیت کرد. هنری کیسینجر چهار سال نیز در همین دولت‌ها به عنوان وزیر خارجه ایالات متحده مشغول به کار بود.
نفوذ هنری کیسینجر در عرصه سیاست خارجی آمریکا پس از حضورش در مقام‌های دولتی نه تنها کاهش پیدا نکرد بلکه گسترش نیز یافت. هیلاری کلینتون، یکی از جانشینان هنری کیسینجر با وجود اینکه عضو حزب رقیب او بود اما از وی به عنوان «دوست» خود ستایش کرد.
هیلاری کلینتون گفته است که در دوره فعالیتش در مقام وزیر خارجه آمریکا بر روی «توصیه‌های» هنری کیسینجر حساب می‌کرد.
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
منتقدان و تحسین‌کنندگان کیسینجر چه می‌گویند؟
هنری کیسینجر تئوریسین مکتبی در عرصه سیاست خارجی بود که نگاهی «عملگرا» به بحران‌ها و معضلات بین‌المللی داشت. «سیاست واقع گرایانه» که هنری کیسینجر به عنوان مجری آن شناخته می‌شود پایبندی به اصول اخلاقی و ایدئولوژیک را در عرصه سیاست خارجی رد می‌کند.
منتقدان هنری کیسینجر از نقش او در کودتای سال ۱۹۷۳ در شیلی که منجر به سرنگونی حکومت سوسیالیستی سالوادور آلنده شد انتقاد می‌کنند. جنگ ویتنام، بمباران کامبوج و به رسمیت شناختن اشغال تیمور شرقی از نظر منتقدان هنری کیسینجر از دیگر نقاط تاریک کارنامه او است.
رید برودی، از وکلای مدافع حقوق بشر درباره هنری کیسینجر می‌گوید: «برای من جای هیچ شک و شبهه‌ای باقی نیست که سیاست او منجر به مرگ صدها هزار نفر شد و دموکراسی را در چند کشور نابود کرد.»
این وکیل مدافع حقوق بشر از اینکه هنری کیسینجر هرگز مجبور به پاسخگویی بابت اقداماتش نشد ابراز تاسف می‌کند.
مونتاسیر مامون، تاریخ‌نگار در دانشگاه داکا نیز معتقد است که هنری کیسینجر در سال ۱۹۷۱ «فعالانه از نسل‌کشی در بنگلادش» حمایت می‌کرد.
در مقابل طرفداران هنری کیسینجر از دستاوردهای او از جمله بهبود روابط با چین در دهه ۱۹۷۰ و نقش او در مذاکرات صلح ویتنام ستایش می‌کنند.