تاریخچه پرچم بریتانیای کبیر

پرچم بریتانیای کبیر در واقع ترکیبی از پرچم کشورهای عضو است.

پادشاهی بریتانیای کبیر از چهار کشور ولز در جنوب، اسکاتلند در شمال و ایرلند شمالی و انگلیس تشکیل شده است. این چهار کشور هر کدام فرهنگ و زبان و پرچم خاص خود را دارند و در حوزه سیاست نیز برای اداره امور داخلی از استقلال سیاسی بهره‌مند هستند.

پرچم انگلیس شامل تصویر سه صلیب است. صلیب سنت جورج به عنوان نماد حافظ انگلستان، سنت اندرو حافظ اسكاتلند و سنت پاتريك حافظ ايرلند.

در سال ۱۶۰۶ نخستین پرچم بریتانیای کبیر از ادغام پرچم انگليس( صليب قرمز سنت جورج) با پرچم اسكاتلند (صليب سفيد رنگ مورب سنت اندرو در يك زمينه آبي) شکل گرفت. پس از آن در سال ۱۸۰۱ ايرلند شمالی به بريتانيا اضافه شد و پرچم ايرلند نيز با صليب قرمز سنت پاتريك وارد این پرچم شد.

مبارزه افسانه‌ای سنت جورج با یک اژدها

صلیب سنت جورج به دلیل مبارزه افسانه‌ای با یک اژدها در قرن سیزدهم معروف است. پرچم ایرلند شمالی با صلیب سنت پاتریک نیز بخشی از هویت بصری پرچم امروز بریتانیا را شکل می‌دهد، با زمینه سفید و صلیب قرمز.

سنت پاتریک شخصیتی است که ایرلندی‌ را مسیحی کرد. به همین خاطر روز ۱۷ مارس به یاد او یکی از اعیاد مخصوص و تعطیلات ایرلندی‌ها است. ۱۷ مارس در سراسر جهان نیز گرامی داشته می‌شود.

سنت اندریاس از حواریون مسیح

پرچم اسکاتلند یا صلیب سنت اندریاس با زمینه آبی، صلیب ضربدری سفید نیز یادگاری است از «اندریاس قدیس». او یکی از حواریون عیسی مسیح بود. در بسیاری از کشورهای جهان، ۳۰ نوامبر سالروز جشن سنت اندریاس است.

پرچم بریتانیای کبیر به نام یونیون جک نیز معروف است. روایات گوناگونی درباره این دلیل نامگذاری پرچم پادشاهی به این نام وجود دارد. است. یک فرضیه معروف می‌گوید که کشتی‌های انگلیسی جنگی پرچم كوچكي به‌كار برده می‌شد كه از دكل كشتي‌ها و قايق‌ها آويزان ميشد. به این پرچم‌ها جک می‌گفتند.

بیشتر بخوانید:

• پیامدهای بی‌احترامی به پرچم و سرود ملی در برخی کشورها