کورت ونهگات در جریان بمباران سال ۱۹۴۵ در «سلاخخانه شماره ۵» زندانی بود و از مرگ در زیر آتش بمبهای هواپیماهای همقطارانش نجات یافت.
آگهیهفتادوپنج سال پیش در چنین روزهایی بمبافکنهای متفقین شهر درسدن در شرق آلمان را با خاک یکسان کردند. در جریان بمباران شامگاه سیزدهم تا پانزدهم فوریه ۱۹۴۵ بیش از ۲۵ هزار نفر در این شهر شرقی آلمان کشته شدند. اکثریت قریب به اتفاق قربانیان غیرنظامی بودند.
هواپیماهای متفقین مرکز ایالت زاکس را با حدود ۳۹۰۰ تن با بمب شخم زدند. روایت رسمی از دلیل این بمباران کمسابقه آن بود که سرویسهای اطلاعاتی متفقین گمان میکردند ارتش آلمان نازی برای حرکت به سوی جبهه شرق و در نزدیکی درسدن آماده میشود. با این حال ۷۵ سال پس از قتل عام در درسدن، پرسشهای بسیاری درباره چرایی و مفید بودن این حمله همچنان بیپاسخ مانده است: درسدن شهر استراتژیکی نبود و مراکز صنعتی نظامی فوقالعادهای هم نداشت. به علاوه دهها هزار غیرنظامی آلمانی همزمان با پیشروی ارتش سرخ اتحاد جماهیر شوروی به سوی آلمان، به این شهر پناه آورده بودند.
بمباران با استفاده از جنگافزارهای آتشزا و بهویژه بمبهای بنزینی، تلفات سنگینی بر جای گذاشت. آنچنان که روایت میشود، شدت حرارت ناشی از انفجارهای پیاپی جریان هوا در این شهر را میمکید و بسیاری از غیرنظامیان در پناهگاهها پیش از آن که بسوزند، خفه شده بودند.
پنجشنبه شب، همزمان با هفتاد و پنجمین سالگرد ویرانی درسدن، هزاران نفر با تشکیل یک زنجیره انسانی یاد دهها هزار قربانی بمباران درسدن را گرامی داشتند.
سلاخخانه شماره ۵: «بله، رسم روزگار چنین است»
بمباران درسدن دستمایه یکی از آثار مشهور کرت وانهگت، نویسنده آمریکایی است: سلاخخانه شماره ۵. این کتاب که نام «جنگهای صلیبی برای کودکان» را هم دارد در سال ۱۹۶۹ منتشر شد. وانهگات که خود از آلمانیتبارهای آمریکا است در جریان جنگ دوم و در زمان خدمت در ارتش ایالات متحده اسیر شد و به درسدن انتقال یافت. آنطور که خود روایت میکند، در جریان بمباران سال ۱۹۴۵ در «سلاخخانه شماره ۵» زندانی بود و از مرگ در زیر آتش هواپیماهای همقطارانش نجات یافت.
ویلی پیلیگرم (به معنای ویلی زائر) راوی داستان وانهگات پس از ارتباط با آدم فضاییهای سیاره خیالی «ترالفامادور» قابلیت سفر در زمان را پیدا میکند و آخر و عاقبت تباه آدمیزاد را میبیند. در سلاخخانه شماره پنج، هر جا از مرگ و میر، از یک پشه روی آب گرفته تا دهها هزار قربانی بمباران درسدن صحبت به میان میآید، یک تکیه کلام تکرار میشود: «بله رسم روزگار چنین است.»
جرج روی هیل در سال ۱۹۷۲ فیلمی «سلاخخانه شماره ۵» را کارگردانی کرد.