اقتصاد در کانون انتخابات ایالات متحده آمریکا قرار دارد. در ایالت اوهایو اوضاع چطور است؟ باید نیمه پر لیوان را دید یا نیمه خالی آن را؟
آگهیجذب نیرو در صنعت خودرورسازی که در این ایالت توسعه یافته، ادامه دارد، صنعتی که به لطف حمایت مالی دولت نجات پیدا کرد. میزان فروش در آن طی ماه اکتبر هفت درصد افزایش یافته است، بهترین رقم از ابتدای بحران در سال ۲۰۰۷.
در یکی از کارخانه های خودروسازی جنرال موتورز، در نزدیکی دیترویت و در همسایگی می‌شیگان، زمانه عوض شده و کارکنان خوشبین‌تر هستند. همانطور که یکی از کارکنان آن می‌گوید: «این چیز‌ها ارزان نیستند. کامیون و خودروهای سنگین گرانند. آنچه تولید می‌شود برای استفاده درازمدت است. آن‌ها می‌فروشند و ما در سه نوبت کاری کار می‌کنیم. هر روز ۲۵۰ کامیون تولید می‌شود. این رقم گویای وضعیت مناسب اقتصادی است.»
اما وضعیت در خیابانهای شهر فلنت متفاوت است. با ۱۳ میلیون یورو کسری بودجه، شهرداری ناگزیر ۶۰ مامور پلیس را طی دو سال گذشته از کار برکنار کرده و حقوق آن‌ها را ۳۰ درصد کاهش داده است. دیگر بخش‌های خدماتی شهرداری نیز در وضعیت خوبی نیستند. از بهره وری ۲۰ درصد کاسته شده و در نتیجه، دسمتزدهای کارکنان نیز ۲۰ درصد کاهش داشته است.
آثار به جا مانده از بحران اقتصادی هنوز در شهر فردریکسبورگ واقع در ایالت ویرجینیا کاملا مشهود است. با وجود نرخ بیکاری ۸/۵ درصد که پایین‌تر از نرخ متوسط بیکاری در این کشور است، مراکز کمک به اقشار محروم خالی از جمعیت نمی‌شود.
یکی از کارکنان مرکز کمک به اقشار محروم چنین می‌گوید: «ارائه خدمات ما در مجموع نزدیک ۳۱ درصد افزایش داشته است.»
حتی در برخی محله‌های زیبا در پنسیلوانیا، آنهایی که قبل از بحران هیچ دغدغه‌ای نداشتند، حالا با مشکلاتی روبرو هستند. همانطور که یک شهروند پنسیلوانیایی می‌گوید: «وقتی صورتحساب‌ها پرداخته می‌شود، برای خریدن مایحتاج زندگی دیگری چیزی باقی نمی‌ماند.»
در آنسوی پیشخوان، فروشندگان در حال فروش محصولاتشان هستند. فروشنده یک لباس فروشی می‌گوید: «ما از سال گذشته حراج داشتیم. برای اقلامی که آن‌ها را قبلا حدود یکصد دلار می‌فروختیم حالا باید سه تای آن‌ها را به این قیمت بفروشیم. چیزی که سود ما را کاهش می‌دهد و به سختی می‌توان این کسب و کار را ادامه داد.»
اقتصاد آمریکا بهبود خواهد یافت، اما نه تماما. البته باید همچنان منتظر ماند و دید.