در این گزارش ویدئویی، مجموعه‌ای از مهم‌ترین مطالب منتشرشده در رسانه‌ها و اندیشکده‌های بین‌المللی طی ۲۴ ساعت منتهی به نیمروز دوشنبه ۲۴ نوامبر ۲۰۲۵ (۳ آذر۱۴۰۴) گردآوری شده است. نسخه کامل‌تر این مرور را می‌توانید در متن تفصیلی زیر دنبال کنید.
گاردین؛ آیا ایران می تواند در مواجهه با تهدیدات خارجی و فشار فزاینده داخلی، خود را از نو بسازد؟
روزنامه بریتانیایی گاردین می‌نویسد که در پی حملات ایالات متحده به سایت‌های هسته‌ای ایران، تهران در حال بررسی یک رویکرد دیپلماتیک نرم‌تر است.
به این رویکرد بویژه در حالی توجه شده که ایران پس از حمله اسرائیل به مذاکره‌کنندگان حماس در قطر که کشورهای خلیج فارس را آشفته کرد، روزنه باریکی را برای بهبود روابط منطقه‌ای مشاهده می‌کند.
تهران اتخاذ چنین رویکردی را ضروری می‌داند، زیرا بخش زیادی از شبکه شبه‌نظامیان منطقه‌ایش برچیده شدند و همزمان، در تهران این احساس وجود دارد که زیر پا گذاشتن قوانین بین‌المللی توسط ترامپ، احتمالا می‌تواند فرصتی برای ایجاد اتحادهایی با همسایگان عرب فراهم کند.
عدم محکومیت حملات یکجانبه ایالات متحده در ماه ژوئن توسط اروپا، که منجر به کشته شدن بیش از ۱۰۰۰ ایرانی شد نیز همچنان مایه شگفتی مقامات ایران است. به همین دلیل تهران سعی در تغییر موقعیت خود در منطقه دارد و دست دوستی به سوی کشورهایی مانند عربستان سعودی، مصر و قطر دراز می‌کند.
عباس عراقچی، وزیر خارجه ایران نیز اخیرا گفت: «ایران امنیت کشورهای منطقه را امنیت خود می‌داند و می‌خواهد "اعتماد پایدار" اساس و محور فضای جدید در این منطقه باشد.»
رادیو بین‌المللی فرانسه؛ ایران در جستجوی ثبات در بحبوحه اتحادها و تحریم‌ها
این رسانه در تحلیلی می‌نویسد: «به نظر می‌رسد ایران هرگز تا این حد، چه در سطح منطقه‌ای و چه در سطح بین‌المللی، منزوی نبوده است. متحدان امروز رژیم تهران چه کسانی هستند و هفتم اکتبر چه چیزی را برای جمهوری اسلامی فراتر از مرزهایش تغییر داده است؟
بازگشت تحریم‌های غرب به دلیل برنامه هسته‌ای، ظهور قدرت‌های جدید در سوریه، تضعیف متحدانش در لبنان و فلسطین و بحران‌های اقتصادی و مالی باعث شده که از زمان تأسیس جمهوری اسلامی در سال ۱۹۷۹ میلادی، این حکومت هرگز ضعیف‌تر از امروز به نظر نرسد.»
نویسنده به این موضوع اشاره دارد که امروز ایران به دنبال حفظ روابط خوب خود با همسایگانش از افغانستان و ارمنستان گرفته تا عراق، کویت و حتی امارات است. زیرا حوادث اخیر نشان داد به محض اینکه حزب‌الله در لبنان و بشار اسد در سوریه قدرت خود را از دست دادند، ایران سه بار توسط هواپیماهای اسرائیلی و آمریکایی بمباران شد. به این ترتیب اگرچه برای رادیکال‌ها، سلاح هسته‌ای بیش از هر زمان دیگری به بهترین عامل بازدارنده تبدیل شده، اما برای اصلاح‌طلبان و عمل‌گرایان، خروج از انزوا و ایجاد روابط قوی بدون تأخیر با همسایگان عرب، ترک، روس و چینی تنها راه حل پایدار و مهمتر از همه، راه حل قابل قبول برای جامعه ایران است.
