میراث جهانیِ یونسکوی ازبکستان بازتابدهندهی تاریخ و فرهنگ پربار این کشور است؛ از میدان رِگیستان سمرقند گرفته تا ایچانقلعهی خیوه، و از لبیحوض و پویکلیانِ بخارا تا مسجدهای تاریخی نَوایی در امتداد جادهی ابریشم.
گسترهی میراث جهانی یونسکوی ازبکستان نشان میدهد که چگونه شهرهای باستانی، مجموعههای مذهبی و مسیرهای جادهی ابریشم در طول قرنها بستر شکلگیری تمدن، فرهنگ و معماری پیچیدهی این سرزمین بودهاند.
سمرقند، که اغلب از آن با عنوان «گذَرگاه فرهنگها» یاد میشود، محل میدان رگیستان است؛ سه مدرسهی باشکوهی که نمودار سنتهای فکری و معنوی این شهر کهناند. مسجد بیبیخانم و مجموعهی درخشانِ شاهزنده، گواهِ هنر بیمانند هزاران استادکاریاند که ظرافت کارشان پس از گذشت سدهها همچنان چشمنواز است.
در بخشهای غربی ازبکستان، ایچانقلعهی خیوه همچنان ساختار شهرـدژ خشتیِ خود را حفظ کرده است؛ ترکیبی یکپارچه و هماهنگ از مدرسهها، منارهها و کاخهای تاریخی.
بخارا که به شهر دانشوران شهرت دارد، مجموعهی لبیحوض، پویکلیان و ارگ تاریخی خود را در دل جای داده است؛ ترکیبی از سدهها میراث علمی، دینی و سیاسی.
میراث ازبکستان فقط به شهرهایش محدود نمیشود. این میراث را میتوان در کریدور زرافشان–قرهقوم نیز دید؛ جایی که کاروانها روزگاری رد خود را بر شنزارهای بیابان حک میکردند.