نگارش از Cinzia Rizzi
تاریخ انتشار
•به روز شده در
هم‌رسانی این مطلب
دور از اقامتگاه‌های ساحلی، آنتالیا ضرباهنگی دیگر را آشکار می‌کند؛ جایی که شهرهای باستانی، ژرف‌دره‌های بکر و مسیرهای کوه‌پیماییِ مرتفع، نگاهی ژرف‌تر به سواحل مدیترانه‌ای ترکیه پیش چشم می‌گذارند.
آگهی
آنتالیا را شاید با سواحلش بشناسند، اما در دل خشکی و در امتداد ساحل، داستانی متفاوت جریان دارد.
در پارک ملی ساحلی بیداغلاری، ویرانه‌های فاسلیس بی‌سروصدا در میان درختان کاج و خلیجچه‌ها نشسته‌اند.
این شهر که زمانی یکی از بنادر مهمِ لیکیا بود، حمام‌ها، خیابان‌ها و تئاترهای متعلق به دورهٔ روم آن هنوز در حال کاوش‌اند.
در غرب، دیواره‌های دره گوینوک، کوهنوردان و صخره‌نوردان را به سوی آبگیرهای فیروزه‌ای و تنگه‌های باریک می‌کشاند.
در ارتفاع ۲۳۶۵ متری، کوه المپ نهایتِ تغییرِ مقیاس را رقم می‌زند، سواری با تله‌کابین به سوی مناظری بی‌انتها؛ و رسیدن به نقطه‌ای که در آن اسطوره و زمین‌شناسی بر فرازِ دریای مدیترانه به هم می‌پیوندند.
هم‌رسانی این مطلب