به گزارش سی‌بی‌اس، اغلب سازمان‌های امدادرسان بین‌المللی و گروه‌های محلی پیش از هرگونه کمک به شهروندان عادی ملزم هستند به خانواده‌های فرماندهان پلیس، والیان طالبان و سایر افراد تعیین‌شده توسط این گروه خدمت‌رسانی کنند.
آگهیامدادگران بین‌المللی اطلاعاتی را در اختیار رسانه‌ها و خبرگزاری‌های غربی گذاشته‌اند که نشان می‌دهد امارت اسلامی افغانستان آنها را ملزم کرده‌اند تا خدمت‌رسانی به خانواده‌ها و نزدیکان اعضای طالبان را در اولویت کمک‌رسانی‌های خود قرار دهند.
سی‌بی‌اس نیوز در گزارشی آورده است که امدادگران سازمان‌های کمک‌رسان بین‌المللی تحت حمایت مالی ایالات متحده در افغانستان برای مواجه نشدن با ممنوعیت کاری در افغانستان باید خدمت‌رسانی به طالبان را در اولویت قرار دهند.
در این گزارش به نقل از شماری از امدادگران وابسته به نهاد‌های و سازمان‌های مختلف که هویت آنها اعلام نشده آمده است که آنها پیش از هرگونه کمک به شهروندان عادی ملزم هستند به خانواده‌های فرماندهان پلیس، والیان طالبان و سایر افراد تعیین‌شده توسط این گروه خدمت‌رسانی کنند.
یکی از کارمندان کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد به سی بی اس می‌گوید: «زمانی یکی از والیان طالبان به یکی از آژانس‌های امدادی که با ما تحت قرارداداست کفته بود که دست کم ۱۵ درصد کمکها باید به محافظان او و دیگر پرسنل طالبان برسد؛ این که ابتدا به طالبان و سپس به غیرنظامیان و شهروندان عادی امدادرسانی شود اکنون به یک امر عادی تبدیل شده است.»
علاوه بر این، مداخله طالبان باعث شده است که سازمان‌های امدد‌رسان به تنهایی قادر به تعیین کلیه افراد مستحق دریافت کمکها نباشند، زیرا این گروه اغلب فهرستی از ذی‌نفعان از پیش انتخاب شده را در اختیار آنها قرار می‌دهد.
حمید خان، امدادگر شاغل در یک سازمان غیردولتی محلی که تحت قرارداد با برنامه جهانی غذا در افغانستان فعالیت دارد، به سی‌بی‌اس می‌گوید: «افرادی که بیشتر به کمک نیاز دارند زنان باردار، ایتام، زنان بیوه و دیگر افراد بسیار نیازمند هستند، اما طالبان فهرست افراد منتخب خود را دارد. اگر اما ابتدا آنها را در اولیت قرار ندهیم اجازه فعالیت از ما سلب خواهد شد و ممنوع الکار می شویم؛ آنها به راحتی ده‌ها بهانه برای ممنوع کردن فعالیت این سازمان مردم نهاد می‌تراشند و بدین ترتیب دیگر افراد نیازمند نیز از دریافت کمک محروم خواهند شد.»
در این گزارش همچنین به برخی موارد اشاره شده که طی آن اعضای طالبان با شراکت یا سهامدار شدن در گروه‌های غیرانتفاعی محلی که تحت قراداد‌‌هایی به عنوان پیمان‌کاران فرعی با سازمان‌ها و نهاد‌های امدادرسان بزرگ بین المللی همکاری می‌کنند، خود را به صورت مستقیم در دسترس کمک‌های بین‌المللی قرار داده‌اند.
عبدالله خان که برای یک آژانس سازمان ملل در افغانستان کار می‌کند، به سی‌بی‌اس نیوز می‌گوید: «در جلسه‌ای با یکی از والی‌ها، از سوی طالبان به ما اطلاع دادند که باید به خانواده‌های بمب‌گذاران انتحاری کشته‌شده و به سربازان مجروح طالبان که قادر به کار نیستند؛ کمک کنیم. ما در عملیات کمک رسانی با مداخلات گسترده طالبان مواجه هستیم، اما برای کمک به فقرا و نیازمندان چاره‌ای جز همکاری با آنها نداریم.»
از سوی دیگر، به گفته یکی از کارکنان یک سازمان غیردولتی منطقه‌ای در شمال افغانستان که نخواست نامش فاش شود، حداقل ۷۰ درصد کارمندان محلی سازمان محل خدمت وی به اجبار و بر بر اساس ترجیحات و خواسته‌های اعضای طالبان استخدام شده‌اند.
اگر گروه‌ها و سازمان‌های غیردولتی محلی این محدودیت‌ها را رعایت نکند، اجازه فعالیت از آنها سلب خواهد شد.
این کارمند فعال در یک سازمان غیردولتی شمال افغانستان همچنین فاش کرد که سازمان محل خدمت وی تقریباً در هر ولایت دارد ۵۰ کارمند دارد که حدود ۳۵ نفر از آنها را افراد محلی تعیین و ترجیح داده شده از سوی طالبان تشکیل می‌دهند.
این افراد سازمان غیردولتی مجبور به استخدام آنها هستند در ازای امتیازی که طالبان به آنها داده موافقت کرده‌اند که حقوق خود را این گروه اسلامگرای حاکم در افغانستان تقسیم کنند.
سی‌بی‌اس سپس می‌افزاید که امتناع از توزیع کمک های بشردوستانه توسط طالبان در ولایات مختلف پیش از این نیز در موارد متعدد گزارش شده بود.
از سوی دیگر، بنا به گزارش هفته گذشتهِ نهاد ویژه مامور از سوی ایالات متحده آمریکا برای نظارت در امر بازسازی افغانستان (سیگار)، هیچ تضمینی وجود ندارد که پول مالیات دهندگان آمریکایی در اختیار طالبان قرار نگیرد.