گفتگوی اختصاصی یورونیوز با رابرت ردفورد

گفتگوی اختصاصی یورونیوز با رابرت ردفورد
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

رابرت ردفورد، بازیگر سرشناس آمریکایی، از آن هنگام که برای آموختن نقاشی در جنوب فرانسه به سر می برد، راه درازی را تا به امروز طی کرده است.

این بازیگر هفتاد و چهار ساله که در فیلم های مشهوری چون “همۀ مردان رییس جمهور” و “خارج از آفریقا” درخشید، بنیانگذار شبکۀ تلویزیونی و جشنوارۀ فیلم “ساندانس” است. او امروز دوباره به سواحل مدیترانه ای جنوب فرانسه بازگشته است، جایی که شاید در سنین جوانی، در روزهای اقامتش در فرانسه، به دلیل نداشتن پول به روی سنگفرش های آن خوابیده بوده است.

شبکۀ تلویزیونی ساندانس، بیش از چهل و چهار میلیون مشترک در آمریکا دارد. این شبکه، سال گذشته در چهار کشور فرانسه، بلژیک، سنگاپور و لهستان آغاز به کار کرد. رابرت رد فورد همچنین جشنوارۀ فیلمی را به همین نام برگزار می کند.

برندۀ اسکار بهترین بازیگر و کارگردانی، در گفتگویی با شبکۀ یورونیوز، در مورد شبکه ساندانس و دلایلی که وی را به انتخاب فرانسه برای راه اندازی این شبکۀ تلویزیونی ترغیب کرده است، می گوید:“ دلیل آن شخصی است. در واقع من زندگی هنری ام را از اینجا شروع کردم. جوان تر که بودم طراحی می کردم بدون آنکه آنرا جدی بگیرم. نقاشی کردن همیشه به من آرامش می داد. من دوران کودکی سختی داشتم. این مساله در رفتار من در آن موقع نیز تاثیر داشت تا جایی که از مدرسه اخراج شدم. بعد از آن بود که توانستم به جای دیگری بروم. در آن موقع دلم می خواست جایی بروم که بتوانم با هنر و هنرمندان ارتباط راحتی داشته باشم و این تنها در فرانسه و در پاریس امکان پذیر بود،.”

رابرت رد فورد از دهۀ هشتاد میلادی به فکرراه اندازی جشنواره ساندانس بود اما آیا در ادامۀ فعالیت فستیوال بوده است که وی به فکر راه اندازی یک شبکۀ تلویزیونی به همین نام افتاده است؟ وی در مورد دلایلش می گوید:“ ایدۀ شبکۀ تلویزیونی در واقع از یک اندیشه دیگر سرچشمه گرفته است که من آنرا ساندانس می نامم. در دهۀ هشتاد، من هم شانس و هم ثروت کافی برای تضمین موفقیت یک فیلم را داشتم. بعضی مواقع در انتخاب بین ادامۀ ساخت فیلم به عنوان بازیگر یا کارگردان، و توقف آن برای انجام کاری بزرگتر به منظور خدمت به صنعتی که آنهمه به من خدمت کرده بود، مردد می ماندم. طبعیت من با مستقل بودن سازگاری بیشتری دارد. هدف اصلی، ایجاد موقعیت های جدید برای هنرمندان و دادن فضایی به آنها برای پیشرفت بود. امیدوار بودیم که بتوانیم مخاطبان جدیدی هم برای این هنرمندان به دست بیاوریم. اگر شما موفق بشوید چنین کاری کنید، توانسته اید طبقۀ جدیدی ایجاد کنید و خود بخود به این صنعت هم کمک می شود.”

رابرت ردفورد می گوید مستقل بودن در حرفۀ بازیگری همیشه به او کمک کرده است و این تجربه را به دیگران نیز پیشنهاد می کند اما بر این نکته تاکید می کند که مستقل بودن در دنیای بازیگری کار دشواری است: “به دلیل تجربیاتی که داشتم، فکر می کنم، مستقل بودن مهمترین است. من در تمام دوران زندگی ام مستقل بودم. برای من تنها راهی است که وجود دارد و می خواهم همچنان هم مستقل بمانم اما این به معنای متاثر نبودن از دنیای امروز نیست. به هر حال شما، در این حرفه با تجارت سروکار هم دارید. اما سوال اینجاست که آیا در این میان می توان راه متفاوتی در پیش گرفت؟ این تفاوت را می توان با تولید و ساختن چیزهایی که تکراری نباشد، تضمین کرد. تصور می کنم بهترین چیزی که می توانم برای رسیدن به این هدف پیشنهاد کنم، یعنی نتیجۀ زندگی و حرفه ام، همین ایجاد شبکه و فستیوال ساندانس بوده است. فراتر از آن، نمی دانم چه چیز دیگری می توانستم ارائه کنم. مستقل بودن چیزی نیست که بتوانیم به کسی هدیه کنیم. در واقع مستقل بودن مثل یک نقش است که اجرای آن در دنیایی که همه چیز را کنترل می کند، خیلی هم آسان نیست. بعضی مواقع مستقل بودن در یک نوآوری می تواند منفی باشد. کمی ریسک دارد. در این صورت باید مبارزه کنید.”

وی در مورد روابطی که با کارگردانان تازه کار و جوان دارد، چنین توضیح می دهد:“ تمام توجه ما در این شبکه و فستیوال ساندانس، بر توسعه استوار است. توسعه جای خاصی در ساندانس دارد و روزبه روز کارگردانان جوان بیشتری به سوی ما می آیند. کوئنتین تارانتینو، دارن آرونوفسکی، وس آندرسون، پی تی اندرسون، و برخی از بازیگرانی که امروز هم همینجا شما آنها را دیدید. مثل الیزابت موس و جان هام. تمام این افراد به دلایل مختلفی به اینجا آمده اند اما این دلایل جزء نکات قابل توجه ما در ساندانس است. بازیگر، کارگردان و نویسنده، همۀ آنها لذت وصف ناپذیری از بودن در اینجا را به من می دهند و این مرا برای ادامۀ راه تشویق می کند. اما تاکید می کنم اینجا خود آنها هم کاملاً استقلال دارند.”

این بازیگر صاحب نام هالیوود از اینکه او را تاجرمآب خطاب کنند بشدت عصبانی می شود. او خود را بازیگر و هنرمند می داند حتی اگر تجارت بخشی از کارش باشد:“من تاجر نیستم. وقتی کسی به من می گوید که “هی پسر، تو مارک تجاری خیلی بزرگی هستی“، این جمله مرا عصبانی می کند. با این عنوان راحت نیستم. برای من “مارک تجارتی” مثل داغ کردن احشام است. دربارۀ حرفه ام، من به چشم تجارت به آن نگاه نمی کنم. من تاجر نیستم، خودم را یک هنرمند می دانم و همچنان هم به عنوان یک هنرمند به کارم ادامه خواهم داد و نه به عنوان یک تاجر. اما به کسانی که به عنوان یک تاجر با ساندانس همکاری می کنند، ایمان دارم.”

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

آتیلا پسیانی، بازیگری تجربه‌گرا با سابقه همکاری از پیتر بروک تا بهرام بیضایی

رئیس ماهواره یوتل‌ست: انواع کارهای فنی را انجام دادیم تا جلوی پارازیت‌های ارسالی ایران را بگیریم

نتیجه نظرسنجی خبرگزاری جمهوری اسلامی: مردم به فضای مجازی بیش از صدا و سیما اعتماد دارند