اوکراین و روسیه، درس هایی برای دیگر کشورها

اوکراین و روسیه، درس هایی برای دیگر کشورها
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
آگهی

گزارش تحلیلی
در طول برگزاری تظاهرات در کی یف پایتخت اوکراین، ویکتور یانوکوویچ رئیس جمهوری این کشور سه بار همتای روسی خود ولادیمیر پوتین را ملاقات کرد.

مخالفان دولت اوکراین از این می ترسیدند که آقای یانوکوویچ در مسکو اسنادی در زمینه الحاق اوکراین به اتحادیه گمرکی روسیه امضا کند. این اتفاق رخ نداد اما مردم همچنان در میدان اصلی کی یف به اعتراضات خود ادامه دادند. از یک سو مخالفان، مردم را به بسیج دعوت می کنند و از سوی دیگر مقامات دولتی و پیش از همه آقای یانوکوویچ نیز به نظر می رسد که مایل نیستند مواضع خود را تغییر دهند.

آندره بیلکویچ خبرنگار یورونیوز با لیلیا شوتسووا، پژوهشگر ارشد مرکز کارنگی در مسکو، درباره آنچه در روسیه و در اتحادیه اروپا گذشته و همچنین آنچه میان دولت اوکراین و مخالفان رخ داده، گفتگو کرده است.

یورونیوز: اجازه دهید درباره نگرش سیاستمداران اروپایی به اعتراضات در میدان کی یف صحبت کنیم. آیا اتحادیه اروپا انتظار چنین حرکت پرشوری را از اوکراینی ها در واکنش به اقدام یانوکوویچ در رد امضای توافق نامه همکاری با اتحادیه اروپا داشت؟ و در مقابل، آیا پاسخی که تاکنون از اتحادیه اروپا دیده شده کافی و مناسب بوده است؟

لیلیا شوتسووا: “بروکسل و پایتخت های اروپایی شگفت زده شدند و از اینکه بسیاری از مردم به میدان کی یف آمدند شوکه شدند. و از آنجا که انتظار نداشتند آقای یانوکوویچ امضای توافقنامه همکاری با اتحادیه اروپا را رد کند، طرح دیگری نیز در دست نداشتند که چنانچه مردم اوکراین خواهان نزدیکی به اروپا باشند چه باید کرد. برای سیاستمداران اروپایی هنوز این موضوع روشن نشده است که علت تمایل اوکراینی ها به این توافقنامه، تنها به خاطر برقراری یک منطقه آزاد تجاری نیست، بلکه آنها این اقدام را انتخاب مدنی خود می دانند. تا امروزغیر از لفاظی، هیچ نشانی از حمایت اروپا از مردمی که در میدان اصلی کی یف جمع شده اند دیده نشده است.”

یورونیوز: اعتراضات اوکراینی ها چه تاثیری می تواند بر برنامه “مشارکت شرقی” اتحادیه اروپا بگذارد؟

لیلیا شوتسووا: “اتحادیه اروپا باید در تمامیت برنامه “مشارکت شرقی” تجدید نظر کند. زیرا قبل از هر چیز، هیچ سازگاری میان کشورهای عضو برنامه “مشارکت شرقی” وجود ندارد. از یک سو اوکراین است که به اروپا مرتبط است و بخش قابل توجهی از اوکراینی ها می خواهند که به سمت اروپا حرکت شود، و از سوی دیگرالهام علی اف در آذربایجان وجود دارد که نمی خواهد به هیچ جهتی حرکت کند و همچنان ایستادگی کرده و در مدار روسیه قرار دارد.”

یورونیوز: لفاظی کرملین در قبال تحولات اوکراین در حال حاضر، بسیار نرم تر از آنچه است که در سال ۲۰۰۴ میلادی و در زمان انقلاب نارنجی رخ داد. علت آن چیست؟

لیلیا شوتسووا: “در زمان آغازاعتراض ها در کی یف، پوتین سخنانی به زبان آورد که به اندازه کافی تند بود. اما بعد از آن کرملین در قبال این موضوع برخوردی آرامتر داشت و اکنون مسکو از روش هایی کاملا متفاوت استفاده می کند. روش هایی نرم تر و مخفی تر. کرملین قصد ندارد که اوکراین را تحت فشار بیشتر قرار دهد و تحریمهای جدیدی را بر این کشور اعمال کند زیرا می داند که تنها راه نجات یانوکوویچ حرکت به سمت مسکو است.”

یورونیوز: حوادث اوکراین چه تاثیری می تواند بر روابط مسکو با سایر جمهوری های سابق شوروی بگذارد؟ و آیا اعتراضات در اوکراین می تواند تهدیدی برای ثبات سیاسی در داخل روسیه باشد؟

لیلیا شوتسووا: “به نظر من نه تنها کرملین، بلکه رهبران همه حکومت های خودکامه و از جمله کشورهایی که عضو گروه برنامه “مشارکت شرقی” هستند و قبل از همه آذربایجان، حوادث میدان کی یف را با وحشت، شوک و ناراحتی دنبال می کنند. طبیعتا این حوادث برای همه حکومت های خودکامه عضو اتحاد جماهیر شوروی سابق، یک هشدار است و می گوید این وقایع ممکن است در هر زمان در کشور آنها نیز رخ دهد. بنابراین دست کم در مسکو، تحولات میدان کی یف منجر به ارعاب بیشتر برای تقویت اقدامات سرکوبگرانه می شود. در سال ۲۰۰۴ میلادی پوتین از “انقلاب نارنجی “ اوکراین برای افزایش سرکوب در روسیه استفاده کرد و اکنون این اعتراضات بهانه دیگری به دست مقامات روسیه و آسیای مرکزی داده است تا محکم تر به حکومتهایشان بچسبند.”

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

گروهی از نیروهای روس هوادار اوکراین به مناطق مرزی در روسیه حمله کردند

توقف پیشروی روس‌ها در محدوده آودیئیفکا؛ اوکراین: کشتی ۶۵ میلیون دلاری روسیه را هدف گرفتیم

فرمانده ارتش اوکراین: وضعیت در جبهه نبرد با وجود مهار حملات روس‌ها «دشوار» است