آگهیحدود ۶۰۰ پناهجویی که آرزویشان رسیدن به استرالیاست، سال‌هاست که بدون هیچ گونه رسیدگی و خارج از هرگونه چهارچوب قضایی در بازداشتگاهی واقع در جزیره مانوس زندانی شده‌اند. این جزیره بخشی از خاک پاپوآ گینه نو در اقیانوس آرام است و بازداشتگاه آن به طور رسمی در نهم آبان ماه گذشته بسته شده است، اما افراد ساکن در آن از ترس خشونت بومیان جزیره حاضر به ترک آن محل نیستند.
استرالیا هیچ قایقی را که حامل مهاجران باشد نمی‌پذیرد، حتی اگر شرایط پذیرش را داشته باشند. جولی بیشاپ، سرپرست نخست وزیری استرالیا می‌گوید: «کسانی که پناهنده نیستند و هیچ حقی ندارند باید به خانه‌شان برگردند.»
سازمان‌های حقوق بشری از این سیاست استرالیا به شدت خشمگین هستند و آن را برای دولت این کشور شرم‌آور می‌خوانند.
دولت پاپوآ آب و برق بازداشتگاه را قطع کرده و تنها یک روز به ساکنان آن فرصت داده تا محل را ترک کنند. آنها یا باید به یک مرکز ترانزیت در جزیره بروند یا با قبول تمام خطرات به کشورشان برگردند.
مهاجران ایرانی و افغان
در میان پناهجویان مانوس افرادی از ملیت های مختلف از جمله ایرانی و افغان دیده می شوند. در ژوئیه ۲۰۱۳، پلیس محلی پاپوآ به همراهی تعدادی افراد بومی به بازداشتگاه حمله برد و تعدادی از پناهجویان را در درگیری مجروح ساخت. رضا براتی، پناهجوی ۲۳ ساله ایرانی در این حمله جان خود را از دست داد.
برای آشنایی با شرایط بازداشتگاه مانوس در سال‌های گذشته و وضعیت برخی پناهجویان ایرانی، انیمیشن مستند ۱۵ دقیقه‌ای زیر به نام Nowhere line یا «تماسی از ناکجا آباد» را ببینید (فیلم به زبان انگلیسی و با زیرنویس فرانسه است):