ویتنام محل ملاقات آتی کیم جونگ اون و دونالد ترامپ است. نگاهی به وضع اقتصادی این کشور نشان میدهد ویتنام می تواند الگویی از توسعه برای کره شمالی به شمار رود.
آگهیویتنام، در حالی محل ملاقات آتی دونالد ترامپ و کیم جونگ اون تعیین شده است که از زمان خاتمه جنگ ایالات متحده علیه ویتنام شمالی کمونیست در دهه هفتاد میلادی، راه درازی را طی کرده است.
این کشور با اکثریت جوان که اکنون شمار ساکنانش به ۹۵ میلیون میرسد، از میانه دهه هشتاد میلادی رفته رفته تبدیل به محلی برای تولید قطعات بسیاری از شرکتهای بزرگ فنآوری همچون سامسونگ کره جنوبی شد.
این تغییرات بنیادین حاصل اجرای برنامههای اصلاحات اقتصادی موسوم به «Doi Moi» توسط رهبران کمونیست این کشور بود که مدل چین را در دستور کار قرار داده بودند؛ مدلی که میتواند آینده کره شمالی را نیز رقم بزند.
به گزارش آسوشیتد پرس، رشد اقتصادی ویتنام در سال ۲۰۱۸ بیش از ۷ درصد بوده است و این کشور با سرانه ناخالص ملی ۲۳۸ میلیارد دلاری در سال ۲۰۱۷ در بین ۵۰ کشور برتر اقتصادی دنیا قرار گرفته است. با بهبود وضع اقتصادی، نرخ فقر کاهش یافته و امید به زندگی نیز تا ۷۶ سال بالا رفته است.
بیشتر بخوانید:
- ویتنام در تدارک میزبانیِ دومین دیدار کیم جونگ-اون و دونالد ترامپ
- ویدئویی از هتل محل دیدار ترامپ و کیم در سنگاپور
با ورود شرکت تولید قطعات الکترونیک سامسونگ به ویتنام، که بیش از صد هزار تن را در این کشور به کار گرفته است، اکنون پای دیگر غولهای فنآوری دنیا نظیر مایکروسافت و اینتل نیز به این کشور باز شده است.
پیوستن به سازمان تجارت جهانی و کاهش هزینهها و تعرفههای گمرکی، ویتنام را به مقصدی جذاب برای تولیدکنندگانی چون چین، کرهجنوبی و ژاپن تبدیل کرده است. صادرات ویتنام در سال ۲۰۱۷ به ۲۱۴ میلیارد دلار رسیده است و آمریکا با وارد کردن ۴۲ میلیارد دلار در سال بزرگترین مشتری بازار قطعات الکترونیک، کفش و پوشاک ویتنام به شمار میرود.
با این حال ویتنام با چالشهای متعددی روبروست. تکیهی عمده بر صادرات، این کشور را در برابر نوسانهای اقتصاد جهانی آسیبپذیر کرده است. رهبران این کشور، همچون مدل چین، رسانهها و فعالان سیاسی را بسیار محدود ساختهاند و آزادیها از سطح پایینی برخوردارند. فقر در میان طبقه روستایی، آلودگی هوا و فساد نگرانیهای جدی هستند و صنایع بزرگ عموما تحت سلطه دولتی هستند.
بانک جهانی میگوید ویتنام برای حفظ رشد اقتصادی خود باید راه ورود صنایع خصوصی را هرچه بیشتر تسهیل کند و مشوق به کار گیری فنآوریهای نوین باشد. الگویی که میتواند آینده کره شمالی را نیز رقم بزند.