کشورهای در حال توسعه در عرصه فن آوری های جدید چگونه عمل می کنند؟ آیا تلویزیون همه جا در دسترس است؟ افراد مسن چطور؟ آیا پدربزرگ ها و مادربزرگهای ما در اینترنت گشت و گذار می کنند؟
هند: رادیو سزام
هر چند باور آن دشوار است، حتی اگر مردم در اقصی نقاط جهان دارای تلفن همراه هستند، برخی از افراد به تلویزیون دسترسی ندارند، امکانی که می تواند منبع خوبی برای آموزش باشد. برای مثال در هند یک رادیوی محلی به پرکردن این شکاف کمک می کند.
سهراب، مجری برنامه های رادیویی در شهر الفاز موات در ایالت شمالی هاریانا در هند است. «گالی گالی سیم سیم» مشابه هندی برنامه «خیابان سزام» آمریکایی است که به محل گفتگوی والدین و کودکان تبدیل شده است. این برنامه بخشی از یک پروژه رادیویی است که هدف آن کم کردن شکاف آموزشی بین شهر و روستا است.
از سال ۲۰۱۱ میلادی، یک میلیون و چهارصد هزار نفر به این برنامه گوش می کنند. طبق مطالعات انجام شده، این برنامه باعث افزایش یا تغییر در سطح یادگیری کودکان تا حد سی درصد شد.
اکوادور: دانشگاه الکترونیکی
اکوادور، به لطف درآمد کشاورزی و نفت، دارای یکی از بزرگترین اقتصادهای آمریکای لاتین است. در این کشور، جوانان بیش از پیش، به دنبال رشد عرصه تکنولوژی اطلاعاتی هستند.
ریوبامبا شهری در اکوادور با دویست هزار نفر جمعیت است. ادواردو ویلا، استاد دانشگاه پلی تکنیک است و انقلابی خاموش را شروع کرده است. او از ده سال پیش از ابزار آموزش الکترونیکی استفاده می کند. بنا به گفته ادواردو ویلا، انقلاب آموزش الکترونیکی به سه شرط نیاز دارد: اراده و شوق استاد، آزمایشگاه، و خلاقیت استاد و دانشجو.
کاستاریکا؛ هیچ وقت دیر نیست
امروزه بویژه در جوامع پیشرفته، شمار سالمندانی که از اینترنت استفاده می کنند، رو به افزایش است. به نظر می آید بسیاری از آنها گشت و گذار در اینترنت را دوست دارند و در تالارهای گفتگوی اینترنتی نظراتشان را بیان می کنند و به دوستانشان ایمیل می فرستند یا حتی در شبکه های اجتماعی دوستان قدیمی شان را می یابند.
خانم سوکوروی ۷۲ ساله در شهر کانیاس کاستاریکا زندگی می کند. او خانواده بزرگی با هفده نوه و شش نتیجه دارد. هر چند عجیب به نظر آید ولی او استفاده از رایانه را آموزش می دهد. وقتی سوکورو به مرکز جامعه اطلاعاتی در کانیاس رفت، زندگیش تغییر کرد. اینجا یکی از ۲۵۶ مرکز در کاستاریکا است که به سالمندان استفاده از اینترنت و حتی طراحی وبسایت را آموزش می دهند.
سالانه حدود دویست هزار نفر از این مراکز دیپلم می گیرند. معلمان این مراکز، جوانانی هستند که دستمزد پایین دارند و این فرصت به آنها داده می شود تا با استفاده از بورس دولتی، رتبه فنی اتخاذ کنند.