مدرن دیپلماسی؛ بحران انرژی ایران و چرخش استراتژیک تهران به سمت روسیه و چین
نویسنده به این موضوع اشاره دارد که پس از تابستانی پر از خاموشی‌های گسترده و گرمای بی‌سابقه، ایران برای تثبیت وضعیت برق خود، تحقق رویای خودکفایی در حوزه انرژی و گسترش برنامه‌های هسته‌ای، به روسیه و چین تکیه کرده است. اما این پروژه‌ها ممکن است هرگز محقق نشوند و حتی اگر محقق شوند، سال‌ها طول خواهد کشید تا کمکی ارائه دهند.
وابستگی روزافزون ایران به این دو قدرت نیز ممکن است مانند شمشیری دولبه باشد. سابقه مسکو در همکاری‌های هسته‌ای، که با افزایش هزینه‌ها و تأخیر در تحویل توأم است، تردیدهایی را در این باره آیا راکتورهای جدید طبق برنامه تکمیل خواهند شد یا خیر، ایجاد می‌کند. پکن نیز به نوبه خود، به‌ندرت در پروژه‌هایی سرمایه‌گذاری می‌کند که منافع استراتژیک یا اقتصادیش را برآورده نمی‌کنند. بدهی فزاینده ایران، سقوط ارزش پول ملی و عدم شفافیت، آن را حتی برای شرکت‌های دولتی چین به شریکی پرخطر تبدیل می‌کند.
نویسنده می‌افزاید که بحران انرژی ایران یک‌شبه روی نداد بلکه نتیجه دهه‌ها تحریف سیاست‌ها، کمبود سرمایه‌گذاری و انزوای بین‌المللی است.
این کشور (که دومین ذخایر بزرگ گاز اثبات‌شده و چهارمین ذخایر بزرگ نفت خام جهان را در اختیار دارد) باید یک ابرقدرت انرژی می‌بود؛ در عوض اکنون برای روشن نگه داشتن چراغ‌ها تلاش می‌کند.
تایمز اسرائیل؛ تهران از ترس جنگ جدید با اسرائیل، از ریاض خواست واشنگتن را به از سرگیری مذاکرات هسته‌ای ترغیب کند
این وبسایت خبری به سخنان حمید ابوطالبی، دیپلمات ارشد سابق ایرانی اشاره دارد که گفته بود «انتقال کانال‌های میانجیگری از کشورهایی مانند عمان و قطر به عربستان سعودی، کشوری با قدرت ساختاری، نفوذ مستقیم در ایالات متحده و تمایل ملموس برای کاهش تنش‌ها، بهترین تصمیم استراتژیک در شرایط فعلی است.»
در ادامه این مطلب آمده است: «شرایط تعیین‌شده توسط سپاه پاسداران از یکسو و دولت ترامپ از سوی دیگر، همچنان بسیار متفاوت است و ناتوانی در رفع این اختلافات، خطر ایجاد یک جنگ منطقه‌ای جدید را تشدید می‌کند... کشورهای خلیج فارس، به‌ویژه قطر و عمان، از ترس کشیده شدن به یک درگیری گسترده‌تر در صورت بمباران مجدد ایران توسط اسرائیل، پیش از این به عنوان میانجی عمل کرده‌اند.»
مقاله می‌افزاید که انزوای اقتصادی و خشم عمومی، رهبران را به تغییر مسیر سوق داده است و نخبگان حکومت نیز در مواجهه با خشم عمومی فزاینده و تهدید حمله دیگر اسرائیل در صورت شکست مذاکرات هسته‌ای، به شدت به دنبال توافق با واشنگتن برای کاهش انزوای اقتصادی خردکننده خود هستند.