روایت خروج «عاطفه» از افغانستان؛ «طالبان گروهی ظالم است که آینده کشور را تاریک می‌کند»

آگهی

عاطفه، اسم مستعار دختر ۲۶ ساله‌ای است که دو هفته‌ای است از افغانستان خارج شده و به فرانسه رفته است.

او خود را خبرنگار معرفی می‌کند و می‌گوید که «شانس» داشته که از کشور خارج شده، خوشحال است که در «امنیت» است اما نگرانی در چشمانش موج می‌زند. می‌گوید نگران خانواده و دوستان و کشورش است. کشوری که آینده آن را «تاریک» می‌بیند.

یورونیوز نخستین رسانه‌ای است که با پناهجویان افغان که پس از سقوط کابل به‌دست طالبان از کشور خارج و به فرانسه پناهنده‌ شده‌اند گفتگو می‌کند. این افراد از زمان خروج از افغانستان برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا به مدت ۱۴ روز در قرنطینه بودند.

این پناهجویان به دلیل مسائل امنیتی در محلی محرمانه نگهداری می‌شود و یورونیوز این گفتگو رو در محل سازمان غیردولتی «سه‌کلر» (CeCler)که مسئولیت اسکان تعدادی از آنها را دارد انجام داد.

عاطفه دقیقا یک روز پیش از انفجار میدان هوایی کابل توانست از افغانستان خارج شود. او، پس از پایان دوران قرنطینه با شوهرش که از ۴ سال پیش در فرانسه پناهنده است زندگی می‌کند.

در ابتدای دیدار، عاطفه و شوهرش از اینکه ما به زبان فارسی صحبت می‌کنیم غافلگیر شدند. ترس و نگرانی در چهره هر دو موج می‌زد، وحشت طالبان، حتی در خارج از مرزها با آنها بود. با این وجود پس از گفتگویی کوتاه اعتمادشان جلب شد.

عاطفه به سختی توانسته بود به فرودگاه برسد چرا که طالبان آنجا را محاصره کرده بودند. آنها سرانجام توانستند یکی از دربازه‌های فرعی «که طالب نبود» به داخل میدان هوایی برسند.

او می‌گوید که ماجرا تازه شروع شده بود «وقتی نزدیک فرودگاه شدیم خیلی جنجال بود تا خودمون رو به نیروهای فرانسوی برسانیم جمعیت خیلی زیاد بود. سه روز و ۲ شب آنجا ماندیم.»

عاطفه با اشاره به حکومت پیشین طالبان و عملکرد آنها در سال‌های گذشته می‌گوید: «آنها در کشور ما بودن، اصلا طرفدار تحصیل دخترها و خانم ها و اینکه کار بکنن نبودند. نمی‌شوند این حرفشان که می‌گویند با شما کاری نداریم، می‌توانید در جامعه باشید و کار کنید اعتماد کرد.»

وی جوان طالبان را گروهی «ظالم» می‌داند که با حضور آنها آینده کشور «تاریک» خواهد بود.

عاطفه تنها شهروند افغانستان نیست که با دشواری زیاد از کشور خارج شده، سالانه هزاران نفر با تحمل مشقت زیاد از این کشور خارج می‌شوند تا خود را به «کشورهای امن» برسانند. بر اساس آمار کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد تا پایان سال ۲۰۲۰ میلادی ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار شهروند افغانستان در سراسر دنیا پناهنده شده‌اند.

این شمار در همین مدت در فرانسه ۴۱ هزار نفر برآورد شده است.

دومینیک شرمی، مدیر سازمان غیردولتی «سه‌کلر» که مسئولیت اسکان عاطفه و گروهی دیگر از افغان‌ها را برعهده دارد می‌گوید که آنچه در افغانستان روی داده «موجب اتحاد فرانسوی‌ها شده است».

او می‌گوید روزانه «چندین ایمیل دریافت می‌کنیم که در آنها مردم پیشنهاد کمک دارند، یکی می‌گوید خانه‌ام را می‌توانم در اختیار پناهجویان قرار دهم و دیگری پیشنهاد می‌کند که لباس یا اسباب بازی و از این قبیل کمک‌ها ارائه کند.»

به گفته موضوع جنگ و کسانی که به دلیل مخاصمه کشورشان را ترک می‌کنند باعث می‌شود تا «همبستگی بیشتری» جلب کنند «مثلا اگر شما همجنسگرا باشید و به‌خاطر خطری که همجنسگرایی شما را تهدید می‌کند از کشورتان خارج شوید تا این حد همبستگی جلب نمی‌کند. به این دلیل که این موضوع تا حدودی ناظر به شخص یا یک گروه است، اما زمانی که موضوع جنگ و درگیری‌های داخلی پیش می‌آید همبستگی بیشتر خواهد شد، این مسائل کل جامعه مدنی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.»