چه به دنبال هیجان باشید چه جویای قدم‌زدنی آرامبخش در طبیعت، مناظر چشم‌نواز آذربایجان می‌تواند الهامبخش شما برای سفر به آذربایجان باشد.
آگهیاین کشور دارای شماری از چشم‌گیرترین مسیرهای کوه‌پیمایی و پیاده‌روی است، مسیرهایی لبریز از مناظر بکر، کوه‌های درهم‌فشرده، و روستاهای دست‌نخورده.
پیاده‌روی در این مسیرها هرچند مهارت خاصی نمی‌خواهد، به آسانی قدم‌زدن در پارک هم نیست. اما جایزهٔ آنها که پا در این راه می‌گذارند دیدن بناهایی در بلندای کوه، تماشای صخره‌های رنگارنگ، و کشف دهکده‌های عجیب است.
اگر آمادهٔ ماجراجویی هستید می‌توانید با راهنمایی «تورال مهبالی‌یف»، کارشناس مسیرهای کوه‌پیمایی در آذربایجان، با پنج مسیر معروف و تماشایی در این کشور آشنا شوید.
قلعه‌خدا تا خینالیق؛ دیدن مرتفع‌ترین روستای آذربایجان
مسافت: ۸ کیلومتر، زمان: ۳ ساعت
این مسیر هشت کیلومتری که سراسر نشانه‌گذاری شده با مناظر زیبای کوهستانی قفقاز آغاز می‌شود و برای افرادی با هر سطح از مهارت مناسب است.
سفر از روستای قلعه‌خدا در کنار بازاربوزو، بلندترین قلهٔ آذربایجان آغاز می‌شود و در ادامه از صخره‌های قیزلی‌قایا و درهٔ سرسبز گودیالچای می‌گذرد.
مقصد تپهٔ خینالیق است که چند خانهٔ روستایی پراکنده بر فراز آن است و یکی از تنها مناطق قفقاز است که زندگی انسانی از دوران باستان تا امروز در آن ادامه داشته.
روستا و آبشار جنگلی سیم
مسافت: ۶/۵ کیلومتر، زمان: ۳ ساعت
این مسیر از روستای سیم در دل کوه‌های تالش آغاز می‌شود. سیم روستایی کهن‌سال است و درختان هزار ساله و صخره‌های خزه‌گرفته‌ای که وسط خانه‌هایش دیده می‌شود گردشگران را به یاد داستان‌های تالکین می‌اندازد.
از اینجا مسیری ۶/۵ کیلومتری را در پارک ملی هیرکان سپری می‌کنید، و از باغ‌های مرکبات می‌گذرید و گوشه‌ای از دریای خزر را هم در بخشی از مسیر می‌بینید.
سفرسرانجام با رسیدن به آبشار سیم به پایان می‌رسد، جایی که پس از مسیرپیمایی در جنگل مرطوب نیمه‌استوایی می‌توان در آن تنی به آب زد و خستگی در کرد.
چراغلی تا جوادخان؛ تماشای کوه‌های باشکوه
مسافت: ۱۳/۹ کیلومتر، زمان: ۵/۵ ساعت
این مسیر از روستای چراغلی در حاشیهٔ رود گنجه‌چای و دامنهٔ کوه کوشقر آغاز می‌شود. بیشتر مسیر کوهستانی و خالی از درخت و گیاه است، و بنابراین منظرهٔ عمدهٔ آن کوه‌هایی نظیر کاپاز، کوشقر، مورف‌اند که قله‌هایی صخره‌ای دارند، به گردشگران توصیه می‌شود در مسیر مشخص‌شده بمانند تا گم نشوند و به محیط هم آسیب نرسانند.
بر بلندای قلهٔ بنای یادبود جوادخان آخرین خان گنجه به چشم می‌خورد، که در فاصلهٔ سال‌های ۱۷۸۶ تا ۱۸۰۴ حکمران محلی این منطقه بوده است. می‌توان از چشمهٔ آب چیرگالی نوشید اما گردشگران باید تجهیزات و خوراک کافی همراه داشته باشند چون مغازه و فروشگاهی در این حوالی نیست. از اوایل تابستان تا اواخر پاییز هم چوپانان با گله‌های‌شان در منطقه اطراق می‌کنند می‌توانند به رهگذران کمک کنند اما همزمان به رهگذران توصیه می‌شود مراقب سگ‌های گله باشند.
لازا تا کوزون؛ درهٔ سبز و آبشارهای دو قلو
مسافت ۶/۵ کیلومتر زمان ۲/۵ ساعت
این مسیر در واقع خط اتصال دو اقامتگاه باستانی در منطقهٔ قوسار است. این مسیر از شهر کوچک لازا آغاز می‌شود و از یک گردنهٔ کوهستانی می‌گذرد، گردنه‌ای که تابستان‌ها سرسبز و زمستان‌ها سراسر پوشیده از برف است و دمای آن به‌ویژه در ماه‌های سرد به‌سرعت تغییر می‌کند.
در راه، آبشارهای دوقولوی زیبایی به چشم می‌خورد. این مسیر دو اوج دارد که در اولی منظرهٔ سرسبز قوسار را در کنار قله بلند قزل‌کایا می‌بینید. پس از فرود مسیر دوباره اوج می‌گیرد و در نهایت با گذری کوتاه از جنگلی انبوه به روستای کوزون با خانه‌های رنگارنگ می‌رسد که موطن مردم لزگی است.
کوه‌های آب‌نباتی؛ منظرهٔ سورئال
هنگام سفر به روستای آلتی‌آقاج از اتوبان گوبا-باکو از کنار درهٔ‌ای می‌گذرید که جذابیتی سورئال دارد. تپه‌های آن‌سوی دره رنگ‌های عجیبی دارند؛ سرخ خیال‌انگیز، و صورتی و نارنجی با رگه‌هایی گاه مارپیچی به رنگ سفید گچی.
آگهیکوههای آب‌نباتی نامی است که مارک الیوت، نویسندهٔ کتاب‌های پرفروش دربارهٔ سفر به آذربایجان به این تپه‌ها داده است. گفته می‌شود این رنگ‌ها به‌خاطر آهن موجود در خاک است که در فرآیند طولانی فرسایش تغییر رنگ داده.
مسیرهای راه‌پیمایی فراوانی در میان این کوه‌ها هست و ممکن است در گوشه‌وکنار چشم گردشگران به فسیل‌های کوچکی بخورد. کوه‌های اصلی این مجموعه به اتوبان نزدیک‌اند و می‌توان با پارک کردن خودرو به دیدن‌شان رفت. برای بازدید مفصل از منطقه بهتر است از راهنماهای گردشگری که در باکو یافت می‌شوند کمک گرفت.
